Ο καθηγητής Αριστείδης Χατζής σχολιάζει τη συνέντευξη Σαμαρά και το βιβλίο Τσίπρα: «Θα μπορούσαν να συνεργαστούν» - Η ανάρτηση για τις πολιτικές επιλογές τους
Με αφορμή τη συνέντευξη του Αντώνη Σαμαρά στον ΑΝΤ1 και την κυκλοφορία του νέου βιβλίου του Αλέξη Τσίπρα, ο καθηγητής Φιλοσοφίας Δικαίου και Θεωρίας Θεσμών στο ΕΚΠΑ, Αριστείδης Χατζής, διατυπώνει σκληρή κριτική για την ταυτόχρονη επιστροφή των δύο πρώην πρωθυπουργών στο δημόσιο προσκήνιο.
Σε ανάρτησή του, ο Αριστείδης Χατζής, που είναι επίσης Διευθυντής Ερευνών του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών (ΚΕΦίΜ), χαρακτηρίζει τη σχεδόν συντονισμένη επανεμφάνιση των δύο πολιτικών ως ειρωνική, καθώς κανείς τους δεν ζητά συγγνώμη για τα λάθη του παρελθόντος.
Η κριτική του Αριστείδη Χατζή εστιάζει στο γεγονός ότι και οι δύο πολιτικοί επιστρέφουν χωρίς να απολογούνται για τον καιροσκοπισμό τους κατά τη διάρκεια της κρίσης της δεκαετίας του 2010. Αντιθέτως, όπως επισημαίνει, παρουσιάζονται ως δικαιωμένοι, «κουνώντας μας το δάχτυλο».
Παρά τη δριμεία κριτική, ο Χατζής αναγνωρίζει ότι και οι δύο πολιτικοί θα βρουν πολίτες διατεθειμένους να τους ξαναπιστέψουν. «Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να κατανοήσουν τι συνέβη τη δεκαετία του 2010 στην Ελλάδα», επισημαίνει.
Το πιο εντυπωσιακό σημείο της ανάρτησης είναι η παρατήρηση του καθηγητή για τα κοινά χαρακτηριστικά των δύο πολιτικών. Σύμφωνα με τον Χατζή, και οι δύο είναι «ενστικτωδώς ξενόφοβοι και βαθύτατα οπισθοδρομικοί», ενώ εκπροσωπούν «την Ελλάδα της μιζέριας, της συντήρησης, της πολιτικής και πολιτισμικής μυωπίας και καθυστέρησης».
Καταληκτικά, ο ακαδημαϊκός διατυπώνει μια προκλητική σκέψη: «Αν ξεπερνούσαν την προσωπική τους φιλοδοξία, θα μπορούσαν να συνεργαστούν άριστα. Κρίμα που δεν το έχουν σκεφτεί ακόμα. Μπορεί, όμως, να το κάνουν στο μέλλον. Ρητά ή σιωπηρά».
Οι δύο άνθρωποι που έκαναν ό,τι μπορούσαν για να αποτύχει το πολιτικό σύστημα να εξασφαλίσει τη συναίνεση που ήταν απολύτως απαραίτητη για να ξεπεραστεί σύντομα και όσο ανώδυνα γινόταν η οικονομική κρίση, εξυπηρετώντας καιροσκοπικά το στενό πολιτικό τους συμφέρον, επανέρχονται ταυτόχρονα και σχεδόν συντονισμένα. Δεν επιστρέφουν ζητώντας συγγνώμη για τον καιροσκοπισμό τους και απολογούμενοι για τα μεγάλα λάθη τους. Επιστρέφουν κουνώντας μας το δάχτυλο. Επιστρέφουν παριστάνοντας τους …δικαιωμένους.
Και οι δύο έχουν ήδη τιμωρηθεί μια φορά με το να αναγκαστούν να φάνε εκεί που πριν έφτυναν. Με συγχωρείτε για την σκληρότητα των εκφράσεων αλλά αυτό ακριβώς συνέβη. Θεωρούν ότι αυτή η τιμωρία τούς ξέπλυνε και τώρα δικαιούνται να επιστρέψουν ως αγνοί και αμόλυντοι.
Γιατί όχι; Θα βρουν οπωσδήποτε πολίτες που θα ξαναπιστέψουν σ’ αυτούς. Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να κατανοήσουν τι συνέβη τη δεκαετία του 2010 στην Ελλάδα. Πάντα θα υπάρχουν ιδεοληπτικοί και αφελείς.
Οι δυό τους έχουν κι ένα επιπλέον κοινό που συνήθως δεν το διακρίνουμε. Είναι ενστικτωδώς ξενόφοβοι και βαθύτατα οπισθοδρομικοί. Με διαφορετικό τρόπο ο καθένας αλλά με το ίδιο αποτέλεσμα, τον ίδιο τρόπο να βλέπουν τα πράγματα. Εκπροσωπούν επάξια οι δύο τους την Ελλάδα της μιζέριας, της συντήρησης, της πολιτικής και πολιτισμικής μυωπίας και καθυστέρησης.
Αν ξεπερνούσαν την προσωπική τους φιλοδοξία, θα μπορούσαν να συνεργαστούν άριστα. Κρίμα που δεν το έχουν σκεφτεί ακόμα. Μπορεί, όμως, να το κάνουν στο μέλλον. Ρητά ή σιωπηρά.
