Ο Τάκης Μίχας εξηγεί γιατί οι εκλογές στην Βενεζουέλα έχουν διχάσει την αντιπολίτευση και ποιες είναι οι θέσεις των δύο πλευρών.
H πρόσφατη απόφαση του Nicolas Maduro να δώσει χάρη σε 100 πολιτικά διωκόμενους εντείνει τις διαφοροποιήσεις που επικρατούν τον τελευταίο καιρό στους κόλπους της αντιπολίτευσης της Βενεζουέλας.
Η απόφαση του Maduro αφορά στελέχη της αντιπολίτευσης που είτε βρίσκονται φυλακισμενοί είτε έχουν ζητήσει άσυλο σε ξένες πρεσβείες είτε είχαν διαφύγει στο εξωτερικό. Να σημειωθεί ότι το σύνολο των πολιτικών κρατουμένων και διωκομένων ανέρχεται σε περίπου 400 άτομα.
Όμως η πράξη του Μaduro αναμένεται ότι θα εντείνει τις διαμάχες που υποβόσκουν τους τελευταίους μήνες στους κόλπους της aντιπολίτευσης. Η διαμάχη αφορά κατά κύριο λόγο την συμμετοχή ή όχι στις βουλευτικές εκλογές που έχει προκυρήξει για τις 6 Δεκεμβρίου το καθεστώς. Εδώ έχουν διαμορφωθεί δύο κυρίως τάσεις.
Η μία τάση την οποία εκπροσωπεί ο αναγνωρισμένος από πάνω απο 50 κράτη ως προσωρινός πρόεδρος της χώρας Juan Guaido τάσσεται εναντίον της συμμετοχής στις εκλογές υποστηρίζοντας ότι το καθεστώς δεν προσφέρει ούτε τις μίνιμουμ εγγυήσεις, ότι οι εκλογές θα είναι εντιμες και ότι θα επιτραπεί η συμμετοχή όλων των δυνάμεων. Αντί για συμμετοχή στις εκλογές ο Guaido προτείνει ενότητα όλης της αντιπολίτευσης, μαζικές κινητοποιήσεις και εναλλακτικες εκλογες.
Την άλλη πιο πραγματιστική τάση εκπροσωπεί η Εκκλησία και ο τέως προεδρικός υποψήφιος Henrique Capriles. Ο Capriles υποστηρίζει οτι θα είναι μεγάλο λάθος η μη συμμετοχή στις εκλογές και ότι θα πρέπει να συνεχισθούν οi συζητήσεις με το καθεστώς για την εξασφάλιση των μίνιμουμ προυποθέσεων που θα οδηγήσουν σε συμμετοχή σε εκλογές. Μάλιστα λέγεται ότι η απόφαση του καθεστώτος να δώσει χάρη στους πολιτικούς διωκόμενους ήταν αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων που είχε με τoυς κύκλους της αντιπολίτευσης που υποστηρίζουν την συμμετοχή στις εκλογές.
Ο Capriles επίσης αντιτίθεται στο πετρελαϊκό εμπάργκο που έχουν επιβάλει οι ΗΠΑ στην Βενεζουέλα τονίζοντας ότι τέτοιου είδους μέτρα τιμωρούν τον λαό και όχι το καθεστώς.
«Το να μείνουμε απο πετρέλαιο» δήλωσε «δεν επηρεάζει τον Maduro ή την παρέα του αλλά αυτούς που θα πρέπει να πάνε στο νοσοκομειο σε ενα νοσοκομειακό χωρίς βενζίνη, καθως επίσης και τα φορτηγά που μεταφέρουν τρόφιmα και φάρμακα».
Παρόλο που η διαμάχη φαίνεται να επικεντρώνεται στο θέμα των εκλογών, σε ένα βαθύτερο επίπεδο εκφράζει τον προβληματισμό και την κόπωση που προκαλεί τα τελευταίο καιρό η πολιτική του Guaido που σύμφωνα με πολλούς αναλυτές δεν έχει οδηγήσει πουθενά. O μαζικές διαδηλώσεις των ετών 2014, 2017 και 2019 που είχαν ως αποτέλεσμα δεκάδες νεκρούς τραυματιες και φυλακισμένους απλά οδήγησαν σε ισχυροποίηση του καθεστώτος. Επιπλέον οι πραναγγελθέντες απο τον Guaido «εξεγέρσεις» με την συμμετοχή των Ενόπλων Δυνάμεων αποδείχθηκαν παραστρατιωτικά φιάσκα τα οποία εκμεταλλεύθηκε στο έπακρο το καθεστώς επιβάλλοντας σκληρότερα μέτρα καταπίεσης.
Σήμερα με την οικονομία να έχει πιάσει πάτο και με τις υπηρεσίες υγείας να βρισκόνται σε καθεστώς διάλυσης το τελευταίο το οποίο επιθυμεί ο λαός της Βενεζουέλας είναι νέες μαζικές κινητοποιήσεις. Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση παρόλο που η πλειοψηφία δεν εμπιστεύεται το Εθνικό Συμβούλιο Εκλογών εν τούτοις το 62% πιστεύει οτι η αντιπολίτευση πρέπει να συμμετάσχει και μεταξύ των αντικυβερνητικών ψηφοφόρων το 47% θα συμμετάσχει ακόμα και αν ο Guaido απόσχει απο τις εκλογές. Μονο το 35% υποστηρίζει τις μαζικές κινητοποιήσεις ως εναλλακτική λύση.
Σήμερα το καθεστώς επιθυμεί την διεθνή αναγνώριση που θα του δώσουν οι εκλογές. Η αντιπολίτευση απο την πλευρά της επιθυμεί αξιόπιστες εγγυήσεις για έντιμες εκλογές. Μεταξύ αυτών των δύο αιτημάτων υπάρχει αρκετος χώρος για διαπραγματεύσεις.
11°
