Η Ελλάδα στον ανεμοστρόβιλο της Μεταφυσικής και του Μεσσιανισμού: Οι εκκολαπτόμενοι πολιτικοί σχηματισμοί και το «στήσιμο της εξέδρας»
Λίγος καιρός απομένει μέχρι την γέννηση του Ιησού και το πολιτικό σκηνικό της χώρας βρίσκεται σε φάση αναζήτησης ενός γενεσιουργού θαύματος. Λόγω ελλείμματος πραγματικής εναλλακτικής πρότασης η οποία θα έπειθε για την σοβαρότητα και την πολιτική ευρωστία της, στην πολιτική σκηνή εν είδη αενάως κινούμενου Carousel, στριμώχνονται κάπως άτσαλα πολιτικοί θίασοι που εξειδικεύονται στο αμφιλεγόμενο συχνά είδος της θεατρικής επιθεώρησης.
Βασικό ρόλο σε αυτήν τη δραστηριότητα επιχειρεί να εξασφαλίσει η εμφανιζόμενη και ως εξ ουρανού εκπορευόμενο αουτσάιντερ κυρία Μαρία Καρυστιανού, η οποία μέσω μίας καλά ζυγισμένης και ως προς την δοσολογία άρτια επικοινωνιακή τακτική, πλαγιοκοπεί το πολιτικό μέτωπο εφαρμόζοντας μορφές πάλης αντάρτικων ομάδων. Χτυπάω και αποχωρώ για να ξαναχτυπήσω αργότερα σε διαφορετικό στόχο. Η πολιτική κληρονομιά της κυρίας Καρυστιανού, κατά δική της ομολογία, είναι η καταγωγή της από δεξιά συντηρητική οικογένεια, καθώς και το γεγονός ότι πριν από χρόνια ψήφιζε Νέα Δημοκρατία. Έκτοτε αυτό το πολιτικό ισόγειο εμπλουτίζεται από μία βασική και διαχρονική νομική και πολιτική σύμβουλο, την κυρία Μαρία Γρατσία, η οποία διεκδίκησε ατυχώς βουλευτική έδρα με το κόμμα «ΝΙΚΗ». Νομική σύμβουλος ανταρτών μοναχών της Μονής του Σινά κατά την πρόσφατη ανταρσία, η κυρία Γρατσία βρίσκεται πάντα πολύ κοντά στους εκκλησιαστικούς κύκλους. Δίπλα στη Μαρία Καρυστιανού βρίσκεται πάντα και ο κύριος Μιχάλης Πατσίκας, πρώην σύμβουλος του Μίκη Θεοδωράκη και ενεργός επικεφαλής του κινήματος «Σπίθα» αλλά και δραστήριο μέλος του κόμματος του Δημήτρη Κούβελα, γνωστού από τις τηλεοπτικές παρεμβάσεις του για τα εμβόλια κατά της Covid 19, την «Πνοή Δημοκρατίας». Ο Νίκος Καραχάλιος, εν είδει πολιτικού συμβούλου και ως βετεράνος του καραμανλικού χώρου ως ειδικός συνεργάτης του Κώστα Καραμανλή, κάποια στιγμή προσέγγισε ή προσεγγίστηκε από την κυρία Καρυστιανού οπότε και της πρότεινε τη δημιουργία κόμματος – κινήματος με το προσωνύμιον «Κύμα», κίνηση της οποίας έκτοτε φέρεται να ηγείται. Ο κ. Καραχάλιος ο οποίος λόγω επαγγελματικής διαστροφής προφανώς αρέσκεται να παρευρίσκεται στα τηλεοπτικά πάνελ παντός είδους και καιρού, αποκάλυψε πώς ρόλο συμβούλου της κυρίας Καρυστιανού απέκτησε και κάποιος Κυριάκος Τόμπρας, πρώην συνεργάτης του ανεκδιήγητου Αρτέμη Σώρρα ο οποίος διεκδίκησε ρόλο διασώστη της ελληνικής οικονομίας, υποσχόμενος κάποια 600 δισ. ευρώ για να καταλήξει πίσω από της φυλακής τα σίδερα, όπου τελικά καταλήγουν οι κατ’ εφημισμό «λεβέντες».
Για κάποιο ανεξήγητο λόγο οι γκουρού της τέχνης της δημοσκόπησης - διότι περί τέχνης πρόκειται πλέον η αναγωγή της Στατιστικής σε εργαλείο μαντικής τέχνης εκφραζόμενης ως «πολιτική εκτίμηση» - κληροδοτούν στη Μαρία Καρυστιανού ένα ευρύ 25% σε κάθε μέτρηση, στην οποία αυθαιρέτως ο πολίτης καλείται να ψηφίσει στην δημοσκοπική κάλπη για ένα κόμμα-κίνηση – κίνημα το οποίο δεν υφίσταται ούτε καν ως στίγμα παρά μόνον ως αποκύημα μίας σεναριογραφίας με μυθοπλαστικά στοιχεία πλοκής. Όπως συνήθιζε να λέει και ο μακαρίτης ο Αντώνης Λιβάνης: «Για να στηθεί ένα κόμμα χρειάζεται αρχηγό, ταμείο και… αρχεία». Αν η αρχηγός λοιπόν είναι η κυρία Καρυστιανού, πόθεν προκύπτει το Ταμείο και πού βρίσκονται τα αρχεία; Διότι το Πόθεν Έσχες και με ποιους θα πορευθείς είναι τα ερωτήματα που θα απασχολήσουν την πολιτική πιάτσα την αμέσως επόμενη ημέρα που η παιδίατρος με ολιστικές προσεγγίσεις της επιστήμης της - και μπράβο της - θα αποφασίσει να αφήσει το ιατρείο της για να αναμετρηθεί με τον υπό κατασκευή μύθο της.
Σε ένα παράλληλο σύμπαν με αυτό της κυρίας Καρυστιανού, με επίσης μεταφυσικές, υπερσυντηρητικού – τραμπικού περιεχομένου μεταφυσικές ανησυχίες περί Κράτους Δικαίου, Πατρίδος, Θρησκείας και Οικογενείας, αλιεύει ο Αντώνης Σαμαράς, υποστηριζόμενος από γνωστό μίνι μιντιακό συγκρότημα. Ο πρώην πρωθυπουργός, πλήρης πολιτικών ημερών πια στα 75 του, εκτελεί «χαμηλές πτήσεις» στο δημοσκοπικό πάλκο με μονοψήφια νούμερα που δεν υπόσχονται πολιτική μακροημέρευση. Αν και διαθέτει μία έξωθεν σημαντική στήριξη σε προσωπικό επίπεδο από γνωστό τηλεοπτικό οίκο, ο οποίος και τον έφερε σε απευθείας επαφή με την αμερικανίδα πρέσβη στην Αθήνα, εν τούτοις το εγχείρημα που επωμίστηκε, να στήσει δηλαδή μία «τραμπική εξέδρα» στην Ελλάδα και όσοι πιστοί προσέλθετε, δεν φαίνεται να μακροημερεύει.
