Η μεταχείριση του Βενιζέλου από το ΚΙΝ.ΑΛ. ήταν άστοχη και άκαιρη.
Επεξεργαζόμενος την σωρεία των μηνυμάτων που έχω δεχτεί μετά τον αποκλεισμό του Ε. Βενιζέλου από το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του Κινήματος Αλλαγής, παρατηρώ μια σταθερή επανάληψη oρισμένων διαπιστώσεων τις οποίες, τώρα, νομίζω ότι μπορώ να κωδικοποιήσω και να σχολιάσω:
Η πρώτη ομάδα των μηνυμάτων αναφέρεται στην απόφαση των αποστολέων της να μην ψηφίσουν το Κίνημα Αλλαγής, επειδή η διάσταση Γεννηματά-Βενιζέλου δείχνει ότι το Κίνημα στρίβει αριστερά. Επειδή προεξοφλούν ότι θα υπάρξει μια μετεκλογική συνεργασία η και απορρόφηση του Κινήματος από τον ΣΥΡΙΖΑ, κάτι το οποίο απεύχονται, αλλάζουν, από τώρα, τη στάση τους απέναντι στο ΚΙΝ.ΑΛ. από θετική σε αρνητική. Στα απόνερα αυτής της απόφασης συγκαταλέγεται το ότι δεν θα ψηφίσουν ούτε εμένα.
Μια δεύτερη ομάδα σχολιαστών οριοθετείται, με αφορμή το θέμα Βενιζέλου, σε σχέση με τη Νέα Δημοκρατία. Αυτοί δηλώνουν ότι αποφάσισαν ότι θα ψηφίσουν τη ΝΔ, διότι απογοητεύθηκαν από το ΚΙΝ.ΑΛ. Πολλοί εξ αυτών μου υποδείχνουν να φύγω από το κόμμα μου και να πάω στη Ν.Δ. Η προτροπή τους συνοδεύεται, συχνά, με την πλάγια ερώτηση «απορώ τι κάνεις εσύ εκεί μέσα;».
Στην τρίτη ομάδα είναι εκείνοι που μου την «πέφτουν» από τα αριστερά και με ενάγουν για δεξιά παρέκκλιση, όπως και τον Ε. Βενιζέλο. Αυτοί είναι πιο άμεσοι σε σχέση με τους προηγούμενους. Μου δηλώνουν ότι όλοι εμείς που είμαστε «δεξιοί» και βρισκόμαστε στο ΚΙΝ.ΑΛ. αποτελούμε βαρίδια που πρέπει να απομακρυνθούμε.
Σε σχέση με τα υποστηριζόμενα από την πρώτη ομάδα, δηλώνω, ευθαρσώς και απεριφράστως, ότι ουδεμία επιθυμία ή πρόθεση έχω να συνεργήσω με τον ΣΥΡΙΖΑ. Βρίσκομαι σταθερά απέναντι στην πολιτική του από τότε που εμφανίσθηκε με το αντι-μνημονιακό του αφήγημα μέχρι σήμερα. Έχω προσπαθήσει να συμβάλλω στις επεξεργασίες κι άλλων πολλών στο ΚΙΝ.ΑΛ.- του Ε. Βενιζέλου πρωτοστατούντος- ώστε η αντιπαράθεση μαζί τους να μην έχει χαρακτήρα αναθέματος αλλά τεκμηρωμένου αντιλόγου. Το Κίνημα Αλλαγής υπήρξε, μέχρι τώρα, φιλόξενο στις απόψεις αυτές και υποθέτω ότι θα συνεχίσει να είναι και στο μέλλον, εάν δεν μεταλλαχθεί στο ακριβώς αντίθετό του. Πάντως, μέχρι τότε, σας διαβεβαιώνω ότι η απόλυτη πλειοψηφία των μελών και στελεχών του ΚΙΝ.ΑΛ. βρίσκονται στην ίδια γραμμή πλεύσης με μένα.
