Τέλος του 2018 και τέλος χρόνου, με την κυριολεκτική αλλά και την μεταφορική του διάσταση. Η χώρα παραμένει σταθερά σε μια χρόνια και παρατεταμένη κρίση, με το δημόσιο χρέος να βρίσκεται στα ουράνια, την ανάπτυξη στα τάρταρα, την πιθανότητα να βγούμε στις αγορές για δανεισμό να παραμένει όνειρο θερινής νυκτός, την κοινωνία να αγκομαχά και τα κόμματα να διαγωνίζονται σε παιχνίδια εντυπώσεων για να σωθεί το μαγαζί. Πρωταγωνιστές στην παρούσα «σκηνική» παρουσία, το ΚΙΝΑΛ με τη φοβερή δήλωση του εκπροσώπου του τύπου: «εμείς ανήκουμε στον προοδευτικό χώρο»!
Δηλαδή αυτοί δεν διδάχτηκαν τίποτα απ’ όσα έχουν συμβεί και για τα οποία φέρουν μεγάλη ευθύνη; Δηλαδή μια από τα ίδια: ο δεξιός μπαμπούλας και η προοδευτική αριστερά που θα μας σώσει;
Και η πραγματικότητα; Όλα αυτά που αναφέρω παραπάνω; Και οι μεταρρυθμίσεις που εξ αιτίας της μη πραγματοποίησης τους συνεχίζουμε να βρισκόμαστε στο ίδιο και χειρότερο σημείο;
Κομματικά παιχνίδια με μπόλικη ιδεολογική σάλτσα, μόνο που τώρα πια ξενέρωσε και εμείς έχουμε ξενερώσει προ πολλού. Κάποιοι δεν θέλουν να βάλουν μυαλό και θέλουν να κυβερνήσουν για να κάνουν τα ίδια, δηλαδή να συνεχίσουν το ίδιο έργο της παρούσας κυβέρνησης που μας πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, αγνοώντας συστηματικά τις πραγματικές ανάγκες της χώρας.
Επιθανάτιοι ρόγχοι! Όταν δεν μπορείς να ασκήσεις σοβαρή πολιτική, λες κάτι θεαματικό για να εντυπωσιάσεις και να περνάει ή ώρα, μέχρι τις εκλογές μπας και κερδίσεις μερικά ψηφουλάκια, για να σωθεί το μαγαζί, αλλά μέχρις εκεί! Η πραγματικότητα είναι εδώ καθημερινά μας χτυπά την πόρτα και επιζητά κάποιο σοβαρό πολιτικό οργανισμό να μας βγάλει από το τέλμα που οι ίδιοι οι κατεστημένοι κομματικοί ταγοί μας έβαλαν, δεξιοί και αριστεροί. Ιδεολογικές αυταπάτες εκτός πραγματικότητας.
Όσοι ακόμη επιμένουν σε διαχωρισμούς του τύπου δεξιά και αριστερά και αντίστοιχα συντηρητικοί-προοδευτικοί, αγνοούν επιδειχτικά την πραγματικότητα και προσελκύουν το παρωχημένο, το χθες.
Είναι αυτή η καραμέλα μιας ψευδαισθητικής πραγματικότητας που έφερε στην εξουσία το λαϊκισμό και θρέφει το μαύρο και το σκοταδιστικό.
Είναι η ίδια η καραμέλα που έκανε κόμματα «μεγαθήρια» να ψάχνουν να βρουν «γκαρσονιέρες» για να στεγάσουν τα καινούργια τους γραφεία, κρυφά! Μακριά από τα αδιάκριτα μάτια της κοινωνίας που την εξαπάτησαν.
Είναι η ίδια η καραμέλα που οδήγησε σε μια νύχτα μάζες ψηφοφόρων να μετακινούνται από τα «αριστερά, στα δεξιά και όσο δεν πάει άλλο».
Αλλά «εμείς» τα ίδια! Μεταχρονολογημένα, αλλά η γοητεία της εξουσίας πάντα ξεπερνά την αρχή της πραγματικότητας.
Οι κυβερνήσεις είχαν κάθε λόγο να μετατρέψουν τους αγρότες σε δημόσιους υπάλληλους και οι αγρότες στην πλειονότητά τους δέχθηκαν πρόθυμα αυτόν τον ρόλο
9°