Οι προσβλέποντας στα υποσχόμενα πολιτικά μεγαλεία συνωστίζονται ήδη στα ειδικά στασίδια. Η «αρένα» υπόσχεται ρόλους για όλους. Έτσι προετοιμάζεται η κυρία Λατινοπούλου εμβαπτισμένη και σε συνέδριο, οι υπερδεξιοί της ΝΔ έστω και εάν έχουν μωλωπιστεί βάναυσα από το σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ, καθώς και κάποια πρόσωπα έκπληξη τα οποία αναμένεται να αναδυθούν από την υπερσυντηρητική δεξαμενή. Πολλά ακούγονται για καθηγητές πανεπιστημίου της ενδοχώρας και της αλλοδαπής που θήτευσαν ανεπιτυχώς έστω στη Νέα Δημοκρατία, αλλά που εσχάτως διατηρούν έναν αυτόνομο υπερσυντηρητικό λόγο καλά ευθυγραμμισμένο με τις επιλογές του διεθνούς τραμπισμού. Δηλαδή, αντικινεζική ρητορική, αντιευρωπαϊσμό, αντιρωσική οικονομική επιχειρηματολογία, ενσωμάτωση του δόγματος Νετανιάχου (όχι του Ισραήλ) για τα γεωπολιτικά της περιοχής, αποδοχή του ρόλου του υπερσταθμού καυσίμων (βενζινάδικου) για τους αμερικανικούς υδρογονάνθρακες, ακραία σκληρή μεταναστευτική πολιτική.
Ο τρόπος δράσης του Αλέξη Τσίπρας είναι σχεδόν ο ίδιος με εκείνον της κυρίας Καρυστιανού. Μεσσιανισμός ως προς τις προθέσεις, όπως «κάτι το μεγάλο», «κάτι το καινούργιο», «κάτι το αμόλυντο (ηθικά πάντα)». Μεταφυσική ως προς την πολιτική καταγωγή. «Δεν φταίω, αφού φταίνε οι άλλοι», «δεν ευθύνομαι αφού παρέκκλιναν οι άλλοι», «Επανέρχομαι ως πολιτικό προϊόν διότι η ιστορία μου χρωστάει ακόμη έναν ρόλο». Σε αυτό το επίπεδο η Μαρία Καρυστιανού διεκδικεί για πρώτη φορά ένα τέτοιο ρόλο πάντα όμως διότι της τον «χρωστά η ιστορία».
Ο πολιτικός λόγος του Αλέξη Τσίπρα για να επανέλθουμε στο προκείμενο εφάπτεται μίας απαλής αριστερής ρητορικής αλλά με έμφαση σε κώδικες, γλωσσικούς και πολιτικής ορολογίας, που παραπέμπουν στον σύγχρονο «Κεντρισμό». Με λίγα λόγια ο κύριος Τσίπρας επιχειρεί να στήσει εναλλακτικά μία αντιτραμπική πλατφόρμα όπου θα χωρέσουν όλοι και δεν θα αποκλείεται κανένας. Αυτή η πλατφόρμα δεν είναι ανάγκη να υπερισχύσει άμεσα, ο δημιουργός της είναι ακόμη πολύ νέος και επιχειρεί με πολιτικό ορίζοντα δεκαετίας. Το στοιχείο που ανησυχεί τον Αλέξη Τσίπρα δεν είναι μόνον η εσωτερική ανταπόκριση των ελλήνων ψηφοφόρων. Αυτό που πραγματικά θα έπρεπε να τον ανησυχεί είναι η διαφαινόμενη δραματική μοναξιά που επιφυλάσσεται στο αντιτραμπικό στρατόπεδο, όποιο και να είναι αυτό από τις πολιτικές εξελίξεις στην Ευρώπη.
Οι Εργατικοί στη Βρετανία θα ισοπεδωθούν και ο ακροδεξιός Φάρατζ φαίνεται να επικρατεί. Στη Γαλλία κερδίζει η Ακροδεξιά, στη Γερμανία θα ηττηθεί κατά κράτος η Χριστιανοδημοκρατία και θα ανέλθει στην εξουσία ένα μόρφωμα ακροδεξιάς και συντηρητικής Δεξιάς. Στην Ιταλία θα ισχυροποιηθεί η Μελόνι και στην Ισπανία αναμένεται να υποστεί ιστορική ήττα η Σοσιαλδημοκρατία. Άντε και καλές γιορτές να έχουμε χωρίς Μάγους, γιατί ως φαίνεται μας τελείωσαν και αυτοί.
15°
