Ο Στέφανος Κασσελάκης, η απήχησή του στις πρωινές και μεσημερινές ψυχαγωγικές εκπομπές και οι ευρωεκλογές
Πολλοί συμπολίτες θεωρούν τη φανερή απουσία οποιαδήποτε ιδεολογίας (ή ακόμα και ειρμού) στα λόγια που βγαίνουν από το στόμα του Στέφανου με τα κολλητά ρούχα ως μία από τις αδυναμίες του. Στην πραγματικότητα πρόκειται για το μοναδικό του όπλο. Ένα πλεονέκτημα το οποίο (μαζί με την ανικανότητα του συντρόφου Ανδρουλάκη να ξεκολλήσει από τη δεκαετία του ‘80), όπως φαίνεται, τελικά θα του χαρίσει τη δεύτερη θέση στις ευρωεκλογές. Γιατί η απουσία οποιασδήποτε κατεύθυνσης και συγκρότησης στις «προτάσεις» και τις «απόψεις» του είναι αυτό ακριβώς που χρειάζεται για να επικοινωνήσει με το μοναδικό κοινό στο οποίο πλέον να μοιάζει να απευθύνεται: το κοινό των κουτσομπολίστικων εκπομπών.
Αν υπάρχει μια γλώσσα που πραγματικά να μπορεί να μιλήσει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτή των πρωινάδικων και των μεσημεριανάδικων. Είναι η γλώσσα στην οποία το επιχείρημα, η ιεράρχηση, η γνώση δίνουν τη θέση τους στον ρηχό συναισθηματισμό, το πασάλειμμα γνώσεων και την αναγωγή του ευτελούς σε σημαντικό. Είναι η γλώσσα που δεν απαιτεί συνέπεια αλλά αμετροέπεια. Γι’ αυτό ο Στέφανος με τα κολλητά ρούχα μιλάει διαρκώς για τον εαυτό του και τις «δυσκολίες» του (ναι, ξέρω χρειάζονται πολλά εισαγωγικά όταν μιλάμε για τις δυσκολίες ενός υπερπρονομιούχου συμπολίτη). Γι’ αυτό, ενώ δηλώνει υπέρ του φράχτη στον Έβρο, στηρίζει τους μεταμφιεσμένους σε ΜΚΟ διακινητές και είναι έτοιμος να ξεζουμίσει την επόμενη μικρή Μαρία που θα επινοήσουν οι «ευαίσθητοι» συμπολίτες. Γι’ αυτό μπορεί να καταψηφίζει την επιστολική ψήφο επειδή η κυβέρνηση άνοιξε θέμα επιστολικής για τις βουλευτικές, και λίγες μέρες μετά να δηλώνει απογοητευμένος που η επιστολική ψήφος δεν ισχύει στις βουλευτικές. Γι’ αυτό μπορεί μέσα σε ένα λεπτό να ξεκινάει να μιλάει για τη σεξουαλικότητά του και να καταλήγει στη Μάχη της Κρήτης (το έκανε πριν λίγες μέρες στα Χανιά). Γι’ αυτό μπορεί να διαφημίζει τα «καθαρά χέρια» του (μιμούμενος τον Μιχαλολιάκο) και ταυτόχρονα, σαν σουπιά, να ρίχνει μελάνι στην επιχειρηματική και περιουσιακή του κατάσταση. Γι’ αυτό μπορεί να καμαρώνει για τις σπουδές που του πρόσφεραν οι σπόνσορές του σε ιδιωτικά σχολεία και πανεπιστήμια της Αμερικής και να καταψηφίζει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα. Γι’ αυτό μπορεί να εμφανίζεται ως εκσυγχρονιστής και υπέρμαχος του αγώνα για συμπεριληπτικότητα απειλώντας με διαγραφή όποιον βουλευτή του δεν ψηφίσει το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και μετά να δηλώνει με καμάρι ότι έχει την ψυχή του Πολάκη. Δηλαδή του βουλευτή του που δεν ψήφισε το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.
Το κοινό στο οποίο απευθύνεται δεν ενδιαφέρεται για θέσεις και απόψεις. Δεν ενδιαφέρεται για συνέπεια και συγκροτημένη πρόταση. Δεν ενδιαφέρεται καν για την πραγματικότητα. Ενδιαφέρεται για σαματά και ίντριγκα. Είναι ένα κοινό που δεν ενδιαφέρεται για την πολιτική αλλά για τσιτάτα, παρεξηγήσεις, κατινιές, τσαμπουκάδες και ωραίες φατσούλες γιατί είναι το κοινό που ακόμα και την πολιτική την παρακολουθεί όπως παρακολουθεί τα ριάλιτι.
Δεν είναι τυχαίο που ο Στέφανος με τα κολλητά ρούχα έχει κάλυψη και αποδοχή από μεσημεριανάδικα και πρωινάδικα που οι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί δεν μπορούν να τη δουν ούτε στον ύπνο τους. Οι συντελεστές των πρωινάδικων και των μεσημεριανάδικων καταλαβαίνουν ότι ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας από αυτούς. Ότι μιλάει τη δική τους γλώσσα. Ότι είναι ο δικός του άνθρωπος στην πολιτική. Γι’ αυτό και οι πανελίστες Παπανώτας και Πανόπουλος φιλοδοξούν να συμπεριληφθούν στο ευρωψηφοδέλτιο της «ριζοσπαστικής αριστεράς». Γι’ αυτό πλέον πρώτες μούρες στον καινούργιο ΣΥΡΙΖΑ πουλάνε περισσότερο λάιφσταιλ (δηλαδή ύφος) παρά πολιτική (δηλαδή προτάσεις).
Φίλες φίλοι και οι υπόλοιποι, το μεγαλύτερο κόμμα της ελληνικής αριστεράς είναι πλέον μια κουτσομπολίστικη εκπομπή, ένα ριάλιτι, ένα σόου τρας τηλεόρασης. Κι αυτό (μαζί, όπως είπαμε, με τον σύντροφο Ανδρουλάκη) είναι που το βοηθάει να παραμένει δεύτερο.
Για να μην παρεξηγηθώ, δεν πιστεύω ότι πρόκειται για κάποια ιδιοφυή επιλογή του Στέφανου με τα κολλητά ρούχα με τον ίδιο τρόπο που δεν πιστεύω ότι ένα παπούτσι δεν επιλέγει το πώς θα ταιριάξει σε ένα πόδι. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έτυχε να είναι το παπούτσι που ταιριάζει στους απολιτίκ καταναλωτές κουτσομπολιού και ίντριγκας και αναγκαστικά απευθύνεται αποκλειστικά σ’ αυτούς. Και μπράβο του.
