Αυτοδιοικητικες εκλογές 2023: Ο Στέφανος Τυρος εξηγεί γιατί στηρίζει τον υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων Χάρη Δούκα
Η Αθήνα δεν χρειάζεται και άλλα «έργα» από τον επόμενο δήμαρχο, αλλά έναν συνολικό σχεδιασμό που θα αγγίξει όλες τις γειτονιές και θα τις μετατρέψει σε έναν καθαρό και ασφαλή χώρο για τους κατοίκους τους. Γι’ αυτό στηρίζω τον υποψήφιο δήμαρχο Αθηναίων Χάρη Δούκα.
Η περίοδο της πανδημίας, όσο δύσκολη και να ήταν για όλους μας, υπήρξε μία μοναδική ευκαιρία για τις πόλεις. Με την κίνηση πολύ μειωμένη, τον κόσμο να φεύγει για την επαρχία και τα προάστια, πολλές ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις άδραξαν αυτήν την ευκαιρία για να μεταφερθούν στον 21ο αιώνα: πόλεις για τους πολίτες, όπου όλες οι υπηρεσίες και η διασκέδαση βρίσκονται σε απόσταση 15 λεπτών από το σπίτι τους δίχως τη χρήση αυτοκινήτου, πόλεις ασφαλείς με επαρκή φωτισμό, πόλεις πράσινες και βασισμένες στις νέες τεχνολογίες και στην υγιή επιχειρηματικότητα.
Στο Παρίσι του 2018, μία μεγαλούπολη ακόμα πιο χαοτική από την Αθήνα, το να ανέβεις σε ποδήλατο στο κέντρο της πόλης ήταν επιχείρηση αυτοκτονίας. Οι δρόμοι με τις πολλαπλές λωρίδες γεμάτοι αυτοκίνητα με υψηλές ταχύτητες και οι σχετικές υποδομές μηδαμινές. Από τις πρώτες εβδομάδες του εγκλεισμού, όμως, η δημοτική αρχή πήρε την απόφαση να αλλάξει την πόλη. Σχεδόν κάθε μεγάλος δρόμος του κέντρου κόπηκε κατά μία λωρίδα και στη θέση τους δημιουργήθηκαν προστατευόμενοι ποδηλατόδρομοι, μπήκαν κάδοι για τη σωστή διαχείριση των σκουπιδιών, φυτεύτηκαν δέντρα και τοποθετήθηκαν ποδήλατα για δημόσια χρήση. Η μορφή της πόλης άλλαξε και μόλις 5 χρόνια αργότερα ο αριθμός των εργαζομένων που πηγαίνουν κάθε μέρα στη δουλειά τους με το ποδήλατο είναι τεράστιος.
Η Βαρκελώνη, αντίστοιχα, την ίδια περίοδο έδωσε έμφαση στις πεζοδρομήσεις στο κέντρο της πόλης και στη δημιουργία ενός εκτενούς δικτύου ποδηλατοδρόμων, χρησιμοποιώντας τους πολλαπλούς, όπως και στην Αθήνα, παράλληλους δρόμους της. Η διαγώνια κεντρική οδός μετατρέπεται αυτήν τη στιγμή σε μία πανέμορφη διάβαση δέντρων με μία τάχιστη νέα γραμμή τραμ να διαπερνά όλη την πόλη. Οι κάτοικοι της πόλης, μάλιστα, ερωτήθηκαν σε τοπικά δημοψηφίσματα μετά από δύο χρόνια κατά πόσο θα θέλανε να κρατήσουν τις πεζοδρομήσεις ή να επιτρέψουν ξανά τη διέλευση αυτοκινήτων, με τα αποτελέσματα συντριπτικά υπέρ της διατήρησής του.
Η Αθήνα δυστυχώς έχασε αυτή την ευκαιρία, καθώς έλειψε το όραμα για μία σύγχρονη πόλη. Η σημερινή αρχή έκανε διαχείριση του 20ου αιώνα, με κάποιες μόνο μεμονωμένες ενέργειες προς τη σωστή κατεύθυνση. Αλλά το ότι μέσα σε μία πενταετία γειτονιές ολόκληρες έμειναν ολόιδιες και έπειτα από τρία χρόνια φάρδυνε απλώς το πεζοδρόμιο της Πανεπιστημίου (δίχως ποδηλατόδρομο!) αποδεικνύουν την έλλειψη αυτή.
Η Αθήνα ανήκει ακόμα στα αυτοκίνητα, όχι στους κατοίκους της. Υπάρχουν περιοχές ολόκληρες που το να περπατήσεις στα πεζοδρόμια είναι περιπέτεια, που λεωφορεία περνάνε τόσο αραιά που αναγκάζεσαι να πάρεις ταξί, που η θερμοκρασία το καλοκαίρι από την έλλειψη δέντρων είναι αφόρητη.
Η πόλη πρέπει αμέσως να επιστρέψει στους πολίτες της. Σε αυτούς ανήκει. Και ας είμαστε ξεκάθαροι, η λύση για το κυκλοφοριακό, το πρόβλημα της στάθμευσης και της έλλειψης δημόσιου χώρου είναι μόνο μία: λιγότερα αυτοκίνητα στο κέντρο. Για να γίνει, όμως, αυτό, χρειάζεται να υπάρχουν οι εναλλακτικές: επαρκή πεζοδρόμια που δεν φοβάσαι να περπατήσεις, ασφαλείς ποδηλατόδρομοι, λεωφορεία που περνάνε το πολύ κάθε 10 λεπτά. Και όλα αυτά μέσα από έναν κεντρικό σχεδιασμό που θα βλέπει την Αθήνα ως ένα συνολικό δίκτυο και όχι σαν μεμονωμένους ασύνδετους δρόμους και γειτονιές.
Η ευθύνη για πολλά από αυτά εναπόκειται και σε φορείς πέραν του Δήμου Αθηναίων, ο οποίος δεν είναι και μητροπολιτικός. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, όμως, είναι πιο σημαντικός ο συνολικός σχεδιασμός αντί των μεμονωμένων έργων. Καθώς θα είναι μία παρακαταθήκη για να αλλάξει η πόλη μέσα στην επόμενη δεκαετία, δημιουργώντας το πλαίσιο όπου όλοι αυτοί οι φορείς θα συνεργαστούν σε βάθος χρόνου.
7°
