Παραδοσιακά κόμματα κυρίως του λεγόμενου προοδευτικού χώρου εξαφανίστηκαν και εμφανίστηκαν να κυριαρχούν κόμματα με ακραίες έως και αντιφατικές ιδεολογικές αναφορές
Η μεταστροφή της κοινωνίας σε αυταρχικές επιλογές και η παραίτηση από τις δημοκρατικές διαδικασίες
Με αφορμή τις εκλογές στη Ρουμάνια και με βάση τα «σχιζοφρενικά» αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων όπου, ενώ κυριαρχούν τα φιλορωσικά κόμματα, το 90% του πληθυσμού δηλώνει υπέρ της ΕΕ, επανέρχεται στο προσκήνιο το ερώτημα του κατά πόσον οι άνθρωποι βρίσκονται σε συναισθηματική σύγχυση με αποτέλεσμα να παλινδρομούν σε πρώιμες καταστάσεις επιλέγοντας να τους κυβερνούν αρχαϊκοί ηγέτες.
Είναι γεγονός ότι εδώ και κάποια χρόνια το δυτικό μεταπολεμικό μοντέλο διακυβέρνησης καταρρίπτεται, με πάταγο θα έλεγα, αρχής γενομένης με την εκλογή Μπερλουσκόνι στην Ιταλία.
Έτσι, από εκεί όπου υπήρχε ένα μοντέλο δημοκρατικής εκλογής συγκεκριμένων κομμάτων με συγκεκριμένα ιδεολογικά χαρακτηριστικά και συγκεκριμένη δομή, για διάφορους λόγους -για ορισμένους από τους οποίους θα αναφερθώ παρακάτω- το παραπάνω μοντέλο υποχώρησε και παραχώρησε σταδιακά τη θέση στο μοντέλο «του ενός ανδρός αρχή».
Παραδοσιακά κόμματα κυρίως του λεγόμενου προοδευτικού χώρου, τα οποία κυριαρχούσαν σχεδόν στον 20ό αιώνα, εξαφανίστηκαν σε μια μέρα και από την άλλη εμφανίστηκαν να κυριαρχούν ή να τείνουν να κυριαρχήσουν κόμματα με ακραίες έως και αντιφατικές ιδεολογικές αναφορές τα οποία όμως έχουν ένα βασικό χαρακτηριστικό: το πρόσωπο, τον ηγέτη. Η ιδεολογία αντικαταστάθηκε από το πρόσωπο.
Σαν ολόκληρες κοινωνίες να παλινδρόμησαν μ’ έναν εμφατικό τρόπο, επιστρέφοντας στην εποχή πριν το Διαφωτισμό, στην εξιδανίκευση του ηγεμόνα. Άντρα ή γυναίκα, δεν έχει σημασία, σημασία έχει το φαλλικό στοιχείο.
Προφανώς κάτι έγινε, και έγιναν πολλά, όπως και συνεχίζουν να γίνονται. Και μάλλον θα συνεχίζουν να γίνονται διαρκώς γιατί έχουν αλλάξει τα δεδομένα.
Είμαστε πλέον σε μια άλλη εποχή. Σε ένα άλλο επίπεδο της ιστορίας και της επικοινωνίας. Ένα απλό παράδειγμα είναι ότι τα κόμματα λειτουργούν πλέον μέσω του ηλεκτρονικού τρόπου. Το ίδιο και τα μέλη μεταξύ τους, οι ψηφοφόροι και οι πολιτικοί, οι πολιτικοί και οι ψηφοφόροι, οι πολιτικοί μεταξύ τους, και πάει λέγοντας.
Η παραπάνω παρατήρηση βέβαια δεν εξηγεί την μεταστροφή της κοινωνίας σε αυταρχικές επιλογές και την παραίτηση από τις δημοκρατικές διαδικασίες, όμως η συγκεκριμένη διαδικασία όπου ο πρωθυπουργός αναγγέλλει μέσω τικ-τοκ τη νέα οικονομική πολιτική της κυβέρνησης του, δείχνει το πως ο συγκεκριμένος τρόπος επικοινωνίας έχει εισβάλλει στη καθημερινότητα μας και ουσιαστικά την καθορίζει. Η δύναμη των ιστοσελίδων του διαδικτύου έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις και ακόμα περισσότερο έχει αποκτήσει χαρακτηριστικά «αλήθειας» ενώ βρίσκεται σε άμεση διαμάχη με τα συστημικά ΜΜΕ τα οποία είναι βέβαια διαχωρισμένα ανάλογα με τον ιδιοκτήτη, σε μια φαντασιακή βάση.
Η συγκεκριμένη δυναμική την οποία έχει αποκτήσει ο ηλεκτρονικός τρόπος επικοινωνίας ως βασικό μέσο συναλλαγής, αποτελεί το κεντρικό μέσο ενημέρωσης ήδη εδώ και δεκαετίες. Έτσι, ο μέσος άνθρωπος μπόρεσε και απόκτησε άμεση πρόσβαση στις ζωές των άλλων και βασικά στις ζωές των πλουσίων κάθε είδους και τύπου.
Αυτή η σημαντική αλλαγή στην απλή καθημερινότητα των ανθρώπων, φαίνεται να τους έκανε να αποκηρύξουν εύκολα και τελεσίδικα την ιδεολογική πάλη και αντιπαλότητα, η οποία τους έπεφτε βαριά χρονικά και ηθικά, και να επιλέξουν, χωρίς αιδώ, εκείνο το πρόσωπο το ποιο θα τους προσέφερε γρήγορα, εύκολα και χωρίς ηθικούς φραγμούς, εκείνα τα οποία έβλεπαν ηδονοβλεπτικά στο διαδίκτυο και τα «λιμπιζόντουσαν».
Κάπως έτσι και με την σημαντική συμβολή του διαδικτύου έγινε μια τεράστια μεταστροφή στο πολιτικό γίγνεσθαι η οποία επισφραγίστηκε και μετά την πτώση του «τοίχους» και την είσοδο στο παιχνίδι των ανατολικοευρωπαϊκών κρατών, όπου εκεί τα πράγματα έγιναν πολύ ευκολότερα και πολύ πιο γρήγορα.
Ίσως, και σαν κατακλείδα, η συγκεκριμένη πολιτική μετατόπιση και βασικά πολιτική παλινδρόμηση των ευρωπαϊκών κοινωνιών σε αντιδημοκρατικά και αυταρχικά μοντέλα διακυβέρνησης να μας δείχνει ότι τελικά οι άνθρωποι έλκονται από τις αρχαϊκές πατριαρχικές φιγούρες ανεξαρτήτως τιμήματος και ότι οι ιδεολογίες δεν είναι παρά διανοητικά κατασκευάσματα που τα παίρνει ένας κάποιος άνεμος.
13°
