Το σχόλιο του Μάνου Βουλαρίνου για την υποψηφιότητα της Άννας Διαμαντοπούλου στις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ
Δεν χρειάζεται να ασχολείσαι με το εμπόριο για να καταλάβεις ότι ο ανταγωνισμός που φοβάται ένας έμπορος είναι αυτός από κάποιον που πουλάει το ίδιο προϊόν. Κάποιος που έχει μαγαζί με παπούτσια δεν δίνει δεκάρα αν ανοίξει δίπλα του ένα μαγαζί που πουλάει έπιπλα αλλά σίγουρα θα ανησυχήσει αν το μαγαζί που θα ανοίξει πουλάει κι εκείνο παπούτσια. Και πρέπει να είσαι τελείως αποκομμένος από την πραγματικότητα για να ισχυριστείς ότι ο έμπορος με τα παπούτσια ΘΕΛΕΙ να ανοίξει δίπλα του κατάστημα ένας άλλος έμπορος που επίσης πουλάει παπούτσια. Τόσο αποκομμένος από την πραγματικότητα (ή τόσο προβοκάτορας) όσο οι συμπολίτες που ισχυρίζονται ότι ο Κυριάκος ο Μητσοτάκης θέλει την Άννα τη Διαμαντοπούλου πρόεδρο στο ΠΑΣΟΚ.
Άννα Διαμαντοπούλου: Γιατί μόνο εκείνη μπορεί να ανησυχήσει τον πρωθυπουργό;
Ο Πρωθυπουργός πουλάει μεσαίο χώρο, ηρεμία, σύνεση, σοβαρότητα, λογική, Ευρώπη, ανάπτυξη, αποτελεσματικότητα και ασφάλεια (συγγνώμη αν ξεχνάω κάτι από τα προϊόντα αλλά καταλαβαίνετε τι θέλω να πω). Γι’ αυτά τον ψήφισαν τόσοι άνθρωποι το 2019 και το 2023. Δεν έχει σημασία αν τελικά τα πήραν ή αν ήταν όπως τα ήθελαν. Σημασία έχει ότι αυτά ήθελαν και δεν έβλεπαν κανέναν άλλο να τα πουλάει. Οπότε αναγκαστικά πήγαν στο μαγαζί του Μητσοτάκη που είχε το μονοπώλιο. Και όλα δείχνουν ότι ακόμα αυτά θέλουν (ακόμα και η διαβόητη «στροφή προς τα δεξιά» δεν είναι ιδεολογική αλλά μια έρευνα αγοράς από ανθρώπους που ψάχνουν το πολυτιμότερο από τα προϊόντα που λέει ότι πουλάει ο πρωθυπουργός: την ασφάλεια).
Μόνο που αυτά ακριβώς είναι και τα προϊόντα που φαίνεται να πουλάει και η Άννα η Διαμαντοπούλου. Είναι ποτέ δυνατόν ο πρωθυπουργός να επιθυμεί να γίνει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μια ανταγωνίστρια του; Κάποια που πουλάει τα ίδια προϊόντα με εκείνον, έχει κυβερνητική εμπειρία και εδώ και χρόνια απέχει από την κεντρική πολιτική σκηνή και τη φθορά της; Είναι δυνατόν να θέλει ο Μητσοτάκης να ανοίξει επιτέλους μια πόρτα διεξόδου για τους εγκλωβισμένους ψηφοφόρους του;
Αν κάποιου η εκλογή (από αυτούς που μπορεί να εκλεγούν) συμφέρει στ’ αλήθεια τον πρωθυπουργό, αν υπάρχει ένας υποψήφιος που τον θέλει για αντίπαλο ο Μητσοτάκης, αυτός είναι ο parttime δήμαρχος, ο σύντροφος Δούκας. Όχι μόνο γιατί πουλάει μια αριστερίλα που συγκινεί όλο και λιγότερους, όχι μόνο γιατί η αριστερίλα του δεν έχει καμία σχέση με τις επιθυμίες της πελατείας του πρωθυπουργού αλλά και γιατί σε οποιαδήποτε κριτική του Δούκα ο Μητσοτάκης θα μπορεί να παραπέμπει στην ήδη προβληματική για την πρωτεύουσα δημαρχία του. Αυτή η συριζοανταρσίλα του δημάρχου (μαζί με την κάθε μέρα και χειρότερη Αθήνα) είναι τον βούτυρο στο εκλογικό ψωμί του Μητσοτάκη.
Όχι πως θα τον χαλούσε η παραμονή του Ανδρουλάκη στην προεδρία αλλά ο δήμαρχος είναι σίγουρα ένας ακόμα πιο επιθυμητός αντίπαλος καθώς μοιάζει ήδη να έχει αποτύχει στο πρώτο δημόσιο αξίωμα που ανέλαβε στη ζωή του.
«Μα ο Μητσοτάκης θέλει την Διαμαντοπούλου για να μπορεί να συγκυβερνήσει» θα πουν οι επιπόλαιοι (ή προβοκάτορες) συμπολίτες σκεπτόμενοι ότι σε περίπτωση ακυβερνησίας η Άννα η Διαμαντοπούλου θα δείξει υπευθυνότητα. Μόνο που ο Μητσοτάκης (όπως κάθε πολιτικός) προτιμά να κυβερνά μόνος του. Και σίγουρα προτιμά να έχει απέναντι του ακραίους που να μην μπορούν να συνεργαστούν ώστε να πάει σε επαναληπτικές που θα κερδίσει ως ο μόνος κατάλληλος να κυβερνήσει παρά να υποχρεωθεί εκ των πράγματων να μοιραστεί την εξουσία. Και μπράβο του.
Οι κυβερνήσεις είχαν κάθε λόγο να μετατρέψουν τους αγρότες σε δημόσιους υπάλληλους και οι αγρότες στην πλειονότητά τους δέχθηκαν πρόθυμα αυτόν τον ρόλο
14°
