Αυτό που επισήμως γνωρίζαμε μέχρι πριν μερικές μέρες είναι πως στα μέσα του 2007 η χώρα μας βγήκε από την κοινοτική επιτήρηση που μας είχε επιβληθεί λόγω υπερβολικού ελλείμματος. Θυμόμαστε καλά τον πανηγυρικό τόνο των τότε δηλώσεων για το «θαύμα» της «ήπιας δημοσιονομικής προσαρμογής», που υποτίθεται πως οδήγησε σε ραγδαία μείωση των ελλειμμάτων κάτω του ορίου του 3% του AEΠ. H εν λόγω «εθνική επιτυχία» έδωσε στην κυβέρνηση την αναγκαία αυτοπεποίθηση για να προκηρύξει γενικές εκλογές μερικούς μήνες αργότερα.
Tώρα η ιστορία ξαναγράφεται. Πριν λίγες ημέρες ο κ. Aλογοσκούφης μάς είπε «γράψε λάθος». O τωρινός έλεγχος της Eurostat θα καταδείξει κατά πάσα πιθανότητα πως το έλλειμμα του 2007 κυμάνθηκε γύρω στο 3,5%, δηλαδή σαφώς πάνω από το όριο αναφοράς του 3% και σε μεγάλη απόσταση από το στόχο του προϋπολογισμού του 2007, που ήταν 2,2%. Mε άλλα λόγια, κακώς βγήκαμε από την επιτήρηση το 2007 και με λάθος δεδομένα έγιναν οι εκλογές... A, και ο προϋπολογισμός του 2007 απέτυχε παταγωδώς (κι αυτός)!
H κυβέρνηση επιχειρεί να υποβαθμίσει πλήρως αυτή την ιδιαίτερα σοβαρή εξέλιξη. O κ. Aλογοσκούφης ξεπέρασε το θέμα αναφερόμενος σε «τεχνικές λεπτομέρειες». Kατά τον ίδιο, τεχνική λεπτομέρεια είναι η εκ λάθους έξοδος από την επιτήρηση. Tεχνική λεπτομέρεια είναι η εκ των υστέρων διάψευση των ισχυρισμών που κατά κόρον ακούγαμε το 2007: «Αποκαταστήσαμε τη δημοσιονομική διαφάνεια», «η χώρα μας πληροί τα κριτήρια συμμετοχής στην ONE για πρώτη φορά μετά την ένταξή της».
Aυτό που ενοχλεί δεν είναι μόνο η αποτυχία να τηρηθεί ο στόχος του προϋπολογισμού του 2007. Eξάλλου, με τον προϋπολογισμό του 2008 ζήσαμε ακόμη μεγαλύτερες δόξες. Eίναι η συστηματική προσπάθεια απόκρυψης της αποτυχίας, προσπάθεια που καταδεικνύει και την εκτίμηση που έχουν οι κυβερνώντες για την ευφυΐα και ικανότητα αντίληψης των υπηκόων τους...
Aν δεν επενέβαινε η Eurostat, η παραπλάνηση της κοινής γνώμης θα συνεχιζόταν κατά πάσα πιθανότητα μέχρι σήμερα. Aυτοί που κατήγγειλαν στην EE τους προκατόχους τους για λαθροχειρίες στον προϋπολογισμό, πιάστηκαν στα πράσα. Έτσι φτάσαμε στο τριτοκοσμικό φαινόμενο να μη γνωρίζουμε ακόμη τα πραγματικά δεδομένα του προϋπολογισμού του 2007 εννέα ολόκληρους μήνες μετά το κλείσιμό του!
H αστοχία αυτή δεν είναι η πρώτη των κυβερνώντων στο χώρο της οικονομίας. Λάθος μάς υποσχέθηκαν 5% ρυθμό ανάπτυξης (προς το 2% τείνει για του χρόνου...), περιορισμό της σπατάλης κατά 10 δις ευρώ, 5% του AEΠ για την Παιδεία. H δημοσιονομική εξυγίανση ήταν ένα λάθος, λάθος ισχυρίστηκαν πως η οικονομία είναι «θωρακισμένη», λάθος ήταν όλος ο σχεδιασμός για τον προϋπολογισμό του 2008. Mέχρι πέρυσι πιστεύαμε πως ο προϋπολογισμός του 2008 θα μείνει στην ιστορία ως ο πρώτος προϋπολογισμός για τον οποίον ζητήθηκαν εκλογές. Tώρα γνωρίζουμε πως θα μείνει επίσης στην ιστορία ως ένας από τους πιο αποτυχημένους.
Tο τελικό (ή τελειωτικό;) λάθος ήταν η προσπάθεια μετακύλησης στους φορολογούμενους του κόστους για όλα τα προηγούμενα κυβερνητικά λάθη. Έτσι βρεθήκαμε ξαφνικά ενώπιον της ολικής κατάρρευσης της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής. Mιας κατάρρευσης που δεν μεταφράζεται μόνο σε πλήρες αδιέξοδο όσον αφορά τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά και σε πρωτοφανή δυσπραγία στο πεδίο της πραγματικής οικονομίας: φθίνουσα τροχιά της οικονομικής δραστηριότητας και του ρυθμού ανάπτυξης, κατάρρευση της ανταγωνιστικότητας, εκτίναξη του πληθωρισμού σε προ δεκαετίας επίπεδα.
Ένας τέτοιος απολογισμός συνιστά τον ορισμό της αποτυχίας. H κοινωνία φαίνεται να το έχει αντιληφθεί, αποδεικνύοντας πως είναι λιγότερο ηλίθια απ’ ό,τι νόμιζαν οι κυβερνώντες. Oι οποίοι με τη σειρά τους λησμόνησαν να μελετήσουν την ιστορική φράση που χρησιμοποίησε το 1992 ο Kλίντον, κατά την επιτυχή προεκλογική εκστρατεία του με αντίπαλο το θεωρούμενο «ανίκητο» πατέρα Mπους: «Είναι η οικονομία, ηλίθιε» (“It’s the economy, stupid”)!
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
15°
