Ο ΣΥΡΙΖΑ φεύγει, η «αντισυστημική» απειλή παραμένει

Η εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ ήρθε ως φυσιολογική συνέπεια της κατάρρευσης του καταστροφολογικού υπόβαθρου πάνω στο οποίο οικοδομήθηκε το αφήγημα της Αριστεράς των μνημονιακών χρόνων. Από τη στιγμή που, 12 χρόνια μετά, το αφήγημα παρέμεινε αναλλοίωτο, η ετυμηγορία της κάλπης δεν ήταν παρά το χρονικό ενός προαναγγελθέντος πολιτικού θανάτου. Δεν φταίει το ότι «δεν επικοινωνήσαμε σωστά την αλήθεια μας» όπως ισχυρίζεται ο Αλέξης Τσίπρας, η «αλήθεια» τους φταίει. Γι’ αυτό και οι αναφορές στον Μπάμπη Δρακόπουλο («και ο Ελληνικός λαός δικαιούται να σφάλλει») ή στη στάση του Λεωνίδα Κύρκου και του Χαρίλαου Φλωράκη είναι ανιστόρητες και προσβλητικές για την Αριστερά.

Όπως ήταν αναμενόμενο, η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ ήρθε με τον ίδιο ακριβώς καταιγιστικό ρυθμό που είχε έρθει και η ραγδαία άνοδος που τον οδήγησε στην εξουσία. Κι αυτό γιατί η άνοδος εκείνη δεν στηρίχτηκε σε κάποια συγκροτημένη ιδεολογική και πολιτική άποψη ή σε κάποιο σχέδιο για την έξοδο της χώρας από την κρίση αλλά σε τυχοδιωκτικού χαρακτήρα δεσμεύσεις και σε συμπράξεις δυνάμεων από όλο το πολιτικό φάσμα, συμπεριλαμβανομένης και της Ακροδεξιάς, με κοινό παρονομαστή τον λαϊκισμό. Άλλωστε, τα αποτελέσματα της κάλπης του Μαΐου και οι εκλεγέντες βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύουν με τον πιο επίσημο τρόπο ότι οι λαϊκιστές αποτελούν το τελευταίο ανάχωμα αυτής της Αριστεράς. Όταν ο Αλέξης Τσίπρας επιχείρησε προεκλογικά να απαλλαγεί από τα πρωτοπαλίκαρα του λαϊκισμού ήταν ήδη αργά.

Ωστόσο, η άποψη ότι η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ θα σημάνει και την κατάρρευση του «αντισυστημικού» αφηγήματος στη χώρα κάθε άλλο παρά επιβεβαιώνεται. Αντίθετα, από τα εκλογικά αποτελέσματα αποδεικνύεται ότι ένα σημαντικό μέρος των ψηφοφόρων της «Ριζοσπαστικής Αριστεράς» κατευθύνθηκε σε άλλες δυνάμεις διαμαρτυρίας που κάθονται ήδη ή απειλούν να καθίσουν στα κοινοβουλευτικά έδρανα. Αυτός είναι και ο λόγος που ο «επαναπατρισμός» στο ΠΑΣΟΚ δεν ήταν ανάλογος των απωλειών του ΣΥΡΙΖΑ. Ιδιαίτερα από τη στιγμή που η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ διεκδικεί προοπτικά τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης δηλώνοντας ότι δεν πρόκειται να γίνει ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ.

Στον βαθμό που όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης η «αντισυστημική» έκφραση απέκτησε σημαντικά ερείσματα στην ελληνική κοινωνία, ο δρόμος προς την «κανονικότητα» δεν θα είναι ευκολοδιάβατος. Οι λεγόμενες αντισυστημικές δυνάμεις -αυτές που υπήρχαν, αυτές που εμφανίστηκαν πρόσφατα και όσες εμφανιστούν στο επόμενο διάστημα μέσα από τις αναπόφευκτες πολιτικές ανακατατάξεις- θα συνεχίσουν να απειλούν την πολιτική σταθερότητα και την πρόοδο της χώρας. Ας μην ξεχνάμε ακόμα ότι δεν υπάρχουν «ακροδεξιά» και «ακροαριστερά» αντισυστημικά δήθεν κόμματα αφού στην πράξη λειτουργούν τις περισσότερες φορές ως συγκοινωνούντα δοχεία. Η δημοσκοπική κάμψη της «Πλεύσης Ελευθερίας», τις τελευταίες μέρες, δεν είναι άσχετη με τη δημόσια στήριξη του Κασιδιάρη στους «Σπαρτιάτες».

Η επόμενη θητεία της Βουλής θα είναι από τις πιο κρίσιμες και καθοριστικές στη μεταπολιτευτική περίοδο. Η επιτακτική ανάγκη για την υλοποίηση μιας σειράς μεταρρυθμίσεων που οι προηγούμενες κυβερνήσεις «δεν πρόλαβαν» ή δεν τόλμησαν να κάνουν, επιβάλλει ουσιαστικές προγραμματικές συγκλήσεις και ευρύτατες κοινωνικές συναινέσεις. Η πιθανότητα εισόδου στη Βουλή εκπροσώπων του θρησκευτικού σκοταδισμού, φαντασμάτων της «Χρυσής Αυγής» και ακραίων λαϊκιστών απειλεί να δημιουργήσει απρόβλεπτες και εκρηκτικές συνθήκες. Από την άποψη αυτή κάθε υποτίμηση της ανάγκης για συμμετοχή στις εκλογές της 25ης Ιουνίου μπορεί να αποδειχτεί μοιραία για τη μελλοντική πορεία της χώρας.