Η ατιμωρησία των εγκληματιών στην Ελλάδα και η σημασία της ασφάλειας σε μία κοινωνία.
Δεν χρειάζεται να υφίσταστε τις ατελείωτες αμπελοφιλοφιλοσοφίες των βαθυστόχαστων αναλυτών που αναλύοντας τα πολτικοοικονομικοκοινωμικά αίτια της βίας εντυπωσιάζουν το κοινό των πρωινάδικων και των μεσημεριανάδικων. Δεν χρειάζεται να υφίσταστε τις αφηρημένες «λύσεις» που προτείνουν οι άνθρωποι που επιμένουν σε έναν τρόπο σκέψης που φανερά έχει φάει τα ψωμιά του κι από προοδευτικός έχει καταντήσει πιο συντηρητικός κι από έφηβο κνίτη.
Το μόνο που χρειάζεστε για να καταλάβετε το γιατί οι βίαιοι εγκληματίες κινούνται με την άνεση που κινούνται σε όλη την ελληνική επικράτεια είναι αυτές οι γράμμες από το ρεπορτάζ που αφορά έναν από τους Έλληνες συλληφθέντες της Νέας Φιλάδελεφειας.
«Ο Ι.Τ. τον Μάρτιο του 2018, είχε συλληφθεί για φθορά ξένης ιδιοκτησίας και απείθεια. Είχαν προκαλέσει φθορές μαζί με 10-15 άτομα σε κατάστημα. Τον Φεβρουάριο του 2019 είχε συλληφθεί με άλλα πέντε άτομα από την Άμεση Δράση για ληστεία, παράβαση του νόμου περί εξωσχολικού αθλητισμού, και για οπλοκατοχή. Τον Απρίλιο του 2019 είχε συλληφθεί μαζί με πέντε ακόμη άτομα για παράβαση του νόμου περί όπλων. Στην κατοχή τους είχαν βρεθεί μαχαίρια και κουκούλες full face. Τον Νοέμβριο του 2021 είχε σχηματιστεί δικογραφία σε βάρος του για διατάραξη κοινής ειρήνης, εμπρησμό, έκρηξη, επικίνδυνες σωματικές βλάβες, ληστείες, φθορά ξένης ιδιοκτησίας, νόμο περί όπλων-φωτοβολίδων και βεγγαλικών, εγκληματική οργάνωση. Είχε εκδοθεί ένταλμα σε βάρος του, συνελήφθη, κρίθηκε προφυλακιστέος, ωστόσο είχε αποφυλακιστεί με όρους».
Με λίγα λόγια η ελληνική πολιτεία αντί να τιμωρήσει και να περιορίσει έναν φανερά επικινδυνο εγκληματία, αντί να προστατεύσει την κοινωνία από τη δράση του, τον είχε ελέυθερο προκειμένου η εγκληματική του δράση να συνεχιστεί απρόσκοπτα.
Κι αυτό δεν είναι μια μεμονομένη περίπτωση, μια εξαίρεση. Σχεδόν κάθε φορά που συλλαμβάνεται ένας τραμπούκος για κάποιο σοβαρό έγκλημα μαθαίνουμε ότι έχει από πίσω του συλλήψεις που δεν κατέληξαν πουθενά, ποινές που ποτέ δεν εξέτισε ολόκληρες και αδικαιολόγητες αποφυλακίσεις. Λες και η πολιτεία θέλει να κυκλοφορεί ανενόχλητος ανάμεσά μας μέχρι επιτέλους να κάνει εκείνος τον φόνο που πασχίζει να κάνει, περίπτωση στην οποία μπορεί να μπει τελικά φυλακή αλλά και πάλι για διάστημα δυσανάλογα μικρό τους εγκλήματος το οποίο διέπραξε ή στο οποίο συμμετείχε.
Είναι σαν το ελληνικό κράτος και οι φορείς του να έχουν βάλει στοίχημα να κατορθώσουν το αδύνατο. Να φτιάξουν μια κοινωνία χωρίς τιμωρία. Μια κοινωνία στην οποία οι κανόνες συνύπαρξης θα παραβιάζονται χωρίς καμία ουσιαστική συνέπεια για όποιον τους παραβιάζει. Μια κοινωνία η οποία δεν θα προσφέρει στους πολίτες της το πιο βασικό από όσα έχει να προσφέρει μια κοινωνία (τον νο 1 λόγο δημιουργίας κοινωνίας ιν δε φερστ πλέις): την ασφάλεια.
Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ότι μια τέτοια κοιωνία είναι καταδικασμένη σε κατάρρευση που πριν ολοκληρωθεί θα έχει πολύ δάκρυ και πολύ πόνο. Και γι’ αυτό χρειάζεται κατάλληλη προετοιμασία. Κυρίως ψυχολογική. Γιατί κοινωνία που δεν τιμωρεί πρέπει να συνηθίσει να πενθεί.
Κοινωνία που δέχεται να κυκλοφορούν ανάμεσά της ατιμώρητοι παραβατικοί και εγκληματίες πρέπει να είναι έτοιμη να υποστεί τις συνεπειες της ανεξέλεγκτης δράσης τους. Δράσης που, χωρίς τιμωρία, θα γίνεται όλο και πιο σκληρή, όλο και πιο αιματηρή, όλο και πιο τρομακτική. Θα πρέπει να συνηθίσει να ζει με τον φόβο ο οποίος συνεχώς θα μεγαλώνει μέχρι η κοινωνία να τιναχτεί εντελώς στον αέρα. Και μπράβο της.
20°
