Η Αγγελική Σπάνου γράφει για τις γυναίκες και άνδρες «υποψήφιες/ους» για ΠτΔ
Υποτίθεται ότι είναι κοινώς αποδεκτή η παράδοση της επιλογής από το κυβερνών κόμμα ΠτΔ που προέρχεται από τον αντίπαλο πολιτικό χώρο. Υποτίθεται ότι αυτός είναι ένας συμβολισμός συναίνεσης και τεκμήριο βούλησης για εθνική συνεννόηση. Αυτό που ισχύει στην πράξη είναι ότι ο εκάστοτε ΠτΔ εγκαλείται άμεσα ή έμμεσα από την αντιπολίτευση ως μαριονέτα της κυβέρνησης που τον επέλεξε και τον επέβαλε, ενώ η πραγματικότητα είναι ότι ο ΠτΔ έχει διακοσμητικές αρμοδιότητες με βάση το Σύνταγμα, οπότε η κριτική αφορά κυρίως ζητήματα επικοινωνίας και όχι ουσίας.
Όπως και να χει, η προεδρία της δημοκρατίας είναι ένας από τους ελάχιστους θεσμούς που διατηρούν ένα κάποιο κύρος. Και λόγω έλλειψης ουσιαστικών αρμοδιοτήτων, είναι κάπου εκεί ψηλά και δεν μολύνεται πολύ από την γύρω τοξικότητα. Το όνομα του ΠτΔ σπανίως λερώνεται στα τηλεπαράθυρα -μιλώντας πάντα συγκριτικά με ό,τι γενικώς συμβαίνει στο εθνικό μιντιακό μας πλυσταριό.
Υποτίθεται ότι ο Κ. Μητσοτάκης θέλει να προτείνει γυναίκα γιατί θα είναι η πρώτη φορά που θα έχουμε γυναίκα πρόεδρο και για να αντισταθμίσει τις δυσμενείς εντυπώσεις που προκάλεσε η ασθενέστατη γυναικεία παρουσία στην κυβέρνησή του.
Θα είναι η Αννα Διαμαντοπούλου; Έχει το βιογραφικό και τη λάμψη αλλά δεν τη θέλει, λένε, η Φώφη Γεννηματά και ο Κυριάκος Μητσοτάκης λαμβάνει υπόψιν τη γνώμη του ΚΙΝΑΛ στην προεδρική εκλογή.
Θα είναι η Μαρία Δαμανάκη; Θα είχε πιθανότητες να ψηφιστεί από ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ, ΜΕΡΑ25 και πάντως η υποψηφιότητά της θα είχε υποστήριξη από κάμποσα στελέχη κομμάτων της αντιπολίτευσης ακόμη και αν δεν υπήρχε κεντρική απόφαση για το ΝΑΙ. Ομως, λένε, ότι οι αντιδράσεις στο εσωτερικό της ΝΔ θα ήταν πολλές και ειδικά η δεξιά της δεξιάς πτέρυγα θα εξοργιζόταν γιατί θα ξυπνούσε μέσα της το αντικομμουνιστικό θηρίο.
Θα είναι η Μαριέτα Γιαννάκου; Μα ανήκει στην ΝΔ και με ποιο επιχείρημα θα σπάσει η παράδοση του «δώρου» στην αντίπαλη παράταξη; Αφήστε που, όπως είπαμε, ο πρωθυπουργός θέλει τις ψήφους του ΚΙΝΑΛ όχι για να βγουν τα κουκιά, βγαίνουν έτσι κι αλλιώς, αλλά για να δημιουργηθεί ένα αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και στην προεδρική εκλογή.
Πώς σας φαίνεται η Ελένη Γλύκαντζη Αρβελέρ; Μα έχει πατήσει τα 90.
Μήπως, τελικά, θα είναι ο Νίκος Αλιβιζάτος; Αν, τελικά, δεν προκύψει γυναίκα, ο συγκεκριμένος συνταγματολόγους ταιριάζει τέλεια για το αξίωμα. Κεντροαριστερός, μετριοπαθής, κοσμπολίτης, διανοούμενος - όλα τα έχει.
Και γιατί όχι ο Ευάγγελος Βενιζέλος; Πάλι τα ίδια θα λέμε; Γιατί δεν τον θέλει η Φώφη. Κώστας Σημίτης τότε; Που έβαλε και πλάτη για να φύγουν οι “περιστασιακοί ένοικοι” από την εξουσία; Μεγαλούτσικος κι αυτός.
Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, η πλάστιγγα γέρνει υπέρ της επιλογής γυναίκας εκτός πολιτικής, όπως, λχ, η ιστορικός Μαρία Ευθυμίου. Κατά τις ίδιες πληροφορίες, ο Πρ. Παυλόπουλος θα δηλώσει ότι δεν επιθυμεί να είναι εκ νέου υποψήφιος για να γλιτώσει από μια πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ.
Μέχρι να λύσει το σταυρόλεξο ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τα Χριστούγεννα όπως είπε στην Γεννηματά, οι ιδέες πέφτουν βροχή: Πετρούνια φωνάζει ο Βελόπουλος (γιατί έχει “ελληνική ψυχή”!). Χωμενίδη αντιπροτείνει ο Μπογδάνος, με Φώφη απαντά ο Σκανδαλίδης.
Πρόεδροι υπάρχουν. Οι προτάσεις κατατίθενται ήδη. Δημόσια, αυθόρμητα και χωρίς καμία αίσθηση της βαθιάς γελοιότητας που αναδύεται από τη σχετική ονοματολογία. Και ακόμη δεν έχει διατρανώσει κανείς πως ο επόμενος πρόεδρος της δημοκρατίας πρέπει να είναι δημοσιογράφος. Γιατί μόνο βουλευτές και ευρωβουλευτές; Ο συνάδελφος Μπόρις Τζόνσον έγινε πρωθυπουργός και υπογράφει το Brexit. O συνάδελφος Σαλβίνι «τα σπάει» στην Ιταλία. Γιατί ένας άλλος συνάδελφος να μην εγκατασταθεί στο προεδρικό, εδώ; Θα ξέρει κι από πλάνα, από μικρόφωνα, από tweets. Μπορεί να ξέρει και γράμματα. Γιατί όχι;
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
11°
