Ο Ντόναλντ Τραμπ, είναι ένα αντιπαράδειγμα για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού, δήλωσε ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Ευάγγελος Βενιζελος
H στάση του Αμερικανού Προέδρου, Ντόναλντ Τραμπ, είναι ένα αντιπαράδειγμα για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού , όπως δήλωσε ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Ευάγγελος Βενιζελοςσε χθεσινοβραδινή τηλεοπτική συνέντευξη για όλα τα θέματα της επικαιρότητας στον τηλεοπτικό σταθμό Action 24.
«Πολιτικά, κοινωνικά, επιστημονικά, ηθικά, για μία ακόμη φορά ο Πρόεδρος Tραμπ γίνεται ο μεγάλος, ο παγκόσμιος εκπρόσωπος της μη ορθολογικής συμπεριφοράς, δηλαδή ανατρέπει βασικές παραδοχές της κοινής λογικής», πρόσθεσε ο κ. Βενιζέλος. «Αυτό δεν είναι απλά και μόνο λαϊκισμός, δεν είναι απλά και μόνο, ας το πούμε, ροπή προς τη συνωμοσιολογία ή προς την απλούστευση ή προς τη δημαγωγία, είναι κάτι πολύ χειρότερο γιατί δίνει την εντύπωση ότι όλα είναι εύκολα, ότι ακόμη και αν προσβληθείς από τον ιό μπορείς να έχεις μία μεταχείριση επιπέδου Προέδρου Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτό δεν είναι ένα μήνυμα για το παγκόσμιο κοινό», εξήγησε.
Ερωτηθείς για τον τρόπο, με τον οποίο χειρίζεται η κυβέρνηση την εξέλιξη της πανδημίας στην Ελλάδα, τόνισε την ανάγκη τεκμηριωμένων εισηγήσεων από την επιστημονική επιτροπή καθώς, όπως ανέφερε, «η κατάσταση εμπεριέχει ασάφειες και αντιφάσεις και πιστεύω ότι αυτό πρέπει να ξεπεραστεί, να αντιμετωπιστεί πάρα πολύ γρήγορα, άμεσα, από σήμερα, από χθες, γιατί πρέπει η κοινωνία να προσλαμβάνει ένα πολύ καθαρό και υπεύθυνο μήνυμα». «Χρειαζόμαστε μία σαφή έκφραση της κυβέρνησης, χρειάζεται η μέγιστη δυνατή πολιτική υπευθυνότητα, με ανάληψη του κόστους, γιατί αυτό είναι ένα κόστος εθνικό, ένα κόστος ιστορικό», συμπλήρωσε και υποστήριξε την άφοβη «καθολική και γενικευμένη χρήση της μάσκας μέσα και έξω, σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους».
Για τις οικονομικές επιπτώσεις και πώς θα γίνει η ανόρθωση της οικονομίας, ο κ. Βενιζέλος επεσήμανε πως όλα τα εξαρτηθούν από την εξέλιξη της πανδημίας και πως πρέπει να έχουμε αναγκαστικά μία διπλή κίνηση. Η πρώτη κίνηση είναι «η διάσωση και η στήριξη της οικονομίας, και όταν θα σταματήσει αυτή η έκτακτη περίσταση θα βρεθούμε αντιμέτωποι με νέες ανισότητες. Επίσης, χρειαζόμαστε μεταρρυθμίσεις που θα ενισχύσουν την ανταγωνιστικότητά μας και την ικανότητά μας να λειτουργούμε με ίσους όρους μέσα στην ευρωπαϊκή αγορά και μέσα στον διεθνή καταμερισμό», σημείωσε.
Ακόμη, χαρακτήρισε ιδιαίτερα σημαντική την αναμενόμενη απόφαση του δικαστηρίου για τη Χρυσή Αυγή λέγοντας πως είναι μεν σε πρώτο βαθμό αλλά έχει πολύ μεγάλη σημασία, σημασία νομική, θεσμική, ηθική, ιστορική, συμβολική. Θα αποφασίσουν οι δικαστές κατά συνείδηση.
Ο κ. Βενιζέλος παρατήρησε ότι το μήνυμα που έστειλε η Ευρωπαϊκή Ένωση στην Τουρκία είναι, πράγματι, καθαρό και υπογράμμισε: «Μόνο για την οριοθέτηση μπορούμε να πάμε στο Διεθνές Δικαστήριο, δεν μπορούμε να πάμε για θέματα που αφορούν την εθνική μας κυριαρχία, όπως είναι, για παράδειγμα, οι λεγόμενες γκρίζες ζώνες». «Δεν ξέρω αν θα ξαναγυρίσουμε στο Ελσίνκι, γιατί τώρα η Τουρκία δεν θέλει να γίνει μέλος, το ξέρει ότι δεν μπορεί, αλλά ένα περίπου Ελσίνκι που αφήνει ανοιχτό τον δίαυλο αυτό και επιτρέπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση να ασκεί πιέσεις. Χρειαζόμαστε μία εθνική στρατηγική, η οποία περιλαμβάνει πάντα και το Κυπριακό», πρόσθεσε.
Σχετικά με τις γενικότερες πολιτικές εξελίξεις ανέφερε ότι υπάρχει ένα πρόβλημα πολιτικής εκπροσώπησης της κοινωνίας, καθώς «έχουν μειωθεί οι προσδοκίες, ο πήχης έχει κατέβει, όλοι είναι ευχαριστημένοι με λιγότερα, όλοι είναι έτοιμοι να ενθουσιαστούν πολύ εύκολα. Αυτό δίνει ένα bonus στην κυβέρνηση. Αλλά, από την άλλη μεριά, χρειαζόμαστε μία κοινωνία και ένα έθνος υψηλών προσδοκιών, γιατί πρέπει να ανταγωνισθεί όχι με τον εαυτό του, αλλά πρέπει να ανταγωνισθεί με τους άλλους στην Ευρώπη και με τους ακόμη περισσότερους στον κόσμο. Και πρέπει να έχουμε μία ποιότητα Δημοκρατίας».
Όσο για τη προσωπική στάση του, ο κ. Βενιζέλος δήλωσε πως «είναι μία μετα-πολιτική, είναι μία πολιτική πέρα από τη συμβατική πολιτική, αλλά εντός Δημοκρατίας, που σέβεται τους κανόνες».
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
10°
