Ξεχάσατε τον σιδηρόδρομο και τη σύγκρουση με το «βαθύ κράτος», κ. Πρωθυπουργέ

Οι προγραμματικές δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη χθες στη Βουλή παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον, μιας και ο πρωθυπουργός έθεσε ο ίδιος για τον εαυτό του έναν ιδιαίτερο υψηλό πήχη μεταρρυθμίσεων και εκσυγχρονισμού του κράτους. Αξίζει να πιστωθεί στον πρωθυπουργό ότι προχωρά σε ένα τέτοιο βήμα, κόντρα στην αντιμεταρρυθμιστική ψυχή της Ν.Δ και χωρίς να δέχεται καμία σχετική πίεση από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα οποία δεν δείχνουν να διακατέχονται από κάποιον ιδιαίτερο μεταρρυθμιστικό ζήλο.

Ακούγοντας λοιπόν ζωντανά τον πρωθυπουργό να εξηγεί το μεταρρυθμιστικό όραμα του, περίμενα με αγωνία να φτάσει η στιγμή που θα αναφερθεί στο σιδηροδρομικό δυστύχημα των Τεμπών και να επαναλάβει την προσωπική του δέσμευση για την αναβάθμιση του ελληνικού σιδηροδρόμου. Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είπε ούτε μια λέξη για μια από τις μεγαλύτερες τραγωδίες στην ιστορία του σύγχρονου ελληνικού κράτους, δεν δεσμεύτηκε για τίποτα σχετικά με τα τρένα. Πώς γίνεται λίγους μήνες πριν να μιλάς με πάθος για την ανάγκη σύγκρουσης με το «βαθύ κράτος» και να μην συμπεριλαμβάνεις τον σιδηρόδρομο στο εκσυγχρονιστικό σου όραμα;

Ας ευχηθούμε ότι η παράλειψη αυτή να μην είναι ένας οιωνός παραίτησης της κυβέρνησης από την προσπάθεια που απαιτείται για να ξεριζωθεί το κακό που κρατάει τον ελληνικό σιδηρόδρομο καθηλωμένο στις αρχές του 20ού αιώνα. Γιατί και μετά την τραγωδία των Τεμπών, η κατάρρευση του ελληνικού σιδηρόδρομου διόλου δεν έχει ανακοπεί. Μόλις μια μέρα πριν τις προγραμματικές δηλώσεις, μια ακόμα αμαξοστοιχία που εκτελούσε το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη-Αθήνα με 58 επιβάτες ακινητοποιήθηκε για ώρες στην Κατερίνη «λόγω παντογράφου εκτός λειτουργίας από κλαδιά στη γραμμή και σπασμένου υαλοπίνακα στην καμπίνα μηχανοδήγησης». Ο Προαστιακός της Πάτρας, μια από τις πλέον πετυχημένες γραμμές της χώρας, αντιμετωπίζει σχεδόν καθημερινά σημαντικά προβλήματα λόγω των τεράστιων δυσκολιών που υπάρχουν στη συντήρηση του δικτύου. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων εξακολουθούν να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για νέες τραγωδίες ενώ και σε σημαντική προειδοποίηση για την κατάσταση του Προαστιακού της Αθήνας προχώρησε η ίδια η Hellenic Train με επιστολή της στη Ρυθμιστική Αρχή Σιδηροδρόμου στις 14 Ιουνίου. Παράλληλα, στις 30 Ιουνίου διαβιβάστηκε στη Βουλή η δικογραφία για την επίμαχη σύμβαση «717» για τα τρένα από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία ενώ προχωρούν και παράγουν σημαντικά αποτελέσματα οι έρευνες των ελληνικών δικαστικών για την τραγωδία των Τεμπών.

