Είχαμε μία θετική εξέλιξη στο Εurogroup της Δευτέρας, κι αυτό αφορά το ότι θα συνεχιστούν οι συζητήσεις και θα ξεκινήσει η επιτόπου εργασία των τεχνικών κλιμακίων της τρόικα, με στόχο α) την υλοποίηση του προγράμματος των μεταρρυθμίσεων και β) την ολοκλήρωση της αξιολόγησης.
Κατά τη γνώμη μου, μπορεί οι συζητήσεις στο Εurogroup να μην οδήγησαν σε ρήξη, αλλά δεν λύθηκε το πολιτικό πρόβλημα που υπάρχει στην ελληνική πλευρά. Κι αυτό καταγράφεται κι από το γεγονός ότι η ελληνική Βουλή συνεχίζει για 7η εβδομάδα χωρίς να μην έχει ψηφίσει ούτε ένα νομοσχέδιο.
Το δυστύχημα είναι ότι όσο οι συζητήσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους συνεχίζονται, τόσο η διαπραγματευτική δύναμη της ελληνικής πλευράς χειροτερεύει. Κι αυτό συμβαίνει γιατί α) τα ταμειακά αποθέματα τελειώνουν και β) η πολιτική αστάθεια έχει αρχίσει να επηρεάζει αρνητικά και την πραγματική οικονομία.
Με βάση τα παραπάνω, το σενάριο του ατυχήματος παραμένει σε δύο επίπεδα:
α) Αν και οι εκταμιεύσεις τραπεζικών καταθέσεων έχουν ανακοπεί, η χρήση των ταμειακών αποθεμάτων των ΝΠΔΔ για την αγορά εντόκων γραμματίων μειώνουν την τραπεζική ρευστότητα κι άρα πιέζεται το πλαφόν του ELA (κι αυτό αυξάνει την πιθανότητα για την εφαρμογή μέτρων ελέγχου κίνησης κεφαλαίων).
β) Μπορεί η ελληνική πλευρά να ενισχύθηκε με 0,5 δις ευρώ από το ΤΧΣ, αλλά τα δημόσια έσοδα για το δίμηνο Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου είναι λιγότερα κατά 1,5 δις και η κατάσταση σε αυτό τον τομέα το Μάρτιο δεν φαίνεται να βελτιώνεται. Αυτό σημαίνει ότι η επάνοδος σε ελλείμματα είναι εξαιρετικά πιθανή και ένας τρόπος να αποφευχθεί είναι η εσωτερική στάση πληρωμών, η οποία ήδη έχει ξεκινήσει και θα πιέσει περαιτέρω τη ρευστότητα. Αυτό σημαίνει ότι ακόμα κι αν οι υποχρεώσεις προς ΔΝΤ του Μαρτίου αποπληρωθούν, το ελληνικό Δημόσιο έχει μπροστά τις υποχρεώσεις προς ΔΝΤ του Απριλίου και φυσικά τα λειτουργικά έξοδα (μισθοί, συντάξεις, λειτουργικά έξοδα κλπ).
Κατά τη γνώμη μου, το παρόν κυβερνητικό σχήμα και κυρίως ο υπουργός Οικονομικών έχουν εξαντλήσει το διαπραγματευτικό τους κεφάλαιο σε σχέση με τη συνεργασία με τους Ευρωπαίους εταίρους. Την ίδια στιγμή, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι 70% των Ελλήνων πολίτων επιθυμούν τη συμφωνία με τους εταίρους στο πλαίσιο ενός συμβιβασμού. Άρα και η στήριξη της αλλοπρόσαλλης διαπραγματευτικής τακτικής της κυβέρνησης από το εσωτερικό έχει μειωθεί αισθητά.
Το ζήτημα που προκύπτει είναι το εάν ο κ.Τσίπρας διαθέτει την ηγεσία και τα χρονικά περιθώρια για να υλοποιήσει το u turn, για να υλοποιήσει έστω και μέρος των δεσμεύσεων του email Βαρουφάκη. Kατά τη γνώμη μου, τα χρονικά περιθώρια για μία τέτοια κίνηση έχουν ελαχιστοποιηθεί και το θέμα πλέον δεν είναι εάν θα συμβεί το «ατύχημα» αλλά πότε και με τι ένταση.
23°
