Άνθρωποι που κάνουν τη διαφορά, επειδή αποφάσισαν να δράσουν

Ένας φίλος, φιλόλογος και συγγραφέας, δάσκαλος σε γυμνάσιο –από αυτούς που δεν έχουν κανέναν φόβο για την αξιολόγηση–, έχει ελάχιστες ελεύθερες ώρες μέσα στην ημέρα του. Τις εκμεταλλεύεται διευθύνοντας μια λέσχη ανάγνωσης σε ένα βιβλιοπωλείο, γράφοντας και δημοσιεύοντας κριτικές, και παρουσιάζοντας βιβλία διαδικτυακά και, πλέον, και με φυσική παρουσία. Με δικές του ενέργειες, με αρκετή προσωπική δουλειά, με διαρκείς οχλήσεις στους υπευθύνους και με κάποια χρήματα που έδωσε, έφτιαξε το καλοκαίρι που μας πέρασε μία σχολική βιβλιοθήκη στο σχολείο όπου δουλεύει. Ξεκίνησε με πεντακόσια βιβλία, και σήμερα τα έχει διπλασιάσει. Τις πρώτες ημέρες κανένα παιδί δεν δανείστηκε κανένα βιβλίο. Σήμερα η κίνηση έχει αυξηθεί κατακόρυφα. Έχουν χαθεί αυτές οι ελεύθερες ώρες που είχε;

Μία φίλη που έχει βγει εδώ και δύο χρόνια στη σύνταξη έχει μεγάλη αγάπη για το μαγείρεμα – είναι το χόμπι της. Πέρυσι αγόρασε και έναν καταψύκτη και τον έβαλε στην κρεβατοκάμαρά της, δίπλα σε μια παλιά ξύλινη συρταριέρα για ασπρόρουχα. Αρχικά μαγείρευε –και εξακολουθεί να το κάνει– για τους φίλους της και, πιο μετά, και για κάποιους ακόμη στη γειτονιά της που δεν τους περισσεύουν τα χρήματα. Αλλά εδώ και μερικούς μήνες μαγειρεύει και για μία κοινωνική κουζίνα δύο απογεύματα την εβδομάδα, για ένα τετράωρο τη φορά. Αποφάσισε ότι από τον Νοέμβριο θα το κάνει κάθε ημέρα. Είναι μια κουραστική δουλειά, και χρειάζεται να παίρνει δύο λεωφορεία για να πηγαίνει ως εκεί. Κουράζεται άραγε;

Μία άλλη φίλη, φιλόζωη, ξεκίνησε πριν από κάποια χρόνια ταΐζοντας τις γάτες της γειτονιάς της, αλλά πλέον είναι σε μόνιμη βάση, κάθε ημέρα, μέλος μίας ομάδας που προσπαθεί να στειρώσει τα αδέσποτα μίας μεγάλης περιοχής της πόλης της, και να περιμαζέψει και να γιατροπορέψει όσα από αυτά πέφτουν θύματα ατυχημάτων. Από τον περασμένο Σεπτέμβριο, οργανώνει κάθε Σάββατο επισκέψεις μαθητών δημοτικού σε ένα κυνοκομείο: τα παιδιά διαβάζουν βιβλία στα σκυλάκια, και τα σκυλάκια κάθονται και ακούνε. Κάπου στο ίντερνετ διάβασε ότι αυτό κάνει καλό και στα μεν και στα δε. Γυρίζει αργά στο σπίτι της, κάνει ένα ντους και κοιμάται, καθώς έχει και κανονική δουλειά, και πρέπει να ξυπνήσει νωρίς. Είναι έτοιμη να τα παρατήσει;

Μία καθηγήτρια ξένων γλωσσών, πολύπειρη, με δικό της φροντιστήριο, με πολλά και ποικίλα ενδιαφέροντα, και επίσης με μηδαμινό ελεύθερο χρόνο, αφιερώνει τρία απογεύματα την εβδομάδα για δωρεάν μαθήματα αγγλικών σε μετανάστες, συνήθως νεαρούς που περιφέρονται σε μία πλατεία στο κέντρο της πόλης, χωρίς να έχουν κάτι να κάνουν. Κάποιοι από αυτούς είναι παραβατικοί, μερικοί δε καθ’ έξιν. Η ίδια ισχυρίζεται πως όλοι τους είναι εξαιρετικοί μαθητές, και πως τα μαθήματα αυτά είναι το πρώτο μεγάλο καλό νέο γι’ αυτούς αφότου τα κατάφεραν να φτάσουν στην Ελλάδα. Τα αγγλικά θα τους χρειαστούν αργότερα, όταν θα συνεχίσουν το ταξίδι τους. Κανείς δεν θέλει να μείνει εδώ. Νιώθει κούραση ή φόβο ότι θα της κλέψουν το κινητό;

Η απάντηση σε όλα αυτά τα ερωτήματα είναι: όχι. Καμία ώρα αφιερωμένη σε οτιδήποτε γεμίζει την ψυχή κάποιου, σε οτιδήποτε χαρίζει ελπίδα, δεν είναι μια χαμένη ώρα. Αντίθετα, ο χρόνος έχει την τάση να πολλαπλασιάζεται έτσι, και να φουσκώνει σαν να του ’βαλες μαγιά.