Στις 30 Δεκεμβρίου ο υπουργός Οικονομίας της Ισπανίας Λουίς ντε Γκίνδος δήλωσε ότι «η Ελλάδα έλαβε 210 δισεκατομμύρια ευρώ από την ευρωζώνη, από τα οποία τα 26 δισ. από την Ισπανία, που αντιμετώπιζε επίσης οικονομική κρίση και αναγκάστηκε να ζητήσει βοήθεια από την ΕΕ». «Είναι μια απόδειξη αλληλεγγύης. Χάρη σε αυτή τη χρηματοδότηση, την οποία η Ελλάδα δεν μπορούσε να λάβει από τις αγορές, μπόρεσε να διατηρήσει σε λειτουργία όλες τις δημόσιες υπηρεσίες της, να πληρώσει τους γιατρούς, τους αστυνομικούς, τους συνταξιούχους» συμπλήρωσε ο ντε Γκίνδος.
Τα αυτονόητα που περιέγραψε ο Ισπανός υπουργός πολλοί συμπατριώτες μας επιμένουν να τα αγνοούν. Σε καμία χώρα δεν περισσεύουν λεφτά. Καμιά ευρωπαϊκή χώρα, από αυτές που δάνεισαν την Ελλάδα, δεν είχε τα χρήματα στο θησαυροφυλάκιό της. Όλες τα δανείστηκαν από τις αγορές. Πολλές, μάλιστα, πλήρωσαν μεγαλύτερα επιτόκια από αυτά με τα οποία δάνεισαν την Ελλάδα. Η Ισπανία δανειζόταν με επιτόκιο πάνω από 6% και μας δάνειζε με λιγότερο από 3%.
Η Ισπανία έχασε αρκετά χρήματα από τη βοήθεια στην Ελλάδα σε μια περίοδο που και η ίδια χτυπήθηκε από την οικονομική κρίση. Η ανεργία στη χώρα για πολλά χρόνια κινείται γύρω στο 25%. Γιατί να χαρίσει η ισπανική κυβέρνηση χρήματα στην Ελλάδα και να μην τα χρησιμοποιήσει για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και να βελτιωθεί η ζωή των Ισπανών;
Με αυτά τα χρήματα έζησε η Ελλάδα τα προηγούμενα χρόνια. Για όσο καιρό είχαμε πρωτογενή ελλείμματα το κράτος μας λειτουργούσε και πλήρωνε με τα λεφτά που μας έδιναν οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ, και ούτε ένα ευρώ δεν κατέληξε στους «τοκογλύφους». Για αυτά τα χρήματα εδώ λέγαμε «δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε».
Αν η λιτότητα που είχαμε μας φάνηκε ανυπόφορη, χωρίς τα χρήματα των δανειστών θα ήταν εξοντωτική. Δεν είχαμε να διαλέξουμε ανάμεσα στα πολλά και τα λίγα, όπως νόμιζαν πολλοί, αλλά ανάμεσα στα λίγα και το καθόλου. Τα χρήματα αυτά, με τα οποία επιβιώσαμε (συν τα πολύ λιγότερα με τα οποία το κράτος απέκτησε το μεγαλύτερο κομμάτι των τραπεζών για να μη καταρρεύσουν) είναι που ανέβασαν το χρέος. Αν δεν τα θέλαμε θα είχαμε λιγότερο χρέος, αλλά πολύ μεγαλύτερη φτώχεια και μηδενικές προοπτικές ανάκαμψης. Εμείς, ως συνήθως, ζητούσαμε και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο.
Από την άλλη, αν είχε βρεθεί κάποιος τρελός να μας δανείσει χωρίς όρους για να χρηματοδοτούμε τα τεράστια ελλείμματα και αν δεν είχε γίνει η μερική διαγραφή χρέους το 2012, το χρέος θα ήταν σχεδόν διπλάσιο. Και ας μην πει κανείς ότι τα ελλείμματα θα έφερναν ανάπτυξη γιατί η ύφεση βάθαινε πολύ πριν από το 2010, παρά τα δανεικά δισεκατομμύρια που το κράτος «έριχνε στην αγορά».
Πολλοί πίστεψαν ότι δεν χρωστάμε και ότι Ρώσοι και Κινέζοι μάς παρακαλούσαν να μας χαρίσουν χρήματα και οι «δοσίλογοι» τα αρνήθηκαν. Έτσι γέμισαν οι πλατείες των αγανακτισμένων και εκτινάχθηκαν κόμματα, πολιτικοί και ΜΜΕ που πουλούσαν αντίσταση.
Το εντυπωσιακό είναι ότι πολλοί από εκείνους που κέρδισαν από την αγανάκτηση του «δεν πληρώνω», αφού για χρόνια παραπλανούσαν τους πολίτες ότι η αθέτηση των υποχρεώσεων της χώρας θα είναι χωρίς συνέπειες, σήμερα αντικαθιστούν τον ισχυρισμό τους με μια νέα δοξασία. Δεν θα χρειαστεί, λένε, να κάνουμε μονομερείς ενέργειες, γιατί οι δανειστές με την εμφάνιση των σωστών διεκδικητών θα κάνουν πίσω, θα μας διαγράψουν το χρέος και θα… έρθει η ανάπτυξη μέσα από δεκάδες νέους δημόσιους οργανισμούς.
Μέχρι τώρα για τις ανάγκες του παραμυθιού οι δανειστές εμφανίζονταν σαν λύκοι, έτοιμοι να μας κατασπαράξουν. Τώρα, που το παραμύθι χρειάστηκε να αλλάξει, οι ίδιοι δανειστές εμφανίζονται σαν άκακα αρνάκια που θα μας κάνουν τα χατίρια. Η «δύναμη του λαού» μπορεί να καταφέρει τα πάντα, λέει η αριστερή μυθολογία.
Όμως σε τρεις χώρες με μεγάλα οικονομικά προβλήματα, την Ισπανία, την Ιταλία και η Γαλλία, χρωστάμε περίπου 80 δισ. ευρώ. Αν τα γλιτώσουμε εμείς, θα τα επιβαρυνθούν εκείνες. Σε πολλές δανείστριες χώρες για να χαριστούν χρήματα από τα δημόσια ταμεία δεν αρκεί η απόφαση του κοινοβουλίου, αλλά χρειάζεται και -η καθόλου βέβαιη- έγκριση του Συνταγματικού Δικαστηρίου.
Η όποια -άμεση ή έμμεση- ελάφρυνση του ελληνικού χρέους θα συνδυαστεί με αδιαμφισβήτητες δεσμεύσεις της χώρας μας για την αποφυγή των πρακτικών που οδήγησαν στη χρεοκοπία. Κανείς δεν πρόκειται να μας διευκολύνει να συνεχίσουμε να διορίζουμε άχρηστους υπαλλήλους και να δίνουμε συντάξεις στα 45. Έχουν και οι Ευρωπαίοι ψηφοφόρους και δεν είναι χαζοί να ικανοποιούν τους Έλληνες και να δυσαρεστούν τους δικούς τους.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση ανάγκασε την κυβέρνηση της Κύπρου να κλείσει τις Κυπριακές Αερογραμμές. Είναι προφανές ότι δεν πρόκειται να διευκολύνει μια μελλοντική ελληνική κυβέρνηση για να ιδρύσει τη νέα κρατική Ολυμπιακή Αεροπορία. Ο Τζάμπας πέθανε.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
12°
