Ελληνοτουρκικά: Βγαίνει από το συρτάρι το σχέδιο επέκτασης χωρικών υδάτων νότια της Κρήτης
Το σχέδιο για επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων νότια και δυτικά της Κρήτης στα 12 ναυτικά μίλια φαίνεται πως έχει βγει από το συρτάρι του υπουργείου Εξωτερικών, με καθοδήγηση από το Μέγαρο Μαξίμου, όπως αναφέρουν οι πληροφορίες της εφημερίδας Τα ΝΕΑ Σαββατοκύριακο.
Στο δημοσίευμα γίνεται λόγος για «τελευταία πράξη στο πεδίο των εθνικών ζητημάτων της κυβέρνησης πριν από τις εκλογές» και χρονικά τοποθετείται «περί τον μήνα Μάρτιο».
Η επέκταση των χωρικών υδάτων νότια της Κρήτης –και όχι ανατολικά– δεν δικαιολογεί τουρκική αντίδραση, όπως συνέβη και με την επέκταση στο Ιόνιο, ενώ είναι μια κίνηση που προεξοφλείται ότι δεν ενοχλεί τις ΗΠΑ, επισημαίνει η εφημερίδα.
Υπενθυμίζεται πως με το άρθρο 2 του Ν.2321/1995, κυρωτικού της Σύμβασης του Δικαίου της Θάλασσας, προβλέπεται ότι «η Ελλάδα έχει το αναφαίρετο δικαίωμα κατ’ εφαρμογή του άρθρου 3 της κυρουμένης Συμβάσεως να επεκτείνει σε οποιονδήποτε χρόνο το εύρος της χωρικής θάλασσας μέχρι αποστάσεως 12 ναυτικών μιλίων».
Σύμφωνα με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας που υπογράφτηκε τον Δεκέμβριο του 1982 στο Montego Bay της Τζαμάικα, χωρικά ύδατα ή αιγιαλίτιδα ζώνη είναι μια θαλάσσια ζώνη που εκτείνεται ως δώδεκα ναυτικά μίλια από τις γραμμές βάσης που βρίσκονται κοντά στην ακτογραμμή (άρθρο 3). Τα χωρικά ύδατα περιλαμβάνουν τη θαλάσσια περιοχή, τον βυθό και το υπέδαφός της όπως και τον υπερκείμενο εναέριο χώρο. Στη ζώνη αυτή το παράκτιο κράτος ασκεί πλήρη κυριαρχία που εξομοιώνεται με την κυριαρχία στο χερσαίο έδαφός του.
Μόνος περιορισμός της κυριαρχίας είναι το δικαίωμα της αβλαβούς διέλευσης που μπορούν να ασκούν πλοία τρίτων χωρών χωρίς τη συγκατάθεση του (παράκτιου) κράτους.
Η Ελλάδα όπως ίσως είναι γνωστό διαθέτει Αιγιαλίτιδα Ζώνη μόνο 6 ναυτικών μιλίων. Αποτελεί τη μοναδική περίπτωση παράκτιας χώρας (από τις 149 στην υφήλιο) που ενώ έχει δικαίωμα επέκτασης στα 12 ναυτικά μίλια, επιλέγει να διατηρεί μικρότερο εύρος παντού στην επικράτειά της. Η Τουρκία είχε θέσει ήδη από το 1974, και πριν την πτώση της ελληνικής δικτατορίας, θέμα casus belli (αιτίας πολέμου) για τυχόν επέκταση των Χωρικών Υδάτων της Ελλάδας στα 12 ναυτικά μίλια. Στην συνέχεια, η Τουρκική θέση εξελίχθηκε ώστε αιτία πολέμου να αποτελεί η οποιαδήποτε επέκταση της Αιγιαλίτιδας Ζώνης της Ελλάδας πέρα από τα 6 ναυτικά μίλια, και όχι μόνο η επέκταση στα 12 ν.μ.10. Το 1995, με ψήφισμα του τουρκικού κοινοβουλίου, η θέση αυτής της Τουρκίας πήρε και νομική, επίσημη μορφή. Και αυτό, παρά του γεγονότος πως με τη θέση της αυτή η Τουρκία απειλεί επίσημα, διαρκώς και επι αόριστον με χρήση βίας την Ελλάδα, παραβιάζοντας με αυτόν τον τρόπο κατάφορα και έκδηλα το Διεθνές Δίκαιο, και συγκεκριμένα ένα από τα πρώτα και τα πιο θεμελιώδη άρθρα του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, το άρθρο 2 (4).
Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από την ανοικτή «διαπαιδαγώγηση» της κοινωνίας στην παρανομία και στον χρηματισμό. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη και πρέπει να την αναλάβει
16°
