Όταν εμφανίστηκε η διακήρυξη των «58» την προσυπέγραψα διότι συμφωνούσα με τον μεταρρυθμιστικό τους λόγο, καθώς και με άτομα που θεωρώ ότι τον εκφράζουν, όπως π.χ. ο Γιάννης Βούλγαρης, ο Νίκος Αλιβιζάτος και ο Σταύρος Λιβαδάς. Όταν εμφανίστηκε το «Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη, του ευχήθηκα δημόσια καλή επιτυχία. Δεν είχε εμφανίσει κανένα κείμενο, αλλά είχαν εμφανιστεί ονόματα συμμετεχόντων, στα οποία αναγνώρισα μεταρρυθμιστές όπως π.χ. ο Νίκος Δήμου και η Βάσω Κιντή.
Τώρα εμφανίζεται το σχήμα ΜΕΤΑρρυθμιστές του παλιού συντρόφου και φίλου Σπύρου Λυκούδη. Στις 29 Νοεμβρίου είχα τη χαρά να παρακολουθήσω μια εκδήλωσή τους. Γράφω «τη χαρά» διότι και πάλι αναγνώρισα τόσο τον μεταρρυθμιστικό λόγο, όσο και πολλά άτομα που τον ενσαρκώνουν, όπως π.χ. τον Πέτρο Κουναλάκη και τον Νίκο Μουζέλη. Δεν έχω παρά να ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία στην μεταρρυθμιστική προσπάθεια του Σπύρου και του σχήματός του.
Ιδιαίτερα με χαροποίησε η φράση της ομιλίας του Σπύρου «Τόνισα και στην ομιλία μου στις 21 Οκτωβρίου ότι είμαστε συγκάτοικοι στον χώρο αλλά διαφορετικοί. Οι περισσότεροι από εμάς ερχόμαστε μέσα από την ιστορική διαδρομή του ανανεωτικού κινήματος της Αριστεράς και συναντιόμαστε με συναγωνιστές της Σοσιαλδημοκρατικής παράδοσης και του φιλελεύθερου κέντρου». Με χαροποίησε επειδή αφ’ ενός προέρχομαι από την ανανεωτική αριστερά και αφ’ ετέρου δραστηριοποιούμαι στο κόμμα «Δράση», το κόμμα που κουβαλάει την πολύτιμη μεταρρυθμιστική κληρονομιά του Στέφανου Μάνου.
Έχω από καιρό καταλήξει ότι η διαχωριστική γραμμή στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας δεν είναι μεταξύ δεξιάς και αριστεράς, όπως για προπαγανδιστικούς λόγους μας την παρουσιάζουν και οι δυο. Ήταν εξ αρχής του νεοελληνικού κράτους και είναι ακόμα μεταξύ από τη μια των πολιτικών της μεταρρύθμισης και του εκσυγχρονισμού και από την άλλη των πολιτικών της στασιμότητας και του επαρχιωτισμού. Σήμερα ιδιαίτερα, αυτό μεταφράζεται στην αντίθεση μεταξύ των πολιτικών της ενωμένης Ευρώπης και των ευρωπαϊκών αξιών και των πολιτικών που είτε αντιτίθενται στην Ε.Ε. είτε πιστεύουν ότι μπορούν να κοροϊδέψουν τους κουτόφραγκους για να συνεχίσουν την ίδια πορεία που μας έφερε στα σημερινά αδιέξοδα.
Για το λόγο αυτό, την ευχή μου για επιτυχία των ΜΕΤΑρρυθμιστών θα τη συνοδεύσω με την προτροπή για συνεργασία όλου του μεταρρυθμιστικού χώρου. Σίγουρα, δεν μας αρέσουν όλα στους «58» στο «Ποτάμι», στη «Δράση» και σε άλλα μεταρρυθμιστικά σχήματα. Όμως, δεν επιτρέπεται αυτό να μας εμποδίσει στον κοινό αγώνα ενάντια στην άλλη όχθη, αυτή της στασιμότητας. Είμαστε συνεταίροι, όχι αντίπαλοι. Επιζητούμε τη δύσκολη αλήθεια της νέας εποχής, όχι το θρίαμβο της δίκαιης υπόθεσης του καθενός. Αν δεν καταφέρουμε να συνεργαστούμε, αν παραμείνουμε κατακερματισμένοι, θα είμαστε άξιοι της τύχης μας και της περιφρόνησης όσων ελπίζουν από μας σε μια σύγχρονη και ευρωπαϊκή Ελλάδα.
Για το λόγο αυτό, με ενθουσίασε η αποστροφή του Σπύρου Λυκούδη: «θα πρέπει να επιδιώξουμε με εμμονή και σύστημα πολιτικές συμμαχίες, γιατί οι Μεταρρυθμίσεις αποτυγχάνουν όταν δεν καταφέρουν να συγκεντρώσουν σημαντικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις στήριξης τόσο για τη θέσπισή τους όσο και για την εφαρμογή τους»
Δεν έχω παρά να προσθέσω «Αμήν» και να δηλώσω την ετοιμότητα της Δράσης.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
15°
