Ο Μάνος Βουλαρίνος δίνει 5 απλούς κανόνες για να αποφύγουμε δυσάρεστα σχόλια και διαμάχες στα social media
Φανταστείτε μια πλατεία με εκατοντάδες ανθρώπους που ο καθένας τους παίζει ένα βιολί (ναι ναι, προφανώς διάλεξα το όργανο επίτηδες) ασχέτως αν ξέρει να παίζει ή όχι. Είμαι σίγουρος πως καταλαβαίνετε ότι το αποτέλεσμα θα είναι ανυπόφορο. Αυτό πάνω κάτω είναι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Στη νιοστή.
Εκατομμύρια άνθρωποι, χωρίς όλοι να έχουν τη δυνατότητα να σκέφτονται ή την ικανότητα να χρησιμοποιούν τη γραφή με τρόπο που να μπορούν να μετατρέπουν τη σκέψη τους σε γραπτό λόγο, γράφουν. Γράφουν ακατάπαυστα και (ναι, αυτό είναι το χειρότερο) σχολιάζουν αυτά που έχουν γράψει άλλοι άνθρωποι.
Όπως όλοι οι εκατοντάδες του παραδείγματος βγάζουν κάποιο ήχο με τα βιολιά τους έτσι και όλοι όσοι γράφουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καταφέρνουν να γράψουν λέξεις. Αλλά το αποτέλεσμα είναι συχνά απογοητευτικό. Γιατί για κάθε έναν που α) σκέφτεται, β) μπορεί να κάνει τη σκέψη του γραπτό λόγο και γ) έχει κάτι ενδιαφέρον να πει, υπάρχουν 10 που δεν τα καταφέρνουν σε τίποτα από τα τρία.
Όλα αυτά δεν θα είχαν καμία σημασία αν η φύση των social media δεν ήταν διαδραστική (ναι, αυτό το φρικτό κόνσεπτ). Αν ο καθένας είχε τη δυνατότητα να γράψει το μακρύ και το κοντό του μόνο στο προφίλ ή τη σελίδα του και όχι στα προφίλ ή τις σελίδες άλλων ανθρώπων, δεν θα πείραζε καθόλου η αδυναμία του να σκεφτεί ή να γράψει. Όπως δεν πειράζει κάποιος άσχετος να παίζει βιολί κλεισμένος στο σπίτι του. Όμως τα social media βασίζουν όλη τους την ύπαρξη στη δυνατότητα να γράφεις στα ξένα προφίλ και τις ξένες σελίδες και κάπου εκεί ξεκινάει το κακό που καταλήγει σε παρεξηγήσεις, εκνευρισμό και τσακωμούς με ανθρώπους που όχι μόνο αγνοείς την ύπαρξή τους αλλά, (μια και μιλάμε για διαδίκτυο) δεν είσαι και καθόλου βέβαιος γι’ αυτήν.
Όλα αυτά τα δυσάρεστα μπορούν να αποφευχθούν αν ακολουθήσετε πέντε απλούς κανόνες τους οποίους κάθε φορά που παραβιάζω (και το κάνω συχνά) το μετανιώνω.
Μην απαντάτε σε επικριτικά σχόλια ανθρώπων που δεν ξέρετε. Το ξέρω ότι είναι δύσκολο (εγώ σπανίως τα καταφέρνω να κρατηθώ) αλλά η ζωή είναι καλύτερη χωρίς διαφωνίες με εριστικούς αγνώστους. Τώρα που το σκέφτομαι, μην απαντάτε ούτε στα επικριτικά σχόλια ανθρώπων που ξέρετε. Γενικώς μην απαντάτε στα επικριτικά σχόλια. Κάποιος που σας την πέφτει δημοσίως δεν μπορεί παρά να πηγαίνει γυρεύοντας για καυγά. Η καλύτερη λύση είναι το μπλοκ.
Μην προσπαθείτε να εξηγήσετε αυτό που έχετε γράψει και σας φαίνεται απλό. Κάποιος που δεν καταλαβαίνει ότι 3+3=6 δεν θα καταλάβει ούτε ότι 4+4=8 ή ότι 2+2=4. Γενικώς μη χάνετε τον χρόνο σας να εξηγείτε. Τις περισσότερες φορές αυτό που οι άνθρωποι καταλαβαίνουν είναι αυτό που θέλουν να καταλάβουν κι αυτό δεν αλλάζει όσο κι αν εξηγήσετε. Αν παρ' όλα αυτά προσπαθήσετε να το κάνετε και διαπιστώσετε ότι θα ήταν πιο εύκολο να μιλάτε με το πόμολο της πόρτας, να θυμάστε ότι υπάρχει πάντα η λύση του μπλοκ.
Όταν η ανάρτησή σας είναι ειρωνική, μην το λέτε προκειμένου να το καταλάβουν κι αυτοί που δεν πιάνουν την ειρωνεία. Το να λες «ειρωνεύομαι» όταν ειρωνεύεσαι είναι σαν να λες ένα ανέκδοτο και παράλληλα να το εξηγείς. Αυτοί που δεν καταλαβαίνουν το έχουν χάσει έτσι κι αλλιώς και απλώς το χαλάς και γι' αυτούς που το κατάλαβαν. Αν κάποιος σας την πέσει επειδή δεν κατάλαβε την ειρωνεία, το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να τον μπλοκάρετε.
Να αποφεύγετε τον διάλογο με συμπολίτες που για φωτογραφία προφίλ έχουν Μεγαλέξανδρους, Τσε Γκεβάρες, Στάλιν, Λεωνίδες, Ήλιους της Βεργίνας, σφυροδρέπανα, μαιάνδρους, σταυρούς, παναγίτσες κ.λπ. Αυτούς είναι καλύτερο να τους μπλοκάρετε και χωρίς να σας έχουν ενοχλήσει. Αργά ή γρήγορα θα τον κάνουν και το μπλοκ της πρόληψης είναι καλύτερο από το μπλοκ της θεραπείας. Και στο κάτω-κάτω τι θέλετε με τέτοιους ανθρώπους;
Μπλοκάρετε χωρίς δισταγμό, ενοχή ή έλεος. Στην πραγματική ζωή δεν ανοίγετε την πόρτα σας σε όποιον τη χτυπήσει ούτε πιάνετε κουβέντα με όποιον θέλει να σας μιλήσει στον δρόμο και δεν έχετε κανέναν λόγο να το κάνετε και στην ψηφιακή. Και το καλύτερο είναι πως με ένα μπλοκ κανείς δεν παθαίνει απολύτως τίποτα. Κάποιοι το θεωρούν λογοκρισία αλλά αυτοί είναι οι ανόητοι που δεν καταλαβαίνουν πως με το μπλοκ δεν περιορίζεις το δικαίωμα τους να γράφουν (αυτοί μπορούν να συνεχίσουν να γράφουν ό,τι τους κατέβει), αλλά υπερασπίζεις το δικαίωμά σου να μην το κάνουν στον χώρο σου, το δικαίωμα σου να μην τους μιλάς και (κυρίως) το δικαίωμά σου να μην τους διαβάζεις.
Υ.Γ.: Το Instagram μοιάζει να έχει ξεπεράσει τα περισσότερα από αυτά τα προβλήματα καθώς ο περιορισμός του λόγου και η επικέντρωση σε κοιλιακούς, μπούτια, σπαλομπριτζόλες και παραλίες, βάζει ένα πλαίσιο στο οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να ανταποκριθούν σχετικά εύκολα.
7°
