Μας έχουν ζαλίσει τον αδόξαστο οι πρωτοκλασάτοι κυβερνητικοί για την κατάργηση του περιβόητου άρθρου 86 του Συντάγματος περί ευθύνης υπουργών. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός, πολλές φορές από το βήμα του ελληνικού κοινοβουλίου, έχει εξαγγείλει μετά βαΐων και κλάδων την κατάργησή του ενώ το θέμα γίνεται εκ νέου επίκαιρο με αφορμή την συζήτηση για την συνταγματική αναθεώρηση.
Στη Βουλή όμως σήμερα πήραμε ένα ακόμα μάθημα υποκριτικής τέχνης. Ο «ορφανός» πλέον κ. Πάνος Καμμένος ζήτησε να μην αρθεί η βουλευτική του ασυλία, επικαλούμενος το άρθρο 86, το οποίο και αυτός, ως συγκυβερνήτης μέχρι πρόσφατα, έριχνε κάθε τόσο εις το πυρ το εξώτερον. Το ζήτησε, κατά την συζήτηση μήνυσης για συκοφαντική δυσφήμιση που είχε καταθέσει ο εκδότης των «Παραπολιτικών» κ. Γιάννης Κουρτάκης, λέγοντας ότι το αδίκημα έγινε κατά την περίοδο που ήταν υπουργός Άμυνας.
Η περίπτωση Καμμένου καταδεικνύει το μέγεθος της υποκρισίας και τυχοδιωκτισμού
Όμως η μισή ντροπή είναι δική του. Η άλλη μισή ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί μπορεί να δακρύσαμε από συγκίνηση με την ανταλλαγή ποιημάτων στο εικονικό διαζύγιο Τσίπρα-Καμμένου στη Βουλή, την περασμένη εβδομάδα, αλλά ο κ. Καμμένος αποδεικνύεται ιερό τοτέμ για το κυβερνών κόμμα. Δεν εξηγείται αλλιώς γιατί οι βουλευτές του ψήφισαν ΚΑΤΑ της άρσης ασυλίας, με βάση ένα άρθρο του Συντάγματος, το οποίο κόπτονται ότι θα καταργήσουν. Η περίπτωση Καμμένου καταδεικνύει το μέγεθος της υποκρισίας και τυχοδιωκτισμού που εγγράφεται πλέον στο DNA του ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό, γιατί η μη στήριξη της άρσης ασυλίας του πρώην υπουργού Άμυνας θα ακύρωνε στην πράξη την ισχύ του νόμου περί ευθύνης υπουργών. Αλλά θα αναιρούσε και την κριτική της αντιπολίτευσης, ότι ο επικολυρικός χωρισμός των Τσίπρα-Καμμένου ήταν σικέ.
Η προστασία του ΣΥΡΙΖΑ προς τον κ. Καμμένο έχει εκδηλωθεί αρκετές φορές και στο παρελθόν, καθώς οι παραπομπές μηνύσεων στη Βουλή με το αίτημα της άρσης της ασυλίας του είχαν γίνει ρουτίνα. Πάντα ο ΣΥΡΙΖΑ έδινε τον οβολό του για να στηρίξει τον τότε υπουργό Άμυνας. Το περίεργο –και καινοφανές– τώρα είναι πως ο κ. Καμμένος ούτε υπουργός είναι ούτε κοινοβουλευτική ομάδα διαθέτει. Οπότε προς τι η ψήφος αλληλεγγύης από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ – ακόμα και αυτών όπως ο κ. Σκουρλέτης ή ο κ. Φίλης, που νιώθουν κατάκοποι από τα «κλαψουρίσματα» του αχώριστου επί τέσσερα συναπτά έτη εταίρου τους; Τι άλλο να σημαίνει εκτός από το ότι ο ομφάλιος λώρος ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν έχει κοπεί ούτε με το ποίημα του Καβάφη ούτε με τα δίστιχα για τον Ματρόζο;
Η ώσμωση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ δεν αφορά μόνο τις μετεγγραφές τύπου Τ. Κουίκ, που μάτωσε για τη Μακεδονία αλλά έδωσε και αυτός λευκή επιταγή στήριξης του κ. Τσίπρα, ακολουθώντας το μοντέλο Δανέλλη, Παπακώστα και λοιπών. Στη Βουλή φάνηκε σήμερα το μέγεθος της υποκρισίας εξαγγελιών, που ακυρώνονται στην πράξη από τους δεσμούς συνενοχής…
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
15°
