Πριν λίγον καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ κατάθεσε την πρότασή του, ζητώντας να γίνει Εξεταστική Επιτροπή για ό,τι ο ίδιος αποκαλεί «σκάνδαλο των υποβρυχίων και των ναυπηγείων». Μελέτησα την πρόταση, που στηριζόταν σε 13 σημεία. Εξαιρώντας τη συνήθη ρητορεία που υπάρχει σε όλες ανεξαίρετα τις πτέρυγες του ελληνικού πολιτικού λόγου, ήταν μια σοβαρή πρόταση. Από τα 13 σημεία, τουλάχιστον τα 8 φαινόταν ότι «είχαν ψωμί», μύριζαν σκάνδαλο, μίζες και διαφθορά. Όποιος αμερόληπτος άνθρωπος μελετούσε την πρόταση, είμαι βέβαιος ότι σ΄ αυτό θα κατέληγε.
Αντί να συμφωνήσει στην πρόταση για σύσταση Εξεταστικής, η κυβέρνηση την τορπίλισε. Η συζήτηση δεν επικεντρώθηκε στην ουσία. Βαριές κατηγορίες και υπονοούμενα ανταλλάχτηκαν, ο κ. Βενιζέλος μάλιστα, έχοντας δεδομένη τη υποστήριξη της Νέας Δημοκρατίας, προσπάθησε «να βγει κι από πάνω». Ό,τι πιο παλαιοκομματικό έχω ακούσει τελευταία, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εξυπηρετεί ύποπτα εξοπλιστικά συμφέροντα. Συζητήθηκαν το τάιμινγκ, η περίοδος που καλύπτει η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, η σκοπιμότητα που κρύβει η πρόταση- τα πάντα, εντός από το περιεχόμενο της ίδιας της πρότασης. Οι ρητορείες που λέγαμε πιο πάνω.
Ακόμα κι αν αμφότερες οι συνιστώσες της κυβέρνησης είναι 100% «αθώες του αίματος», η κυβέρνηση ήταν υποχρεωμένη να δεχτεί τη πρόταση για τουλάχιστον τέσσερις λόγους. Πρώτο, θα ήταν μια ευκαιρία να ξανατεθεί συνολικά το «απόστημα» των εξοπλιστικών προγραμμάτων και των τεράστιων ποσών που ξοδεύονται για όπλα. Δεύτερο, αντίθετα με τις συνήθεις πρακτικές του ΣΥΡΙΖΑ, η πρόταση αυτή είχε μια ορισμένη τεκμηρίωση. Τρίτο, γιατί αρνούμενη τη συζήτηση επί της ουσίας, η κυβέρνηση δείχνει ενοχή, συμπεριφέρεται σα να έχει «λερωμένη της φωλιά της». Και τέταρτο, γιατί έτσι επιταχύνει την πτώση της: τώρα η Νέα Δημοκρατία, ταυτισμένη με το ΠΑΣΟΚ του κ. Βενιζέλου, θα περιδινίζεται συνεχώς σε μια σταθερά καθοδική τροχιά.
Τόσο πολύ είχαν πιεστεί με την Εξεταστική για τη λίστα Λαγκάρντ και φοβήθηκαν να το ξανακάνουν; Τουλάχιστον εκείνη συγκροτήθηκε και απάλλαξε. Και τότε ο κ. Βενιζέλος είχε προσπαθήσει «να βγει από πάνω» - αλλά ας θυμηθούμε πόσο έχασε δημοσκοπικά το ΠΑΣΟΚ με κείνη τη διαδικασία. Ας δέχονταν και τώρα την Εξεταστική κι ας ζητούσαν διεύρυνση της περιόδου διερεύνησης. Αλλά με την πλήρη άρνηση για Εξεταστική, ο πολύς κόσμος, ακόμα κι όσοι δεν έβλεπαν με σαφήνεια σκάνδαλο υποβρυχίων και ναυπηγείων, θα δεχτούν την ύπαρξή του. Ακόμα περισσότερο, τη συγκάλυψή του. Αλλά τώρα η μπάλα δε θα πάρει μονάχα το ΠΑΣΟΚ, μα το σύνολο της κυβέρνησης. Δεν έχουμε παρά να περιμένουμε τις πρώτες δημοσκοπήσεις, όμως για μένα είναι φανερό ότι η ταύτιση Βενιζέλου - Σαμαρά, στο μυαλό του μέσου χειμαζόμενου ψηφοφόρου, εκτοξεύει το ΣΥΡΙΖΑ (και, πιθανότατα, τη Χρυσή Αυγή).
Ειδικά για τον κ. Βενιζέλο, πολύ αμφιβάλλω αν η ελπίδα του να κρυφτεί πίσω από τους «58» θα ευοδωθεί. Δεν έχουν κανένα λόγο οι «58» (οι περισσότεροι από τους οποίους, άλλωστε, ούτε ζωγραφιστό δε θέλουν να τον βλέπουν) να ενδιαφέρονται για ένα κόμμα που όχι μόνο είναι τόσο ταυτισμένο με την κυβέρνηση, μα σύντομα θα βρίσκεται στο όριο της κοινοβουλευτικής επιβίωσης, ενώ οι ίδιοι θα καίγονται να εκφράσουν το καινούργιο. Μέχρι που μπορεί, στο όχι πολύ μακρινό μέλλον, να δούμε «58» δίχως Βενιζέλο.
Η κυβέρνηση, και ειδικά η Νέα Δημοκρατία, αντί να προωθεί ουσιώδεις διαρθρωτικές αλλαγές και να μη σηκώνει μύγα στο σπαθί της για θέματα ηθικής, πορεύεται σε μεγάλο βαθμό πολιτικάντικα και συγκαλυπτικά. Αν νομίζει ότι μπορεί να επιβιώσει διαγράφοντας με χαρακτηριστική ευκολία το συνταξιούχο κ. Λιάπη και κραδαίνοντας τα προκλητικά εισοδήματα του κ. Τσουκαλά, η απάντηση είναι ότι άλλης τάξης ζήτημα αποτελούν οι πλαστές πινακίδες ενός τζιπ, άλλης τάξης ο κατευνασμός ενός τραπεζικού συνδικαλιστή με τεράστια ποσά από την τράπεζα που δούλευε κι άλλης τα υποβρύχια των εκατομμυρίων δολλαρίων.
Υ.Γ. Για τη ΔΗΜΑΡ, που επίσης καταψήφισε την πρόταση για Εξεταστική, έχω την εντύπωση ότι απλά κινείται σαν ένα εκκρεμές που προσπαθεί να γίνει συμπαθές: μια προς την κυβέρνηση, μία προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ε, μετά τις αποφάσεις του συνεδρίου, τώρα είχε έρθει η ώρα της κυβέρνησης.
11°
