Ο Μάνος Βουλαρίνος γράφει για την τοποθέτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Σπύρου Λάππα πάνω στην κατοχή μολότοφ.
Όλοι οι λαϊκιστές σε όλο τον πλανήτη είναι ίδιοι ανεξαρτήτως ιδεολογίας, με τον ίδιο τρόπο που όλοι οι χουλιγκάνοι είναι ίδιοι ανεξαρτήτως ομάδας. Ασχέτως διακηρύξεων είναι πάνω από όλα λαϊκιστές και αργά ή γρήγορα αυτή η ουσιαστική ομοιότητα θα εξαφανίσει τις όποιες εξωτερικές διαφορές.
Κατά συνέπεια η ταύτιση του ΣΥΡΙΖΑ με την Τραμπική Αμερική (όπως λέμε τα white trash στα ευγενικά) στο θέμα της οπλοκατοχής δεν εκπλήσσει κανέναν που καταλαβαίνει το μέγεθος του συριζαϊκού λαϊκισμού, δηλαδή κανέναν που να καταλαβαίνει γενικώς.
Η αλήθεια είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπερασπίστηκε γενικά και αόριστα την οπλοκατοχή αλλά, όπως και ο Τραμπ, την οπλοκατοχή των ανθρώπων που αισθάνεται κοντά του και υποθέτει πως είναι (ή ελπίζει να γίνουν) ψηφοφόροι του. ‘Ετσι ο βουλευτής Καρδίτσας, ο σύντροφος Λάππας, υπερασπίστηκε την κατοχή μολότοφ χρησιμοποιώντας το εξής μεγαλειώδες επιχείρημα (όσο κατάλαβα γιατί η προφορά του δεν βοηθάει πολύ): «Πες τε μου σας παρακαλώ ποιο αδίκημα διαπράττει αυτός που κατέχει μια βόμβα μολότοφ στην πλάτη.. (συγγνώμη για τα ελληνικά αλλά είναι συριζαίος).. θέλω να μου προσδιορίσουν οι συνεργάτες σας ποιο είναι το όνομα του ανθρώπου που προσβάλλεται».
Ομολογώ πως δεν γνωρίζω αν ο σύντροφος περιορίζει την απορία του μόνο σε όποιον «κατέχει μολότοφ στην πλάτη» και αναγνωρίζει το επιλήψιμο του να κατέχει κανείς μολότοφ στα πλευρά ή στην κοιλιά. Υποθέτω όμως πως η συριζαϊκή θέση είναι πως δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με την κατοχή μολότοφ, ανεξαρτήτως σημείου του σώματος που χρησιμοποιείται για την κατοχή αυτή. Και ξέρω καλά πως οι άνθρωποι που θα προσβάλονται θα είναι οι άνθρωποι που έχουν δεχθεί επίθεση με μολότοφ και έχουν επιζήσει, όπως και οι συγγενείς των ανθρώπων που το τελευταίο πράγμα που είδαν πριν πεθάνουν ήταν οι φλόγες από τις μολότοφ.
Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα από κόμμα της αριστεράς να βγει τόσο απροκάλυπτα υπέρ της οπλοκατοχής, αλλά αν κάτσει κανείς να σκεφτεί το πόσες φορές στελέχη της αριστεράς έχουν υπερασπιστεί την οπλοχρησία σε καιρό ειρήνης και δημοκρατίας, δεν είναι, τελικά, και τόσο περίεργο. Όπως δεν είναι περίεργο το ότι κάποιοι συμπολίτες είναι τόσο ανόητοι ώστε να πρέπει να τους εξηγήσεις ότι σε αντίθεση π.χ. με ένα μαχαίρι, δεν υπάρχει τίποτα το νόμιμο ή το ειρηνικό που να σκοπεύει κανείς να κάνει με μια αυτοσχέδια βόμβα.
Με δεδομένη, λοιπόν, την υπεράσπιση της οπλοκατοχής και την γοητεία που φαίνεται να ασκεί στον ΣΥΡΙΖΑ το έγκλημα (γοητεία που εκφράστηκε και με κάποιες από τις αλλάγες του Ποινικού Κώδικα) νομίζω πως δεν απέχουμε πολύ από την ημέρα που κάποιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ θα αναρωτηθεί «πιο αδίκημα διαπράττει αυτός που κατέχει ένα καλάσνικοφ» ή θα ζητήσει να του προσδιορίσουν «ποιος είναι αυτός που προσβάλεται με την κατοχή 2 κιλών κόκας;» (με το τελευταίο να είναι πολύ μικρότερο πρόβλημα από την οπλοκατοχή καθώς οι φορές που κάποιος θα πετάξει κόκα σε ανθρώπους ή θα δώσει κόκα σε κάποιον να τη σνιφάρει με το ζορι, σπανίζουν).
Όλα μπορεί κανείς να τα περιμένει από ένα κόμμα του οποίου οι βουλευτές φέρονται σαν χρυσαυγίτες και προσπαθούν με τον τσαμπουκά να επιβάλουν σε μια προανακριτική επιτρόπη τη σύνθεση που γουστάρουν, αδιαφορώνντας για τις αποφάσεις της ίδιας της επιτροπής.
Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, όπως καταλαβαίνετε το καταστροφικό έργο του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζεται και από τα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και η μεγαλύτερη καταστροφή που προκαλούν οι σύντροφοι βουλευτές δεν είναι ούτε η υπεράσπιση του εγκλήματος ούτε η προσπάθεια εξευτελισμού των θεσμών. Η μεγαλύτερη καταστροφή είναι πως δεν κάνουν αντιπολίτευση με στοιχειώδη λογική και επαφή με την πραγματικότητα. Είναι πως κάθε τους αντιπολιτευτική προσπάθεια είναι μια προσευχή για διάλυση. Είναι πως με τα καραγκιοζιλίκια τους δεν κάνουν τίποτα για να υποχρεώσουν την κυβέρνηση Μητσοτάκη να μετατραπεί από μια απλώς λιγότερο κακή κυβερνηση σε μια καλή κυβέρνηση.
Κατλαβαίνω πως μια σοβαρή αντιπολιτευτική στάση μπορεί να ωφελούσε τους περισσότερους κατοίκους της χώρας, αλλά πιθανόν να δυσχέραινε την εκπλήρωση των φιλοδοξιών των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Και κανείς πραγματικός συριζαίος δεν θα αφήσει το καλό των κατοίκων της χώρας να σταθεί εμπόδιο στις φιλοδοξίες του, όπως δεν θα αφήσει κανέναν νόμο να σταθεί εμπόδιο στις μολότοφ. Και μπράβο του.
