Η ανάρτηση του Αντώνη Καραμπατζού στα social media για την απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου ενόψει της εορτής των Θεοφανείων
«Ενώ τον τελευταίο καιρό υπάρχουν ιεράρχες που επιδεικνύουν σύνεση και υπευθυνότητα, συναισθανόμενοι πλήρως την κρισιμότητα των στιγμών (προτρέποντας λ.χ. τους πιστούς από άμβωνος να εμβολιαστούν, κ.ά.), η σημερινή απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου ότι ενόψει της εορτής των Θεοφανείων "δεν συναινεί στα νέα Κυβερνητικά μέτρα ως προς τη λειτουργία των Ιερών Ναών" μας πηγαίνει πίσω.
Η απόφαση αυτή έρχεται σε αντίθεση με το γενικό απαγορευτικό (lockdown), που επιβλήθηκε χθες από την κυβέρνηση και αφορά κάθε πολίτη. Δυστυχώς δείχνει και έλλειψη κατανόησης του γενικότερου πλαισίου που έχει διαμορφωθεί: Η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών έχει πειθαρχήσει σε ένα σωρό δραστικούς περιορισμούς σε θεμελιώδεις ελευθερίες, όπως η ελευθερία της κίνησης ή του συνέρχεσθαι. Οι περισσότεροι πολίτες συμμορφώνονται προς τα μέτρα, αντιλαμβανόμενοι την κρισιμότητα του διακυβεύματος. Στο πλαίσιο αυτό τυχόν εξαιρετισμοί υπονομεύουν, μεταξύ άλλων, την αρχή της ισότητας, η οποία ισχύει προς πάσα κατεύθυνση και έχει ιδιαίτερη σημασία κατά την εφαρμογή των περιοριστικών μέτρων.
Από εκεί και πέρα, με όλες αυτές τις συζητήσεις που γίνονται κάθε τρεις και λίγο για κάθε εορτασμό, όσο σημαντικός κι αν είναι (και η εορτή των Θεοφανείων είναι αναμφίβολα σημαντική), σκέφτομαι συχνά ένα πράγμα: Καλά, για μία χρονιά δεν μπορούμε να αποδεχθούμε ότι θα χάσουμε έναν εορτασμό; Θα γίνει του χρόνου, με λαμπρότητα και μεγάλη συμμετοχή, όταν θα έχουμε απαλλαγεί από τον βραχνά του κορωνοϊού. Γιατί δεν μπορούμε για μία χρονιά να δεχθούμε την αναβολή; Έχουμε το μέλλον μπροστά μας να αναπληρώσουμε.
Και σε εμάς τους πανεπιστημιακούς δασκάλους και τους φοιτητές μας έχει λείψει πολύ η μυσταγωγία της διά ζώσης διδασκαλίας, του αμφιθεάτρου. Και μία χρονιά χαμένη για εμάς και ιδίως τους φοιτητές μας είναι πολύ κρίσιμη - ενόψει και του πεπερασμένου των ετών παραμονής στο παν/μιο. Αλλά και πάλι το υπομένουμε και ζούμε με την προσδοκία της επανόδου στις αίθουσες διδασκαλίας, όταν θα έχουμε διπλάσιο ενθουσιασμό και τη γλυκιά αίσθηση ότι τα καταφέραμε να ξανανταμώσουμε. Έτσι και η Εκκλησία θα μπορούσε να διαβεβαιώσει τους πιστούς ότι φέτος είναι αναγκαία μία θυσία, προκειμένου του χρόνου να είναι υγιείς όλοι οι πίστοι και να εορταστούν τα Θεοφάνεια όπως τους πρέπει.
Η κυβέρνηση δεν έχει πλέον άλλη επιλογή παρά να εμμείνει στη σημερινή της θέση (όπως αυτή διέρρευσε προ ολίγου) περί ανάγκης επίδειξης νομιμοφροσύνης και υπευθυνότητας από την Εκκλησία (βλ. πρώτο σχόλιο)».
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
11°
