O Μάνος Βουλαρίνος υπενθυμίζει μερικές αυτονόητες αλήθειες για τον αντικαπνιστικό νόμο και το κάπνισμα.
1. Το τσιγάρο κάνει κακό και βρωμάει. Πολύ και από τα δύο. Είναι και βλαβερό και ενοχλητικό. Το μόνο που προσφέρει είναι η ικανοποίηση ενός εθισμού (και μια ψευδαίσθηση χειραφέτησης και στιλ στις πιο καθυστερημένες κοινωνίες).
2. Το να είσαι καπνιστής σημαίνει ότι είσαι ένας άνθρωπος εθισμένος σε ουσίες. Αν είσαι καπνιστής το αντίστοιχό σου δεν είναι αυτός που πίνει 2-3 ποτά όταν βγαίνει, αλλά ο αλκοολικός. Δεν είσαι κάποιος που επιλέγει πότε θα καπνίσει, είσαι κάποιος που δεν αντέχει να μην καπνίσει. Αντιστοίχως, όσοι δεν καπνίζουν δεν είναι αντικαπνιστές. Είναι άνθρωποι που δεν είναι εθισμένοι στο να ρουφούν καπνό και δεν ευχαριστιούνται τα ντουμάνια των εθισμένων συμπολιτών.
3. Ο αντικαπνιστικός νόμος δεν υπάρχει για να προστατεύσει τους καπνιστές από τον εθισμό τους, αλλά τους υπόλοιπους από εκείνους τους καπνιστές που είναι τόσο αντικοινωνικοί ώστε να μην καταλαβαίνουν ότι ο εθισμός τους δεν μπορεί να ικανοποιείται σε βάρος των άλλων. Παρεμπιπτόντως μπορεί να κάνει και τους καπνιστές να καπνίσουν λιγότερο ή να απαλλαγούν από τον εθισμό, αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός του. Συνεπώς το «εγώ θα καπνίζω όπου θέλω» δεν σημαίνει «γράφω το νόμο στ’ αρχίδια μου» αλλά «γράφω τους γύρω μου στ’ αρχίδια μου».
4. Ο καπνιστής δεν είναι εχθρός παρά μόνο του εαυτού του. Ο αντικοινωνικός καπνιστής είναι εχθρός όλων των γύρω του.
5. Το να καπνίζεις σε δημόσιους χώρους δεν είναι αντίσταση στο «καταπιεστικό κράτος». Είναι αντικοινωνική συμπεριφορά αντίστοιχη του να κατουράς δημοσίως ή να κλείνεις το πεζοδρόμιο για να παρκάρεις.
6. Η καταγγελία στο 1142 δεν είναι ούτε «ρουφιανιά» ούτε «κάρφωμα». Είναι εναντίωση στη νοοτροπία «εγώ έτσι γουστάρω κι άμα σ’ αρέσει». Είναι αντίσταση στο νταβατζηλίκι του κουραδόμαγκα που καπνίζει στα μούτρα σου, παρκάρει στις διαβάσεις που έχουν φτιαχτεί για το καρότσι σου, αδιαφορεί για το κόκκινο και σε σκοτώνει ή σε στέλνει στο καρότσι. Αυτοί που θέλουν να σε κάνουν να πιστέψεις πως είναι ρουφιανιά είναι οι ίδιοι οι νταβατζήδες κουραδόμαγκες.
7. Προφανώς κάθε εθισμός είναι μια μορφή ασθένειας. Αυτό δεν δίνει σε κανέναν ασθενή το δικαίωμα να κάνει την ασθένειά του βάρος και κίνδυνο για τους γύρω του. Αν βήχεις δεν βήχεις στα μούτρα των άλλων, παίρνεις μια κάποια προφύλαξη με το χεράκι σου. Αντιστοίχως πρέπει να τους προφυλάσσεις από τον βλαβερό και βρωμερό καπνό του τσιγάρου σου.
8. Η πεποίθηση ότι η εφαρμογή του νόμου σε μια χώρα με το κλίμα της Ελλάδας είναι δύσκολη, κάνει τους βορειοευρωπαίους και τους βορειοαμερικάνους να φαίνονται υπεράνθρωποι (δεν αποκλείω, σε σχέση με τους μαλθακούς Έλληνες, να είναι). Η πεποίθηση ότι η εφαρμογή του νόμου σε έναν πληθυσμό με τη νοοτροπία των Ελλήνων είναι δύσκολη, κάνει τους Τούρκους και τους Ιταλούς να φαίνονται πολύ πιο υπεύθυνοι και ώριμοι (αυτό κι αν είναι δύσκολο να το αποκλείσει κανείς).
9. Στις αντεπτυγμένες χώρες οι άνθρωποι καπνίζουν όλο και λιγότερο. Όσο περνάει ο καιρός τα κέρδη των καπνοβιομηχανιών εξαρτώνται όλο και περισσότερο από τις υποανάπτυκτες χώρες.
10. Εφαρμογή του αντικαπνιστικού θα υπάρχει μόνο αν γίνει σεβαστός σε όλους τους δημόσιους χώρους με ελάχιστες εξαιρέσεις οι οποίες θα τιμωρούνται. Το «καπνίζουν σε αρκετά καφέ και εστιατόρια, αλλά στα περισσότερα δεν καπνίζουν» ή το «στα μπαρ, τα κλαμπ και τα μπουζούκια καπνίζουν, αλλά δεν καπνίζουν σε εστιατόρια και καφέ» ή το «πώς να επιβάλεις τον νόμο στα κλειστά γήπεδα» δεν είναι εφαρμογή του νόμου. Είναι κοροϊδία.
11. Η πιθανότητα επιβολής του νόμου (πραγματικής επιβολής και όχι όπου δεν είναι κόπος) από την κυβέρνηση δεν είναι ιδιαιτέρως μεγάλη. Ο υπουργός Κικίλιας έχει παρομοιάσει την επιβολή προστίμου με βιασμό και ο πρωθυπουργός είπε ότι «θα μάθουμε να μην καπνίζουμε σε δημόσιους χώρους όπως μάθαμε να φοράμε ζώνη και κράνος». Αν κανείς μετρήσει το πόσοι δικυκλιστές δεν φοράνε κράνος και σκεφτεί πως ο μόνος λόγος που οι περισσότεροι οδηγοί αυτοκινήτων φοράνε ζώνη είναι εκείνο το ενοχλητικό μπιπ μπιπ, θα συμπεράνει πως και αυτή τη φορά ο νόμος θα εφαρμοστεί, αλλά όχι ακριβώς και όχι παντού και δεν βαριέσαι μωρέ... αφού έτσι είναι ο Έλληνας και μπράβο του.
Οι κυβερνήσεις είχαν κάθε λόγο να μετατρέψουν τους αγρότες σε δημόσιους υπάλληλους και οι αγρότες στην πλειονότητά τους δέχθηκαν πρόθυμα αυτόν τον ρόλο
12°
