Ο Βασίλης Βενιζέλος σχολιάζει τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στους ανεμβολίαστους υγειονομικούς και τις κατά καιρούς δηλώσεις του Ανδρέα Ξανθού.
Ο σπουδαίος Αυστριακός πολιτικός φιλόσοφος του 20ού αιώνα, Καρλ Πόππερ, είχε εξηγήσει ήδη από το 1945, με το κολοσσιαίο, ογκώδες και κλασικό πλέον βιβλίο του με τίτλο «Η Ανοιχτή Κοινωνία και οι Εχθροί της», ότι οι θεωρίες συνωμοσίας και ο ανορθολογισμός δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αντιμετωπισθούν με τη χρήση του ορθού λόγου και της ορθολογικής επιχειρηματολογίας. Οι λογής – λογής συνωμοσιολόγοι και αντιορθολογιστές, υπογράμμιζε ο ίδιος, διατηρούν έναν πολύ διαφορετικό κώδικα συνεννόησης και διαλόγου, κώδικα ο οποίος δεν συμπεριλαμβάνει τη λεγόμενη «προσοχή στο επιχείρημα», με αποτέλεσμα όλα τα ορθολογικά επιχειρήματα σε μία τέτοια συζήτηση μεταξύ ορθολογιστών και αντιορθολογιστών να συναντούν... τοίχο.
Ο τομεάρχης Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην υπουργός Υγείας, Ανδρέας Ξανθός, δεν έχει, προφανώς, διαβάσει το αριστουργηματικό βιβλίο του Καρλ Πόππερ. Έτσι, ο ίδιος είχε υποστηρίξει, στις 30 Αυγούστου 2021, σε συνέντευξή του στην «Αυγή», ότι με τον ορθό λόγο και μόνο θα μπορούσε η κυβέρνηση να αντιμετωπίσει τους συνωμοσιολόγους αρνητές του εμβολιασμού κατά του νέου κορωνοϊού, μεταξύ των οποίων και κάποιους υγειονομικούς.
Συγκεκριμένα, ο κ. Ξανθός είχε αναφέρει, μεταξύ άλλων, τα εξής σχετικά:
«Ο αντιεπιστημονικός σκοταδισμός και η ακροδεξιάς (sic) κοπής συνωμοσιολογία αντιμετωπίζονται μόνο με τον ορθό λόγο, με επιχειρήματα, με επιστημονική τεκμηρίωση, με αδιαμφισβήτητα στοιχεία, με πειστικές απαντήσεις και όχι με εχθροπάθεια. Τα διεθνή και εγχώρια ερευνητικά δεδομένα είναι απολύτως σαφή ως προς την πολύ σημαντική προστασία των εμβολιασμένων έναντι σοβαρής νόσου, διασωλήνωσης και θανάτου, αλλά και της μετάδοσης σε άλλους. Το θέμα του εμβολιασμού δεν είναι επιστημονικό (sic), αλλά πολιτικό ζήτημα». Βεβαίως, όχι με εχθροπάθεια, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.
Ως... «πολύτιμο και έμπειρο προσωπικό» καταλήγει, λοιπόν, να χαρακτηρίσει με γραπτή δήλωσή του, πριν λίγες μόλις ημέρες, συγκεκριμένα στις 25 Νοεμβρίου 2022, ο κ. Ξανθός τους περίπου 2.000 ανεμβολίαστους υγειονομικούς, με αφορμή την πρόσφατη σχετική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Φυσικά, «πολύτιμο και έμπειρο προσωπικό» οι ανεμβολίαστοι υγειονομικοί, αυτόν τον χαρακτηρισμό δεν τον περιλαμβάνει ούτε καν το ΣτΕ στο νομικό σκεπτικό της εν λόγω απόφασής του.
Και πάμε λίγο πιο πίσω στον χρόνο. Απαντώντας στις 20 Αυγούστου 2021 σε σχετικές δηλώσεις του τότε αναπληρωτή υπουργού Υγείας, Βασίλη Κοντοζαμάνη, ο κ. Ξανθός υποστήριζε χαρακτηριστικά, μεταξύ άλλων:
«Ας αφήσει λοιπόν η κυβέρνηση κατά μέρος τα “τελεσίγραφα” στους εργαζόμενους και ας αναστείλει σήμερα την εφαρμογή του νόμου 4820/2021 για υποχρεωτική αργία του μη εμβολιασμένου προσωπικού σε δομές Υγείας και Πρόνοιας. Δίνοντας ‘χώρο’ και χρόνο σε μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης και άρσης επιφυλάξεων, αλλά και μεριμνώντας για την ασφαλή φροντίδα ευάλωτων ανθρώπων. Αλλιώς, αναλαμβάνει την αποκλειστική ευθύνη για ένα πραγματικό “υγειονομικό σαμποτάζ” στη χώρα»...
Και λίγο μετά, ακριβώς την ημέρα κατά την οποία ξεκινούσε η εφαρμογή του μέτρου της αναστολής εργασίας για τους ανεμβολίαστους υγειονομικούς, δηλαδή την 1η Σεπτεμβρίου 2021, ο κ. Ξανθός έλεγε:
«Από σήμερα εφαρμόζεται ο νόμος για την αναστολή εργασίας του μη εμβολιασμένου προσωπικού στο ΕΣΥ. Η κυβέρνηση, παρά τις προειδοποιήσεις για το τεράστιο (sic) λειτουργικό πρόβλημα που θα δημιουργηθεί σε όλες τις δημόσιες δομές, προχωρεί σε μια κίνηση πολιτικού αυταρχισμού, κοινωνικής αναλγησίας και υπονόμευσης της ανθεκτικότητας του ΕΣΥ. Είναι προφανές ότι το κίνητρο της δεν είναι η προστασία της Δημόσιας Υγείας, αλλά η αναζήτηση “εξιλαστηρίων θυμάτων” (sic) για την αδυναμία ελέγχου της πανδημίας και την αποτυχία της “Επιχείρησης Ελευθερία”». Περί αυτού αποδείχθηκε ότι επρόκειτο, άραγε;
Για να μην αδικήσουμε σε καμία περίπτωση, πάντως, τον πρώην υπουργό Υγείας, ο κ. Ξανθός υποστήριζε τα εξής στις 17 Φεβρουαρίου 2022:
«Θεωρούμε τον εμβολιασμό κατά της covid-19 όχι μόνο πράξη ατομικής προστασίας, αλλά και πράξη κοινωνικής αλληλεγγύης απέναντι σε ευάλωτους συνανθρώπους μας. Δεν υπερασπιζόμαστε λοιπόν το “δικαίωμα” στον μη εμβολιασμό, αλλά το καθολικό κοινωνικό δικαίωμα στην εργασία και στην επιβίωση. Γιατί η Δημόσια Υγεία δεν μπορεί να προστατευθεί χωρίς κοινωνική συνοχή και Κράτος Δικαίου».
Άμεσα εφαρμόσιμα εναλλακτικά μέτρα, πάντως, πέραν του διαλόγου και της προσπάθειας για συνεννόηση με τον αντιορθολογισμό αυτής της πολύ μικρής μερίδας των υγειονομικών, ουδέποτε θυμόμαστε να κατέθεσε ο τομεάρχης Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ.
7°