Για να επιστρέψουμε στο πνεύμα των προγραμματικών δηλώσεων του κ. Μητσοτάκη, εκσυγχρονισμός του κράτους δεν νοείται χωρίς επανίδρυση του ελληνικού σιδηροδρόμου, χωρίς σύγκρουση με τα καρτέλ των ΚΤΕΛ και των φορτηγών που απολαμβάνουν ένα φρικτό μονοπώλιο μεταφορικού έργου και θησαυρίζουν από την παρακμή των τραίνων. Σωστά ο κ. Μητσοτάκης αναφέρθηκε στα ηλεκτρικά λεωφορεία και δεσμεύτηκε για «πράσινα ταξί» αλλά το πιο ήπιο μέσο μαζικής μεταφοράς επιβατών παραμένει το τρένο. Πώς γίνεται να ξέχασε να το αναφέρει;

Όπως και να έχει, όπως κάθε πρωθυπουργός, έτσι και ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα κριθεί από τα έργα του και όχι από τα λόγια του. Κανείς δεν θα θυμάται ότι δεν ανέφερε τίποτα για τον σιδηρόδρομο στις προγραμματικές δηλώσεις, αν πραγματικά υλοποιήσει τα όσα δεσμεύτηκε μετά τα την τραγωδία των Τεμπών, μιλώντας στον Σταύρο Θεοδωράκη.

Ας του θυμίσουμε ποια είναι αυτά:

• ανοιχτή προκήρυξη για την επιλογή των διοικήσεων του ΟΣΕ και της ΕΡΓΟΣΕ
• επίτευξη καλύτερης συμφωνίας με την ιταλική κυβέρνηση και τη Hellenic Train για σημαντικές επενδύσεις στα τρένα
• ολοκλήρωση των έργων τηλεδιοίκησης και σηματοδότησης του δικτύου
• επέκταση της σύγχρονης γραμμής μέχρι την Πάτρα
• και εκσυγχρονισμός του δικτύου μέχρι την Αλεξανδρούπολη.

Εδώ θα είμαστε, είτε να γράψουμε για ακόμα μια φορά ότι τίποτα δεν αλλάζει σε αυτόν τόπο, είτε να συγχαρούμε τον κ. Μητσοτάκη.

Υ.Γ.: Ως παιδί της επαρχίας που σπούδασε στην Αθήνα και μετά ως ένας από τους πολλούς Έλληνες που έφυγαν και διαμένουν στο εξωτερικό, το τραίνο, έστω και αυτό το αργό τραίνο με το κουτσουρεμένο δίκτυο του, είναι ταυτόσημο με την επιστροφή στο σπίτι. Αεροδρόμιο Βενιζέλος-Πάτρα, ένα δρομολόγιο 240 χιλιομέτρων που μπορεί να διαρκέσει και πάνω από 4 ώρες! Προαστιακός από το Αεροδρόμιο μέχρι να φωνάξει ο οδηγός «Κάτω Αχαρναί». Και μετά άλλος προαστιακός μέχρι το Κιάτο. Και μετά λεωφορείο μέχρι την Πάτρα. Έτσι ήταν την πρώτη φορά που το πήρα με τον κρατικό ΟΣΕ, έτσι ήταν και μετά με τον μη κρατικό ΟΣΕ των Ιταλών, έτσι ήταν και στις πρόσφατες εκλογές του Μάϊου που το πήρα ξανά. Τίποτα δεν άλλαξε σε ένα φάσμα 10 χρόνων, τίποτα δεν βελτιώθηκε, για την ακρίβεια ίσως τα δρομολόγια έγιναν ακόμα λιγότερο βολικά για όσους ταξιδεύουν εκτός Αθήνας μετά τις 7 το απόγευμα.

Δεν άλλαξε ευτυχώς και κάτι ακόμα, το μόνο αληθινό προνόμιο των επιβατών της θρυλικής γραμμής Αεροδρόμιο-Κιάτο. Τα χειρότερα τρένα της Ευρώπης ίσως έχουν και την καλύτερη θέα της Ευρώπης: