Είμαι η Γεωργία, είμαι γυναίκα, είμαι μητέρα, είμαι Ιταλίδα, είμαι χριστιανή!

Δεν πρόλαβε να βγει από το Προεδρικό μέγαρο της Ρώμης ο εξαναγκασθείς σε παραίτηση Μάριο Ντράγκι και η συμμαχία των κομμάτων της εθνικιστικής, της αντιμεταναστευτικής και της λαϊκιστικής Δεξιάς ήταν ουσιαστικά έτοιμη για τις πρόωρες εκλογές της 25ης Σεπτεμβρίου. Επικεφαλής και, με βάση τις δημοσκοπήσεις, επικρατέστερη επόμενη πρωθυπουργός είναι η Πρόεδρος των «Αδελφών της Ιταλίας» Τζόρτζια Μελόνι η οποία έχει φροντίσει ήδη με το βασικό της σύνθημα να μην αφήσει την παραμικρή αμφιβολία για τις φονταμενταλιστικές της πεποιθήσεις: «Io Sono Giorgia, sono una donna, sono una madre, sono italiana, sono cristiana».

Η πολιτική -και όχι μόνο- περιπέτεια της Ιταλίας συνεχίζεται περνώντας σε μια νέα, ακόμα πιο επικίνδυνη φάση. Τα «5 αστέρια» του λαϊκιστή Πέπε Γκρίλο είχαν προετοιμάσει το έδαφος από καιρό για μια τέτοια εξέλιξη. Η χρηστή και αποτελεσματική διαχείριση της οικονομικής και πανδημικής κρίσης από τον «ψυχρό τραπεζίτη» Μάριο Ντράγκι δεν στάθηκε ικανή να αναχαιτίσει το ακροδεξιό τσουνάμι που περίμενε απλά να «βγάλει κάποιος τα κάστανα απ’ τη φωτιά» για να ξεσπάσει με την πρώτη ευκαιρία. Και όπως γίνεται συνήθως, τα λαϊκιστικά κινήματα, ιδιαίτερα στον μεσογειακό ευρωπαϊκό νότο, ανοίγουν το δρόμο σε διάφορους/ες Λε Πεν, αν δεν βρεθεί στον δρόμο τους ένα ισχυρό και ανθεκτικό αντιλαϊκιστικό ανάχωμα.

Οι πρόσφατες προεδρικές και βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία, επιβεβαιώνουν την ιταλική εμπειρία. Τα αγανακτισμένα «κίτρινα γιλέκα» κατάφεραν να στρώσουν με επιτυχία το χαλί στον λαϊκισμό του Μελανσόν. Τα παραδοσιακά κόμματα της Αριστεράς, ανίκανα να αντισταθούν αρθρώνοντας τη δική τους πρόταση, υποτάχθηκαν στην «Ανυπόταχτη Γαλλία» μόνο και μόνο για να επιβιώσουν πολιτικά. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά. Ο Πρόεδρος Μακρόν έχει δεμένα τα χέρια του προκειμένου να προωθήσει το μεταρρυθμιστικό του πρόγραμμα και η ουσιαστική νικήτρια Λε Πεν προβάλλει πλέον ως το φαβορί για το αξίωμα της επόμενης Προέδρου της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας.

Οι σκληρές μάχες κατά της ακροδεξιάς και του λαϊκισμού κάθε χρώματος, στη Γαλλία χθες, στην Ιταλία σήμερα, στην Ισπανία, την Ελλάδα και σε άλλες χώρες αύριο, θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό την πορεία της Ενωμένης Ευρώπης που κλυδωνίζεται ήδη από την ενεργειακή κρίση και τις δυσμενείς συνέπειες του επεκτατικού πολέμου του Πούτιν στην Ουκρανία. Πολύ περισσότερο που οι λαϊκιστικές δυνάμεις της Ευρώπης είναι κατά κανόνα φιλοπουτινικές, πρόθυμες να κλείσουν τα μάτια μπροστά στα εγκλήματα που διαπράττονται προκειμένου να στηρίξουν το ολοκληρωτικό καθεστώς και τις αυτοκρατορικές φιλοδοξίες του Ρώσου Προέδρου. Κοινός τόπος η συνωμοσιολογία, ο αντιευρωπαϊσμός και το μίσος προς τις αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας.

Η πρόσφατη συνάντηση στην Τεχεράνη απέδειξε ότι οι ηγέτες της ετερόκλητης συμμαχίας Ρωσίας, Τουρκίας και Ιράν είναι διατεθειμένοι να παραμερίσουν τις εθνικές, γεωπολιτικές και θρησκευτικές τους διαφορές προκειμένου να αντιμετωπίσουν τη Δύση και να ανατρέψουν σε όφελός τους τις παγκόσμιες ισορροπίες. Είναι καιρός να αντιληφθούν και οι Ευρωπαίοι ηγέτες ότι το διακύβευμα της κρίσιμης σύγκρουσης με τα ολοκληρωτικά καθεστώτα αφορά στις αξίες της ειρήνης, της δημοκρατίας και του πολιτισμού.

Και, κυρίως, είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουν οι ευρωπαίοι πολίτες ότι οι επιλογές που άμεσα θα κληθούν να κάνουν θα είναι καθοριστικές για το μέλλον της Ευρώπης.