Σχόλιο για τα τρικάκια της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ στο μαζικό συλλαλητήριο για την υπόθεση βιασμού της 24χρονης Γεωργίας.
«Πλούσιοι, νέοι, ωραίοι, σεξιστές, δεν μας κάνει εντύπωση που είστε βιαστές». Το τρικάκι με την υπογραφή «Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ» παρέμενε ευανάγνωστο αν και είχαν αφήσει πάνω του τα σημάδια τους μερικές τρακτερωτές σόλες. Το είχαν πετάξει κατά τη διάρκεια του εντυπωσιακού συλλαλητηρίου για την 24χρονη Γεωργία, στο κέντρο της Αθήνας. Ακόμα και η ίδια η αντιπαράθεση φαίνεται να σηκώνει ψηλά τα χέρια μπροστά σε μια τέτοια ιδεολογική ρηχότητα και ανοησία. Αν δεν επρόκειτο για μία τόσο απεχθή, χυδαία και βίαιη πράξη με απάνθρωπους συμβολισμός, όπως ο βιασμός, ίσως και η προσέγγιση αυτή να ήταν αστεία. Το να τη στριμώχνεις, όμως, στον ιδεολογικό παγανισμό σου είναι απάνθρωπα επικίνδυνο.
Δεν είναι το θέμα μας η αντιπαραβολή με άλλες παρόμοιες υποθέσεις, όπου ως δράστες βιασμών έχουν συλληφθεί και καταδικαστεί άνθρωποι που κάθε άλλο παρά τα χαρακτηριστικά που καταγγέλλει το τρικάκι είχαν. Παρίες, πάμφτωχοι, Έλληνες ή μετανάστες, άλλοι εντρυφούσαν στον υπόκοσμο, άλλοι ήταν κανονικότατοι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, άλλοι γνωστοί με δημόσια αξιώματα και κύρος, άλλοι άγνωστοι εντός κανονικών ρυθμών της κοινωνίας ή στο περιθώριο. Σε προηγμένα εκπαιδευτικά συστήματα αστυνομικών στελεχών διδάσκεται η εξής σύγχρονη εκδοχή στην προσέγγιση των εγκληματικών προσωπικοτήτων: Δεν υπάρχουν άνθρωποι και δολοφόνοι. Υπάρχουν άνθρωποι που δολοφονούν. Μοιραία, δεν υπάρχουν άνθρωποι και βιαστές. Υπάρχουν άνθρωποι που βιάζουν.
Τρεις είναι οι βασικότερες συνέπειες της αυθαίρετης απόδοσης ταξικών χαρακτηριστικών σε μια τόσο απάνθρωπη και εγκληματική πράξη.
Δεν θεωρείται αυτονόητη και σύμφωνη η καταδίκη της χωρίς πρώτα να υποστεί ιδεολογική επεξεργασία. Εν ολίγοις δεν εξασφαλίζει την τόσο πολύτιμη κοινωνική συναίνεση για την αντιμετώπισή της.
Οδηγεί στη δημιουργία αυτοματισμών και κατασκευής ελαφρυντικών στη συλλογική συνείδηση.
Συντείνει στην ευθεία αμφισβήτηση της διαδικασίας της προανακριτικής έρευνας για κάθε υπόθεση και μοιραία του συστήματος απονομής δικαιοσύνης. Και φυσικά, δεν αναφέρουμε ότι οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην θεωρητική κατάργηση ενός από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του δυτικού νομικού πολιτισμού: Του τεκμηρίου της αθωότητας.
Οι ειδικοί μπορούν να πουν πολλά περισσότερα και εγκυρότερα για το τι μπορεί να σημαίνει μια τέτοια στάση και τις μακροπρόθεσμες κοινωνιολογικές της επιπτώσεις. Σε πολιτικό επίπεδο, όμως, η ταξικότητα σε μια τέτοια πράξη ισοδυναμεί με συνολική τοξικότητα. Και φυσικά μειώνει και προσβάλλει την αξιοπρέπεια των θυμάτων αλλά και όποιων συλλογικοτήτων εκφράζουν συμπαράσταση και προσπαθούν να στηρίξουν τα θύματα καθώς αποκλείει περιπτώσεις βιασμών στις οποίες ο δράστης δεν πληροί τις προϋποθέσεις που θέτει η ιδεολογική οκνηρία όλων όσοι αδυνατούν να αντιληφθούν τη βαρβαρότητα του βιασμού στο σύνολό της.
Υπήρξε και ακόμα ένα τρικάκι με την ίδια υπογραφή: «Τέλος στην ασυδοσία των ελίτ, είμαστε μαζί με κάθε Γεωργία». Η κλασική λαϊκίστικη αντίθεση «Αγνός λαός – Διεφθαρμένη ελίτ» μπορεί να θυμίζει 18ο και 19ο αιώνα αλλά αποτελεί ακόμα την πιο ισχυρή μαγιά για ισοπεδωτικές και ολοκληρωτικές λογικές σε μια τόσο ευαίσθητη κατάσταση. Και το συγκεκριμένο, όσο και αν ευαγγελίζεται το αντίθετο, κάνει μεγάλο κακό στη Γεωργία. Και στην κάθε Γεωργία.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
11°
