Η νέα Βουλή θα είναι μεταβατική

Απομένουν λίγα 24ωρα μέχρι να ανοίξουν οι κάλπες, ωστόσο το αποτέλεσμα φαίνεται σχεδόν προδιαγεγραμμένο και τα συμπεράσματα έχουν εξαχθεί. Η ΝΔ έκανε μακράν τη χειρότερη καμπάνια, στοχεύοντας σε ένα ακροδεξιό ακροατήριο, το οποίο δεν έδειξε να «τσιμπάει».

Ο κ. Σαμαράς φωτογραφήθηκε με φόντο την Παναγία, ξεκαθάρισε ότι με τον ίδιο στην πρωθυπουργία δεν θα κατέβουν οι εικόνες από τα δημόσια κτίρια, τα δικαστήρια και τα σχολεία, εξύμνησε το φράκτη στον Έβρο, πιάστηκε από το τραγικό συμβάν στη Γαλλία προκειμένου να επικρίνει τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τους μετανάστες. Και, βεβαίως, έπαιξε στο έπακρο το χαρτί του φόβου σε σχέση με τις συνέπειες που θα έχει για τη χώρα η κατάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν μια εκστρατεία στα πρότυπα της ΠΟΛ.ΑΝ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ

«Στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν» έλεγε το σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ για τις ευρωεκλογές. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι αυτό που δεν κατάφερε στις 25 Μαΐου του 2014 θα το πετύχει στις 25 Ιανουάριου του 2015. Δηλαδή να διώξει τη ΝΔ και να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας. Ωστόσο, τα υψηλά ποσοστά δεν τα πετυχαίνει λόγω ιδεολογικής και προγραμματικής κυριαρχίας, αλλά κυρίως εξαιτίας της αγανάκτησης της κοινωνίας.

Και αυτό θα αποδειχτεί πολύ γρήγορα μπούμερανγκ για την Κουμουνδούρου. Διότι, κακά τα ψέματα, κανένας πολίτης δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τι θα πράξει ο ΣΥΡΙΖΑ την επομένη των εκλογών. Η ασάφεια των θέσεων και η πολυφωνία των στελεχών του αποκρύπτουν με πολύ έντεχνο τρόπο την προγραμματική γύμνια του. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, αν έχει συνειδητοποιήσει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ τι την περιμένει. Έχει σκεφτεί ότι για πρώτη φορά θα κληθεί να κάνει πράξη αυτά που έχει υποσχεθεί; Ότι θα κληθεί να συνομιλήσει με την κυρία Μέρκελ και τον κ. Σόιμπλε;

Μήπως θα τους κλείσει το τηλέφωνο, όπως είπε κάποιο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ εν τη αφελεία ή εν τη αγνοία του; Την προβληματίζει το ενδεχόμενο να μην μπορεί να ικανοποιήσει καμία κοινωνική ομάδα λόγω των άδειων ταμείων; Οφείλει να ξέρει ότι οι προσδοκίες των πολιτών απέναντι σε αυτό που λέμε «πρώτη φορά Αριστερά» είναι μεγάλες, όπως αντίστοιχα μεγάλη θα είναι και η απογοήτευση. Μήπως, εντέλει, επειδή πολύ δύσκολα θα μπορέσει να υλοποιήσει όσα έχει υποσχεθεί, αυτό μπορεί να σημαίνει και το τέλος της Αριστεράς; Διότι όλες αυτές τις δεκαετίες η Αριστερά, εκτός από το «αίμα» που όλοι αναγνώριζαν, είχε ένα πολύ μεγάλο άλλοθι: ότι δεν κυβέρνησε ποτέ. Για αυτό και στους λεγόμενους «ρομαντικούς αριστερούς» προκαλεί ρίγη ανησυχίας το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται τόσο απροετοίμαστος και απαράσκευος στην πιο κρίσιμη καμπή της μεταπολιτευτικής ιστορίας της Ελλάδος. Είναι βέβαιο ότι την πλειονότητα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ δεν την απασχολούν στην παρούσα φάση τα παραπάνω. Τώρα ηχούν ωραία οι σειρήνες της εξουσίας, ίσως και μεθυστικά. Πιθανώς να είναι και γοητευτική η προσέγγιση που γίνεται από το επιχειρηματικό και μιντιακό κατεστημένο. Ας γνωρίζουν, όμως, ότι όλα αυτά είναι απολύτως εφήμερα.

Τι να κάνουμε;

Δεδομένης της αποτυχίας της ΝΔ, αλλά και της απογοήτευσης που γρήγορα θα υπάρξει με τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι πολύ πιθανό οι εξελίξεις να είναι ραγδαίες. Εκτιμώ ότι η παρούσα Βουλή θα είναι μεταβατική. Το «παιχνίδι της επόμενης μέρας» ουσιαστικά τώρα αρχίζει, καθώς η ανάληψη της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ θα «μηδενίσει το κοντέρ» και θα βάλει τέλος στις αυταπάτες που υπάρχουν στην κοινωνία. Και εκ των πραγμάτων, θα δημιουργήσει την ανάγκη για καινούργια πράγματα, με νέα και έμπειρα πρόσωπα, αλλά και για φρέσκες ιδέες. Σε πρώτη φάση, είναι απολύτως αναγκαίο να στείλουμε στη Βουλή όσο το δυνατόν περισσότερους μεταρρυθμιστές, ρεαλιστές και εκσυγχρονιστές πολιτικούς. Τέτοιοι υπάρχουν στα περισσότερα κόμματα. Πρωτίστως υπάρχουν στο Ποτάμι, με τη συμβολή των προερχόμενων από το μεγάλο σχολείο της Ανανεωτικής Αριστεράς (Λυκούδης, Ψαριανός κ.ά.) να δίνει κύρος και «πολιτικότητα» στο εγχείρημα. Τέτοια πρόσωπα υπάρχουν φυσικά και στο ΠΑΣΟΚ και πρέπει να τους αναγνωριστεί ότι κράτησαν τη χώρα στα δύσκολα, ενώ απολύτως αξιοπρεπή αγώνα δίνουν και οι Πράσινοι-ΔΗΜΑΡ. Ας στείλουμε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους με κεντροαριστερή-σοσιαλδημοκρατική αντίληψη και μεταρρυθμιστική ατζέντα στη Βουλή προκειμένου να προετοιμαστούμε όσο το δυνατόν καλύτερα για το μέλλον που «είναι ήδη παρόν».