Πολιτικη & Οικονομια

To φεστιβάλ είναι η Κέιτ Μπλάνσετ!

Γι’ αυτά τα πράγματα μιλάνε οι Κάννες σήμερα

Γιώργος Κρασσακόπουλος
1’ ΔΙΑΒΑΣΜΑ

Ναι και για τις ταινίες βεβαίως αλλά κυρίως για την Κέιτ Μπλάνσετ. Για την εξαιρετική ερμηνεία της στο «Carol» του Τοντ Χέινς, για την «δυνατή» φωνή της (τα γράφαμε κι εχθές) και ειδικά σήμερα για την υπέροχη εμφάνισή της στο κόκκινο χαλί δίπλα στον σκηνοθέτη της και την Ρούνι Μάρα. Η Κέιτ Μπλάνσετ είναι το σπάνιο εκείνο είδος σταρ που δεν φοβάται να χαμογελάσει ή να συνοφρυωθεί και θεωρεί τις ρυτίδες έκφρασης προσόν κι όχι μειονέκτημα. Αληθινή ομορφιά μέσα κι έξω.

image

image

image

image

Στο διαγωνιστικό μέρος του φεστιβάλ χθες είδαμε μάλλον μέτριες ταινίες. Το «Louder than Bombs» του Γιοακίμ Τρίερ, η ιστορία μίας οικογένειας που προσπαθεί να ξεπεράσει τον πρόσφατο χαμό της μητέρας, είχε μία ωραία ιδέα κι ένα ικανό καστ (την Ιζαμπέλ Ιπέρ, τον Γκάμπριελ Μπερκ και τον Τζέσι Άιζενμπεργκ ανάμεσα σε άλλους) αλλά στην πορεία χάνει το κέντρο βάρους και ξεφεύγει στη φλυαρία.

image

image

image

Από ανάλογα προβλήματα υποφέρει και το «Mon Roi» της Μαϊγουέν, μία ερωτική ιστορία με τον Βενσάν Κασέλ στον πρωταγωνιστικό ρόλο ενός homme fatale, που μοιάζει να ενόχλησε κάποιους από τους άντρες θεατές. Ειρωνικά μπράβο και ακόμη και βρισιές προς τη σκηνοθέτρια συνόδευσαν το τέλος της προβολής κάνοντας πολλούς να αναρωτηθούν αν οι δημοσιογράφοι στις Κάννες έχουν χάσει τους τρόπους τους.

image

image

image

image

Στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών εντούτοις είδαμε αναμφίβολα καλύτερες ταινίες. Το «The Brand New Testament» του Βέλγου Ζακό Βαν Ντορμέλ, η ιστορία της κόρης του Θεού που κατεβαίνει στη γη για να βρει τους δικούς της αποστόλους, είναι μία τρυφερή μα και ειρωνική ματιά στη θρησκεία και την ανθρωπότητα. Και στην Κατρίν Ντενέβ η οποία στην ταινία ερωτεύεται ένα γορίλα. Και το φιλμ ήταν αυτό ακριβώς που ήθελε το κοινό, αφού καταχειροκροτήθηκε για ώρα. Όπως και τις περισσότερες ταινίες του φεστιβάλ, έτσι κι αυτή θα τη δούμε το χειμώνα στην Αθήνα.

image

image

image

Εξίσου θερμής υποδοχής έτυχε και το «Green Room» του Τζέρεμι Σολνιέ, τουλάχιστον απ’ όσους δεν έφυγαν από την αίθουσα στη διάρκεια σκηνών όπως αυτή που ένας σκύλος μασάει την καρωτίδα ενός από τους ήρωες. Όμως, αυτό το τεταμένο θρίλερ για μία πανκ μπάντα που παγιδεύεται στα παρασκήνια ενός συναυλιακού χώρου από μία ομάδα νεοναζί είναι γεμάτη ενέργεια και δύναμη. Κι αίμα.

image

image