Νίκος Ανδρουλάκης: Η επιλογή είναι μεταξύ δικαιοσύνης και αδικίας, μεταξύ προγράμματος και φαυλότητας, μεταξύ αξιοκρατίας και αναξιοκρατίας
«Εμείς δεν έχουμε να επιλέξουμε μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Δημοκρατίας. Έχουμε να επιλέξουμε μεταξύ δικαιοσύνης και αδικίας, μεταξύ προγράμματος και φαυλότητας, μεταξύ αξιοκρατίας και αναξιοκρατίας», επισήμανε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ - Κινήματος Αλλαγής, κατά την ομιλία του σε μέλη και φίλους του κόμματος στη Νέα Μηχανιώνα.
Ο κ. Ανδρουλάκης αναφέρθηκε στις ευθύνες της κυβέρνησης για το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, μίλησε και για την περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ κάλεσε τον ελληνικό λαό να ακούσει τη φωνή της Σοσιαλδημοκρατίας.
«Ο ρόλος μας δεν είναι να κρύψουμε τις ευθύνες κανενός, αλλά μετά τις επόμενες εθνικές εκλογές ο ελληνικός λαός να έχει μια κυβέρνηση που θα έχει τη βούληση να οικοδομήσει ένα κράτος- εγγυητή του δημοσίου συμφέροντος και όχι ένα πελατειακό κράτος, που θα είναι εργαλείο ρουσφετιού και αναξιοκρατίας στα χέρια της Δεξιάς ή του ΣΥΡΙΖΑ», είπε και πρόσθεσε: «Ο κ. Τσίπρας μολονότι υποστήριζε το 2013 ότι είναι λίγα τα 300 εκατ. για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, την ξεπουλάει με 45 εκατ. δύο χρόνια μετά και, μάλιστα, σε μια ιταλική εταιρεία που δεν είναι και το καλύτερο όνομα στους σιδηροδρόμους της Ιταλίας. Γι' αυτό, λοιπόν, ο ελληνικός λαός πρέπει να ακούσει τη φωνή της Σοσιαλδημοκρατίας που είναι η χρυσή τομή για τη διαφάνεια και την κοινωνική δικαιοσύνη. Όταν ιδιωτικοποιείς, βάζεις στρατηγικό επενδυτή και τον ελέγχεις συνεχώς για να βελτιώνει τις υποδομές και όχι για να παραδίδονται στην κερδοσκοπία ξένων παραγόντων».
Τόνισε πως αυτό που κάνει τους νέους να εξεγείρονται είναι το γεγονός ότι βλέπουν την απουσία ισχυρών δομών υγείας, παιδείας, καλών θέσεων εργασίας και προοπτικής και είπε ότι το ΠΑΣΟΚ - Κίνημα Αλλαγής πρεσβεύει ένα διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης προς όφελος των πολιτών και σημείωσε: «Μεγάλες επενδύσεις να γίνουν, όχι, όμως, μόνο για την εγχώρια ολιγαρχία, αλλά για την κοινωνία. Η πλειοψηφία του λαού να είναι και παραγωγός και καταναλωτής ενέργειας. Και όχι να ισχυριζόμαστε "φεύγουμε από τον λιγνίτη'' και αντί να πηγαίνουμε στην πράσινη μετάβαση με πολλές ΑΠΕ και φωτοβολταϊκά σε κοινότητες , να οδεύουμε μόνο σε μεγάλες επενδύσεις. Είμαστε οι πρώτοι που βάλαμε τέτοιο ποσοστό φυσικού αερίου στο ενεργειακό μας μείγμα σε όλη την Ευρώπη, με αποτέλεσμα να περνάμε δυσκολότερα την ενεργειακή κρίση από οποιοδήποτε άλλο ευρωπαϊκό κράτος, ενώ έχουμε το πλεονέκτημα του ήλιου και της θάλασσας. Γιατί; Διότι ισχυρά συμφέροντα θέλουν να νέμονται τον χώρο της ενέργειας».
