Γίνονται αυτές τις μέρες οι «κρίσιμες» ψηφοφορίες στη Βουλή για την ανάδειξη ή όχι του κ. Σταύρου Δήμα ως νέου Προέδρου της Δημοκρατίας (ΠτΔ).
Όλοι ξέρουμε ότι η ανάδειξή του στη θέση αυτή (εφόσον δηλαδή συγκεντρωθούν 180 ψήφοι) οδηγεί σε παράταση της σημερινής συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, ενώ η μη επιψήφισή του (εφόσον συγκεντρωθούν 121 αρνητικές ψήφοι στην τρίτη ψηφοφορία) οδηγεί σε εσπευσμένες εκλογές. Αυτές οι εκλογές, εκτός κι αν έρθει ο κόσμος ανάποδα, θα φέρουν πρώτο κόμμα τον ΣΥΡΙΖΑ, που θα είναι ο κορμός της επόμενης κυβέρνησης.
Αυτή τη στιγμή, και οι δυο πλευρές κινδυνολογούν ασύστολα η μια σε βάρος της άλλης, διεκδικώντας την ψήφο όσων –λίγων– βουλευτών δεν έχουν ακόμα τοποθετηθεί δημόσια. Ακραία παραδείγματα: «Οι πρόωρες εκλογές θα είναι πιστωτικό γεγονός, λέει η ΕΕ» (ΝΔ προς ΣΥΡΙΖΑ), «Ο πρωθυπουργός θα προκαλέσει ο ίδιος bank run» (ΣΥΡΙΖΑ προς ΝΔ).
Εγώ, αντίθετα, ισχυρίζομαι ότι είτε διατηρηθεί η παρούσα κυβέρνηση είτε έρθει η επόμενη, το αποτέλεσμα για την κοινωνία των πολλών δεν θα αλλάξει.
Η τωρινή κυβέρνηση έχει επιφέρει την αργή, αλλά σταθερή και βέβαιη χρεοκοπία των νοικοκυριών. Πώς; Με τη συνεχή αύξηση της φορολογίας, την ανεργία, τη μη ανάπτυξη και –ιδίως– την άρνηση των μεταρρυθμίσεων, στοιχεία που καμιά οικονομολογική ωραιοποίηση δεν μπορεί να αποκρύψει. Η χρυσή ευκαιρία των Μνημονίων πέρασε ανεπιστρεπτί, η κατάσταση για τους πολλούς χειροτέρεψε και οι προνομιούχοι διατήρησαν τα προνόμιά τους.
Η μελλοντική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και σία ή θα κάνει όσα υπόσχεται ή δεν θα τα κάνει. Αν τα κάνει, η χρεοκοπία θα είναι άμεση, για τον πολύ απλό λόγο ότι θα πάψει η ροή των δανείων. Αν δεν τα κάνει, τότε θα πέσει από την οργή των ψηφοφόρων της και η ακυβερνησία θα επιφέρει πάλι χρεοκοπία.
Σε όλες τις περιπτώσεις, χρεοκοπία. Αργή ή γρήγορη, ομολογημένη ή ανομολόγητη, συνταγμένη ή ασύντακτη. Πάντως χρεοκοπία.
Και λύση δεν υπάρχει γιατί καμιά από τις μείζονες πολιτικές δυνάμεις δεν είναι μεταρρυθμιστική, γιατί όλες (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) στηρίζονται από/στηρίζουν ισχυρές αντικοινωνικές συντεχνίες, για χάρη των οποίων ψεύδονται ασύστολα για την παρούσα κατάσταση (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ) ή υπόσχονται ασύστολα ψεύδη για το μέλλον (ΣΥΡΙΖΑ).
Με αυτή την έννοια, η αλυσίδα των προεδρικών ψηφοφοριών δεν αποτελεί παρά επιλογή ανάμεσα σε αργό ή γρήγορο θάνατο για την κοινωνία.
Υ.Γ. 1 Υπό το παραπάνω πρίσμα, το ότι θεωρώ απίθανο να συγκεντρωθούν 180 ψήφοι και να εκλεγεί ΠτΔ δεν έχει καμιά σημασία.
Υ.Γ. 2 Αφήνω στην άκρη το τι θακολουθήσει την αποτυχία της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, όποτε κι αν σχηματιστεί, ποιες πολιτικές δυνάμεις των άκρων του πολιτικού σκηνικού τρίβουν από τώρα τα χέρια τους (και ακονίζουν τα μαχαίρια τους) για τη μετα-ΣΥΡΙΖΑ εποχή, χαρούμενες που θα έχει έρθει η ώρα τους, ευαγγελιζόμενες είτε τον Οκτώβρη του ΄17 είτε τον Μάρτη του ΄33.
11°
