Το ενδιαφέρον βρίσκεται στα πολύ υψηλά ποσοστά αποδοχής των μεταρρυθμίσεων εκείνων για τις οποίες η αντιπολίτευση ισχυρίζεται πως το υπουργείο έχει απέναντί του την κοινωνία
Ο Μάνος Βουλαρίνος σχολιάζει τα ευρήματα της δημοσκόπησης της Marc για τις αλλαγές στην εκπαίδευση και τις μεταρρυθμίσεις του υπουργείου Παιδείας.
Μπορεί να μη χρειαζόταν κάποια έρευνα για να καταλάβει κανείς ότι οι αλλαγές στην κρατική Παιδεία έχουν την αποδοχή της συντριπτικής πλειονότητας των ανθρώπων που φορολογούνται για να υπάρχει κρατική Παιδεία, αλλά η επιβεβαίωση, ακόμα και του προφανούς, όχι μόνο είναι χρήσιμη αλλά καμιά φορά μπορεί να κρύβει και κάποια ευχάριστη έκπληξη.
Το προφανές είναι ότι οι περισσότεροι συμπολίτες καταλαβαίνουν πως για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια θα πρέπει να υπάρχει μια κατώτατη βάση, πως κανείς δεν μπορεί να είναι για πάντα φοιτητής, πως τα πανεπιστήμια δεν μπορεί να είναι κέντρα διερχομένων ή αναπληρωματικά κλαμπ για τις περιόδους που είναι κλειστά τα κανονικά, πως όσο πιο πολλά πρότυπα και πειραματικά σχολεία ιδρυθούν τόσο το καλύτερο και πως οι εκπαιδευτικοί (οι επαγγελματίες δηλαδή της αξιολόγησης) πρέπει επιτέλους να αξιολογηθούν και οι ίδιοι.
Η επιβεβαίωση είναι η έρευνα της Μarc για το Πρώτο Θέμα από την οποία προκύπτει ότι: το 70,9% των συμπολιτών μας συμφωνεί με την καθιέρωση ελάχιστης βάσης για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια, το 71,2% συμφωνεί με το χρονικό όριο στην φοίτηση σε αυτά, το 75,6% θέλει η είσοδος στα πανεπιστήμια να γίνεται με ειδική κάρτα, το 77,3% συμφωνεί με την αύξηση του αριθμού πρότυπων και πειραματικών σχολείων και το 75,3% επιθυμεί αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Το χαμηλότερο ποσοστό αποδοχής έχει η διδασκαλία των αγγλικών από το νηπιαγωγείο με 58,3% (4 στους 10 ίσως να μην καταλαβαίνουν το αστείο όταν ο Αλέκσης μιλά αγγλικά) ενώ το ψηλότερο τα εργαστήρια δεξιοτήτων σε Δημοτικά και Γυμνάσια με 92,4%. Αλλά το ενδιαφέρον βρίσκεται στα πολύ υψηλά ποσοστά αποδοχής των μεταρρυθμίσεων εκείνων για τις οποίες η αντιπολίτευση ισχυρίζεται πως το υπουργείο έχει απέναντί του την κοινωνία (ίσως επειδή νομίζει ότι η κοινωνία αποτελείται κυρίως από συντηρητικούς και βολεμένους συνδικαλιστές).
Η ευχάριστη έκπληξη είναι ότι ακόμα και η πλειονότητα όσων δηλώνουν ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύεται πολύ πιο προοδευτική και λογική από τα κολλημένα στον προηγούμενο αιώνα στελέχη του κόμματος. Το 53,4% των ψηφοφόρων του Αλέκση είναι υπέρ της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, το 62,6% υπέρ της ελεγχόμενης εισόδου στα πανεπιστήμια και το 55,7% υπέρ της ελάχιστης βάσης εισαγωγής.
Με πολύ λίγα λόγια, ακόμα και οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζουν τις μεταρρυθμίσεις της Κεραμέως την ώρα που η ηγεσία και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, προσκολλημένα στην ξεπερασμένη ιδεολογία τους και τις ιδεοληψίες που αυτή κουβαλάει, δεν μπορούν να εκφράσουν ούτε την πλειονότητα των ανθρώπων που για τον ένα ή τον άλλο λόγο θέλουν να τους ψηφίσουν (ναι, άβυσσος η ψυχή του ψηφοφόρου).
Ταυτοχρόνως η έρευνα επιβεβαιώνει αυτό που ήδη έχουμε καταλάβει από τους εμβολιασμούς και τις αντιδράσεις εναντίον τους: οι περισσότεροι άνθρωποι είναι στοιχειωδώς λογικοί και απέναντι τους έχουν μόνο κάτι φανατισμένες μειοψηφίες που απλώς κάνουν περισσότερο θόρυβο και σαν παγώνια ανοίγουν την ουρά τους για να ξεγελάσουν για τον όγκο τους (συγγνώμη Γιάνη).
Η έρευνα έχει να κάνει με τις μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία, αλλά είμαι σίγουρος πως το ίδιο συμβαίνει και σε πολλά άλλα ζητήματα. Κι αυτό δεν είναι κακό μόνο για τα στέλεχη του ΣΥΡΙΖΑ που φαίνεται να έχουν χάσει κάθε επαφή με την κοινωνία ή –για να το πω πιο σωστά– με ένα τόσο μεγάλο μέρος της που η επανάληψη της επιτυχίας του 15 μοιάζει αδύνατη. Είναι κακό και για την κυβέρνηση. Γιατί αφαιρεί οποιαδήποτε δικαιολογία για οποιαδήποτε ατολμία είτε στην ψήφιση είτε στην εφαρμογή. Αλλά και τα δύο αυτά κακά, είναι καλά για όλους εμάς. Και μπράβο μας.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
13°
