Πριν από δύο μέρες μπαίνω στο μετρό για να πάω στη δουλειά μου. Ήμουν κάπως ενθουσιασμένος, γιατί μία μέρα πριν είχα ξεκινήσει να διαβάζω τον «Αμερικανό κόμη» του Μαρκ Τουέιν. Θα μου πείτε, γιατί ενθουσιασμένος. Διότι είναι η πρώτη φορά που μεταφράζεται στα ελληνικά και κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες.
Είμαι σε φάση που το βιβλίο αρχίζει να ροπιάζει και χαίρομαι που θα ζήσω ακόμα μια γαμάτη σατιρική έμπνευση του τεράστιου αμερικανού συγγραφέα. Ξαφνικά με πλησιάζει ένας άνδρας από πίσω και αρχίζει να φωνάζει σχεδόν στο αυτί μου (και τον ακούει όλο το βαγόνι): «Αυτές τις αριστερίστικες* μαλακίες διαβάζετε γι' αυτό και καταστρέφετε τη χώρα». Στην αρχή μένω κάγκελο και μετά σηκώνομαι και του ζητάω να με αφήσει ήσυχο.
Κάνει λίγο πιο πέρα και συνεχίζει να μου επιτίθεται. Αποφασίζω να μην ασχοληθώ και προσπαθώ να συνεχίσω την ανάγνωση, πράγμα αδύνατο με αυτόν να μου γκαρίζει. Μια κυρία, γύρω στα 70, δίπλα μου με ρωτάει: «Μα καλά, τι διαβάζεις;», «Μαρκ Τουέιν» της απαντάω και την πιάνουν τα γέλια με τον μουρλό. Αυτός το μυρίζεται και ξεκινάει την επίθεση στη γυναίκα. Αγενής όσο δεν πάει, αρκούντως για τα σίδερα, με τα μάτια να έχουν κοκκινίσει. Ενοχλούμαι που την πέφτει και σε αυτήν, αλλά αποφασίζω να μην αντιδράσω. Αυτός συνεχίζει μέχρι που ο συρμός φτάνει στο Σύνταγμα.
Τότε σκέφτομαι ότι κάτι πρέπει να κάνω και ελπίζω να συμφωνούσε και ο Τουέιν. Αρχίζω να τον ακολουθώ από πίσω, το καταλαβαίνει αμέσως και προφανώς δεν του αρέσει. Σταματάει, σταματάω και εγώ. Συνεχίζει, συνεχίζω να τον ακολουθώ, σταματάει ξανά, σταματάω από πίσω του και τότε μου λέει: «Τι θέλετε, κύριε; Δεν μιλούσα σε εσάς». Εγώ δεν λέω κουβέντα και όταν συνεχίζει να περπατά τον ακολουθώ... γυρνάει, με κοιτάει και έχει ιδρώσει. Όταν πια φτάνουμε στις σκάλες, αρχίζει να τρέχει. Τότε σταματάω και συνεχίζω την πορεία μου, ελπίζοντας ότι έδρασα όσο κουλά μπορούσα.
*Προφανώς μου έκανε εντύπωση που απεκάλεσε τον Τουέιν «αριστερίστικες μαλακίες». Όταν φώναζε, άρχισε να μιλάει αγγλικά με αμερικάνικη προφορά και έλεγε ότι έχει διπλή υπηκοότητα. Υποθέτω ότι ήταν πυροβολημένος συντηρητικός που έχει ζήσει στις ΗΠΑ, καθώς μόνο ένας τέτοιος θα μπορούσε να τραβάει τόσο ζόρι με έναν κατεξοχήν φιλελεύθερο συγγραφέα όπως ο Τουέιν.
17°