Σε σχέση με τα υποστηριζόμενα από τους φίλους της δεύτερης ομάδας που θεωρούν ότι η Ν.Δ. θα αποτελέσει την εστία διαχείρισης των μεταρρυθμίσεων που δεν θα κάνει το ΚΙΝ.ΑΛ., φοβούμαι ότι θα απογοητευτούν σύντομα. Όχι, διότι αμφισβητώ τις καλές προθέσεις στελεχών της Ν.Δ. με μεταρρυθμιστικό προφίλ. Πιστεύω, όμως, ότι η μόνη περίπτωση να δρομολογηθούν και να πετύχουν οι αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα προκειμένου να υπάρξει ανάπτυξη, είναι να υπάρξει καλός σχεδιασμός τους, ευρείες πολιτικές συναινέσεις και ισχυροί μηχανισμοί διοικητικού και κοινωνικού ελέγχου. Η Ν.Δ. δεν έχει τίποτα απ’ αυτά σήμερα. Ούτε, όμως, και κανένας άλλος τα έχει. Μέλλει να κριθεί εάν η Ν.Δ. ως κυβέρνηση θα μπορέσει, μέσα από μια πολιτική συναινέσεων και καταλλαγής να το επιτύχει. Μέχρι τότε, εγώ θα προσπαθώ να συμβάλλω στη δημιουργία προτάσεων, λύσεων και κυρίως, κουλτούρας συνεννόησης από το Κίνημα Αλλαγής στο οποίο βρίσκομαι.
Στην τρίτη ομάδα των επικριτών μου, συνήθως, δεν απαντώ. Ξέρω ότι σφάλλω. Πρέπει να κρατώ ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας ακόμη και με ανθρώπους που έχουν ιδιοτέλειες και νοοτροπίες ξεπερασμένες που ζημίωσαν τόσο τους εργαζόμενους όσο και τον τόπο. Προσπαθώ, ωστόσο, με την δημόσια παρέμβασή μου να δείξω τις συνέπειες της πολιτικής των λαϊκιστών του σήμερα και των αυριανιστών του χθες, στην οικονομία και την κοινωνία. Η ανοχή του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Τσίπρα, που παρέχουν φιλοξενία σε τέτοιες απόψεις, δείχνει ότι ο λαϊκισμός εξακολουθεί να είναι ισχυρός στη χώρα μας. Η μάχη για την αλλαγή αντιλήψεων ή την απομείωση της επικινδυνότητάς τους γίνεται με όπλα τον ορθολογισμό και την τυπική ευγένεια. Αυτά που έχουμε εμείς και δεν έχουν αυτοί.
Εν κατακλείδι, επαναλαμβάνω την θέση μου για την υπόθεση Βενιζέλου. Η μεταχείρισή του ήταν άστοχη και άκαιρη. Θεωρώ, ωστόσο, ότι πιο σημαντικό από το πρόσωπο είναι η παρακαταθήκη που αφήνει στον τρόπο και το ήθος της διακυβέρνησης. Με συστατικά της τον εξευρωπαϊσμό και τις μεταρρυθμιστικές τομές που οδηγούν στον εκσυγχρονισμό της χώρας θα πρέπει να πορευτούμε ακόμη κι αν ο ίδιος ο Ε. Βενιζέλος δεν είναι παρών. Μόνον έτσι θα μπορέσουμε να μεταβούμε στην επόμενη μέρα της προόδου και της χρηστής διακυβέρνησης, υπερβαίνοντας τη συγκυρία αλλά μένοντας συνεπείς στην πολιτική του παρακαταθήκη.
ΥΓ. Μετά τον θάνατο του Kant, του μέγιστου των φιλοσόφων της νεωτερικότητας, εμφανίστηκαν πολλοί που διεκδικούσαν το χρίσμα και την εγκυρότητα των λόγων του. Τότε, σε μια προσπάθεια υπέρβασης της πολυ-διάσπασης και των προσωπικών στρατηγικών, οι μαθητές του διατύπωσαν το δόγμα «Με τον Καντ, δια του Κάντ, πέραν του Κάντ» (Mit Kant, durch Kant, ueber Kant).
