Για την πατρίδα και τα μπεϊμπιλίνο

Αν επιθυμείς να εργαστείς σε σούπερ μάρκετ θα πρέπει οπωσδήποτε να γνωρίζεις τη διαφορά ανάμεσα στο είδος και στη μάρκα. Δεν μπορείς, για παράδειγμα, να αναφέρεις μια μάρκα από βρεφικές πάνες, εννοώντας τις βρεφικές πάνες εν γένει, γιατί θα σε περάσουν για αργόστροφο και ίσως και να σε απολύσουν. Αντίθετα, αν είσαι υφυπουργός ανάπτυξης η γνώση αυτή δεν σου είναι απαραίτητη. Ενδεικτική είναι η δήλωση του Γεράσιμου Γιακουμάτου, μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του: «Ο πρώτος στόχος είναι να μειώσουμε τις τιμές στο ψωμί, το γάλα, το λάδι και το μπεϊμπιλίνο».

Εδώ, η άγνοια λειτουργεί θετικά. Κρύβει μια χαριτωμένη αφέλεια, μια γραφικότητα. Μας γυρνάει πίσω, στα όμορφα χρόνια της δεκαετίας του ’80, τότε που όλα τα αγροτικά αυτοκίνητα αποκαλούνταν ντάτσουν. («Τα ’μαθες; Ο Βαγγέλης αγόρασε ντάτσουν! Και μάλιστα όχι ό,τι κι ό,τι. Ντάτσουν Τουότα!»). Παράλληλα, δείχνει ότι ο υφυπουργός είναι άνθρωπος του λαού. Δεν έχει σημασία που είναι πλούσιος και έχει εξουσία. Το σημαντικό είναι ότι μιλάει όπως εμείς στο καφενείο και δεν χολοσκάει για λεπτούς διαχωρισμούς εννοιών. Απλά σηκώνει τα μανίκια και ρίχνεται στη δουλειά. Άλλωστε, έχει αποδείξει την εργατικότητά του όλα αυτά τα χρόνια, στις τηλεοπτικές εκπομπές όπου έχει πιάσει στασίδι. Πρόκειται, λοιπόν, για μια θαυμάσια επιλογή.

Πολύ καλή, σε συμβολικό τουλάχιστον επίπεδο, κρίνεται και η επιλογή του Βασίλη Κικίλια για το υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Σαν παλιός μπασκετμπολίστας, ο κ. Κικίλιας είναι ψηλός και ευθυτενής και έχει στα σίγουρα βαρύ χέρι. Ταιριάζει δηλαδή τόσο με την εικόνα, όσο και με τη φιλοσοφία της ελληνικής αστυνομίας. Επιπλέον, είναι γιατρός και μάλιστα ορθοπεδικός. Ειδικός, δηλαδή, στα κατάγματα, τα σπασίματα, τις ρήξεις κλπ. Είναι σαν να μας λέει ο πρωθυπουργός: «Θα φάτε ξύλο για να στρώσετε, αλλά μετά θα σας θεραπεύσουμε –για να μπορούμε να σας δείρουμε ξανά, δίχως ενοχές». Τέλος, ο κ. Κικίλιας δείχνει να είναι χαρούμενος άνθρωπος. Θυμίζει έτσι τον προκάτοχό του, τον κ. Δένδια –προϊστάμενο του κ. Γιακουμάτου πλέον- που, όπως απέδειξε, έχει το γέλιο στο τσεπάκι.

Ψηλή και ευθυτενής είναι και η νέα υφυπουργός πολιτισμού. Η κ. Άντζελα Γκερέκου είναι και έμπειρη, καθώς έχει περάσει και στο παρελθόν από τη συγκεκριμένη θέση. Παραιτήθηκε όμως, για λόγους ευθιξίας, όταν πληροφορήθηκε έκπληκτη πως ο σύζυγός της Τόλης Βοσκόπουλος, χρωστούσε στην εφορία ένα ευτελές ποσό (γύρω στα 5,5 εκατομμύρια ευρώ). Πάντως, η σχέση της με τον πολιτισμό κρατάει χρόνια. Η καριέρα της ξεκίνησε το μακρινό 1986, όταν πρωταγωνίστησε σε μια βιντεοταινία του Μανούσου Μανουσάκη, συνεχίστηκε με τα σίριαλ «Τμήμα Ηθών» και «Πρόβα Νυφικού» και έφτασε σε δυσθεώρητα ύψη με το τραγούδι «Αυτοκολλητάκι μου», το οποίο ερμήνευσε μαζί με τον σύζυγό της. Αν λοιπόν κάποιος σε τούτη τη χώρα γνωρίζει από πολιτισμό, αυτή είναι η κ. Γκερέκου.

Κάποιες ενστάσεις υπάρχουν για την τοποθέτηση του Αργύρη Ντινόπουλου στο υπουργείο Εσωτερικών. Ο κ. Ντινόπουλος ξέρει βέβαια από εσωτερικά -τον θυμόμαστε να μπουκάρει με την κάμερα του Αντένα σε σπίτια χαροκαμένων, για να τους ρωτήσει πως αισθάνονται. Ίσως όμως να ήταν πιο χρήσιμος στο υπουργείο Εξωτερικών, αφού από την εποχή των Ιμίων έχει αποδείξει ότι μπορεί να χειριστεί με σύνεση και υπευθυνότητα τα εθνικά μας θέματα.

Εξαιρετικές, τέλος, είναι οι επιλογές του Γιάννη Λοβέρδου για το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων (πρέπει να έχεις βαθιά παιδεία, μα και χριστιανική ηθική για να διαπομπεύεις άρρωστες γυναίκες για ψηφοθηρικούς λόγους) και του φλογερού δημοκράτη Μάκη Βορίδη ο οποίος αντικατέστησε τον ομοϊδεάτη του, Άδωνη Γεωργιάδη, στο υπουργείο Υγείας. Το ευχάριστο είναι ότι δεν θα χάσουμε ούτε και τον κ. Γεωργιάδη. Το συμπαθητικό ηχόχρωμα της φωνής του θα ακούγεται συχνά, καθώς διορίστηκε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος.

Όλα καλά λοιπόν. Η πατρίδα βρίσκεται σε καλά χέρια. Μπορούμε να απολαύσουμε με την ησυχία μας τα μπάνια και το μουντιάλ!