Ο δήμαρχος Χάρης Δούκας έχει πλέον ελεύθερο χρόνο προκειμένου να ασχοληθεί και με την Αθήνα.
Με μεγάλη χαρά είδα ένα ρεπορτάζ στο οποίο ο δήμαρχος Αθηναίων, ο σύντροφος Χάρης Δούκας, εξηγούσε ότι είχε βγει να περπατήσει, μαζί με αρμόδιους αντιδημάρχους από το δημαρχείο, μέχρι έναν σταθμό του μετρό προκειμένου να διαπιστώσει «πόσο προσβάσιμο είναι το κέντρο της πόλης για τα άτομα με αναπηρία».
Καταλαβαίνω ότι μπορεί να σας φαίνεται αστείο το ότι ο δήμαρχος αγνοεί αυτό που όλοι όσοι κατοικούμε στην πρωτεύουσα (ή ακόμα κι αυτοί που είναι απλώς περαστικοί) γνωρίζουμε καλά: ότι η πρωτεύουσα δεν είναι καθόλου προσβάσιμη στα άτομα με αναπηρία και είναι δύσβατη ακόμα και για τους αρτιμελείς. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι ο δήμαρχος έχει πολύ σοβαρότερα πράγματα με τα οποία ασχολείται και είναι λογικό να μην έχει βρει τον χρόνο να μάθει ακόμα και τα βασικά για την πόλη του. Θυμίζω ότι τους πρώτους 10 μήνες της θητείας του είχε να διεκδικήσει την προεδρία του ΠΑΣΟΚ, κι όλοι καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικότερη είναι αυτή η δουλειά από την πρωτεύουσα της χώρας και τι αφοσίωση απαιτεί. Δεν είναι εύκολο για κάποιον να είναι και υποψήφιος για διάδοχος του συντρόφου Ανδρουλάκη και να μάθει μια πόλη την οποία φαίνεται να αγνοεί εντελώς.
Ευτυχώς τους τελευταίους μήνες, και μετά την επανεκλογή του κραταιού Νικόλα, η μόνη σημαντική δουλειά που έχει να κάνει ο σύντροφος Δούκας είναι να τον υπονομεύσει. Όμως αυτή η δουλειά γίνεται μόνη της, ο σύντροφος Ανδρουλάκης καταφέρνει μια χαρά να αυτοϋπονομεύεται κι έτσι ο δήμαρχος έχει ελεύθερο χρόνο προκειμένου να ασχοληθεί και με την Αθήνα.
Αντί λοιπόν να τον επικρίνω και να τον κοροϊδεύω, προτιμώ να τον χειροκροτήσω και να ενθαρρύνω το ενδιαφέρον του, το οποίο ειλικρινά πιστεύω ότι δεν είναι για τις κάμερες. Ποιος άλλωστε θα έστηνε ένα επικοινωνιακό σόου, του οποίου το κεντρικό μήνυμα είναι η παντελής του άγνοια για την πόλη που διοικεί;
Στηρίζοντας λοιπόν την προσπάθειά του, τον προτρέπω, αφού πρώτα μάθει αν το κέντρο της πόλης είναι προσβάσιμο στα άτομα με αναπηρία, να μη μείνει εκεί και να συνεχίσει την εξερεύνηση της Αθήνας. Έτσι ίσως ανακαλύψει ότι η πόλη είναι έρμαιο των ορέξεων των πειρατών της εστίασης, που καταλαμβάνουν όποιον χώρο τους κάνει κέφι, καμβάς των κομπλεξικών βανδάλων, που μουτζουρώνουν από μνημεία μέχρι παιδικές χαρές, η παιδική χαρά κάθε συνδικαλιστή ή κάθε διαμαρτυρόμενου, ένα απέραντο πάρκινγκ για κάθε τροχοφόρο, και γενικώς να ανακαλύψει επιτέλους μια πόλη, για την οποία δεν μοιάζει να ξέρει πολλά και η οποία έχει τη μεγάλη τύχη να τον έχει δήμαρχο.
Κι επειδή ο ίδιος φαίνεται να μη νοιάζεται ιδιαιτέρως για την πόλη, έχω να του προσφέρω κι ένα κίνητρο: αν θέλει να έχει την παραμικρή ελπίδα να ικανοποιήσει τις μεγάλες φιλοδοξίες του, πρώτα πρέπει να έχει πετύχει ως δήμαρχος. Πρέπει να έχει δείξει ότι μπορεί να κάνει την πρωτεύουσα μια καλύτερη πόλη για τους κατοίκους της και όχι για τις «συλλογικότητες». Και μπράβο του.
