Ο Μάνος Βουλαρίνος σχολιάζει την επικαιρότητα με αφορμή την ευχή «Καλή χρονιά και λευτεριά στην Παλαιστίνη».
Δεν νομίζω ότι κανείς ένιωσε την οποιαδήποτε έκπληξη από τις ευχές των συμπολιτών που αυτοτοποθετούνται στον «προοδευτικό κόΖμο της χώρας» οι οποίες αφορούσαν τον πόθο για ελεύθερη Παλαιστίνη (και δεν αποκλείεται να υπέκρυπταν και τον πόθο για επανάληψη του Ολοκαυτώματος). Διαφημίζοντας τις εμμονές τους οι σύντροφοι φόρεσαν τις μαντήλες τους και ευχήθηκαν «Καλή χρονιά και λευτεριά στην Παλαιστίνη» κάνοντας για άλλη μια φορά αυτό που οι ίδιοι βαυκαλιζόμενοι αποκαλούν «αγώνα» και οι υπόλοιποι αποκαλούμε αποκαλυπτήρια.
Ας ξεχάσουμε για μια στιγμή ότι οι περισσότεροι δεν μπορούν να δείξουν την Παλαιστίνη στον χάρτη, ας ξεχάσουμε ότι δεν ξέρουν σχεδόν τίποτα για την ιστορία της περιοχής και ας δεχθούμε ότι η Χαμάς δεν είναι μια τρομοκρατική οργάνωση και ότι οι Παλαιστίνιοι είναι μια πραγματική εθνική οντότητα η οποία έχει το δίκιο με το μέρος της. Τέλος ας υποθέσουμε ότι οι «προοδευτικοί» συμπολίτες όντως νοιάζονται για τους καταπιεσμένους αυτού του κόσμου κι αυτή η έγνοια τους είναι που τους κάνει να φορούν τις μαντήλες και να εύχονται «λευτεριά στην Παλαιστίνη».
Αν ξεχάσουμε, δεχθούμε και υποθέσουμε όλα αυτά δεν είναι λογικό και να αναρωτηθούμε γιατί κανένας «προοδευτικός» συμπολίτης δεν ευχήθηκε «λευτεριά στην Ουκρανία»; Στο κάτω κάτω η Ουκρανία είναι μια πραγματική χώρα που υφίσταται πραγματική εισβολή από έναν πανίσχυρο γείτονα της οποίας ο ηγεμόνας είναι ό,τι πιο κοντινό σε Χίτλερ έχει να επιδείξει η Ευρώπη.
Γιατί δεν τους συγκινεί ο αγώνας των Κούρδων; Γιατί οι ευαίσθητοι σύντροφοι δεν φωνάζουν ποτέ «λευτεριά στο Κουρδιστάν;» παρότι οι Κούρδοι είναι μια κανονική εθνότητα η οποία πολεμάει εδώ και πάρα πολλά χρόνια για ένα κράτος;
Γιατί κανείς από τους συντρόφους μαζί με την απαίτηση για «ελεύθερη Παλαιστίνη» δεν απαιτεί και ελευθερία για το κομμάτι της Κύπρου που κατέχεται από την Τουρκία;
Θα μπορούσα να προσθέσω πολλά (πραγματικά και όχι φανταστικά) έθνη που αγωνίζονται για την ελευθερία τους αλλά δεν υπάρχει λόγος. Νομίζω πως από αυτά τα πολύ κοντινά (έτσι ώστε η απόσταση να μην αποτελεί δικαιολογία) παραδείγματα όλοι καταλαβαίνετε ότι αυτό που στην πραγματικότητα ζητούν οι «προοδευτικοί» συμπολίτες δεν είναι η ελευθερία της «Παλαιστίνης» αλλά ή ήττα της Δύσης και της Δημοκρατίας.
Βλέπετε η Ρωσία και η Τουρκία είναι χώρες αντιδημοκρατικές και αντιδυτικές. Αντιθέτως το Ισραήλ είναι χώρα δυτική (όχι απλώς «φιλοδυτική) και δημοκρατία. Γι’ αυτό και τα πυρά των συντρόφων στρέφονται εναντίον της και γι’ αυτό οι «προοδευτικοί» δεν απαιτούν καμία ελευθερία και καμία δικαιοσύνη για Κύπριους, Ουκρανούς και Κούρδους. Δεν είναι η αγάπη για τους Παλαιστίνιους, είναι το μίσος τους για τη Δύση και τη Δημοκρατία που τους κινεί. Και μπράβο τους.
Οι κυβερνήσεις είχαν κάθε λόγο να μετατρέψουν τους αγρότες σε δημόσιους υπάλληλους και οι αγρότες στην πλειονότητά τους δέχθηκαν πρόθυμα αυτόν τον ρόλο
15°
