Για να αντιμετωπιστεί η κρίση της ελληνικής οικονομίας πρέπει να βγούμε στις διεθνείς αγορές για να καλύψουμε τις χρηματοδοτικές ανάγκες του ελληνικού Δημοσίου και να αυξήσουμε θεαματικά τις επενδύσεις. Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση Τσίπρα δεν μπορεί να επιτύχει αυτούς τους δύο στόχους και γι’ αυτό η οικονομική κατάσταση θα συνεχίσει να εξελίσσεται από το κακό στο χειρότερο.
Τα βαφτίσια δεν φτάνουν
Σύμφωνα με το επίσημο κυβερνητικό δόγμα η παράταση της ισχύος της δανειακής σύμβασης για τέσσερις μήνες δεν συνοδεύεται από το αναγκαίο μνημόνιο που περιλαμβάνει τους όρους και το επόμενο δανειακό πρόγραμμα-μνημόνιο που θα αρχίσει, εάν φυσικά υπάρξει συμφωνία, να ισχύει από τον Ιούνιο θα είναι μια συμφωνία… αναπτυξιακής ανασυγκρότησης. Τα επικοινωνιακά βαφτίσια δεν λύνουν το πρόβλημα ουσίας που αντιμετωπίζουν η κυβέρνηση και η ελληνική οικονομία. Για να βγούμε από το μνημόνιο θα πρέπει να γίνουμε αρκετά αξιόπιστοι για να μπορέσουμε να καλύψουμε στις διεθνείς αγορές τις χρηματοδοτικές ανάγκες του ελληνικού Δημοσίου ακολουθώντας το καλό παράδειγμα της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας. Εάν κρίνουμε από το νέο πακέτο προτάσεων που υπέβαλε ο υπουργός Οικονομικών κ. Βαρουφάκης στο Eurogroup είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει συμφωνία με τους εταίρους. Ακόμη και στην περίπτωση που οι εταίροι συνεννοηθούν, για πολιτικούς λόγους, με την ελληνική κυβέρνηση, η κατάσταση θα παραμείνει οριακή, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των αγορών και να εγκλωβιστούμε στο μνημόνιο μέχρι τελικής οικονομικής πτώσης, Grexit ή Graccident.
Έτσι όπως κινείται η κυβέρνηση Τσίπρα παρατείνει την παραμονή στο μνημόνιο και την οικονομική και κοινωνική κρίση.
Έλλειψη επενδύσεων
Η βασική προϋπόθεση για να βγούμε οριστικά από την οικονομική κρίση είναι η σημαντική αύξηση των επενδύσεων. Η εφαρμογή του μνημονίου στηρίχτηκε στη μείωση της κατανάλωσης, με προοπτική να γίνει η αναγκαία στροφή από την κατανάλωση στις επενδύσεις και να μπει η ελληνική οικονομία σε νέα φάση δυναμικής ανάπτυξης.
Η προβληματική εφαρμογή του μνημονίου αλλά και η πολιτική αντιπαλότητα στάθηκαν εμπόδιο στη δημιουργία θετικού οικονομικού και επιχειρηματικού κλίματος που θα έφερνε τη μεγάλη αύξηση των επενδύσεων. Ύστερα από μία μνημονιακή πενταετία οι επενδύσεις έχουν υποχωρήσει περισσότερο από την κατανάλωση και έτσι έχει αυξηθεί η εξάρτηση της ελληνικής οικονομίας από την τελευταία.
Οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν κατάφεραν να φρενάρουν την πτώση των επενδύσεων, ενώ η οικονομική στρατηγική που ακολουθεί η κυβέρνηση Τσίπρα απομακρύνει και τους τελευταίους επενδυτές που ήταν διατεθειμένοι να πάρουν το ρίσκο και να ενισχύσουν την παρουσία τους στην Ελλάδα.
Έτσι όπως πάμε θα παραμείνουμε εγκλωβισμένοι στο μνημόνιο επειδή δεν μπορούμε να βγούμε στις διεθνείς αγορές και θα συνεχιστεί η δραματική συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας λόγω της έλλειψης παραγωγικών επενδύσεων και της αντιεπενδυτικής πολιτικής που ακολουθεί η σημερινή κυβέρνηση.
Εθνική μοναξιά
Η οικονομική μας αποτυχία παίρνει ολοένα μεγαλύτερες διαστάσεις και με ευθύνη του πολιτικού συστήματος. Δημιουργούνται έτσι οι προϋποθέσεις απομόνωσης της Ελλάδας σε μία ΕΕ η οποία αντιμετωπίζει, έστω καθυστερημένα, τα σημαντικότερα οικονομικά προβλήματά της. Αυτή η αίσθηση της αποτυχίας και της μοναξιάς ενισχύει τις τάσεις εσωστρέφειας και απομονωτισμού.
Οι πολιτικές δυνάμεις που κυριαρχούν γενικεύουν την ελληνική κρίση και εμφανίζουν την ΕΕ στην ίδια περίπου κατάσταση με εμάς ή μεταφέρουν τις ευθύνες για τις δικές μας επιλογές και αδιέξοδα στους Ευρωπαίους εταίρους και πιστωτές. Επειδή αντιλαμβάνονται ότι με την πολιτική που ακολουθούν δεν πρόκειται να λύσουν το πρόβλημα της οικονομίας περιορίζονται στη μάχη της επικοινωνίας και της προπαγάνδας.
7°
