Ο μεσαίος χώρος μοιάζει όλο και περισσότερο με έρημο. Άνυδρη και χωρίς ιδέες. Συχνά και χωρίς ανθρώπους.
Προφανώς υπάρχουν λόγοι που οι τόσο ενδιαφέρουσες ιδέες που έχουν αναπτυχθεί κατά καιρούς σε αυτό και άλλα φόρουμ ιδεών, δεν βρίσκουν πολιτική έκφραση. Κι όχι μόνο αυτό αλλά γίνονται και απόπειρες να ενσωματωθούν σε χρεοκοπημένες πολιτικές οντότητες.
Νομίζω ότι οι λόγοι αυτοί δεν συνειδητοποιούνται εγκαίρως. Είναι φως φανάρι ότι η δεξιά πλιατσικολόγησε τις ιδέες αυτές για να εκμεταλλευτεί το κενό εξουσίας και από την απαξίωση λόγω της καταστροφικής πενταετίας του Κωνσταντίνου του Επανιδρυτή (και πολιτικού πρόσφυγα της Ραφήνας) να βρεθεί ξανά στην εξουσία - και τα κατάφερε με την αναγκαστική βοήθεια του ΠΑΣΟΚ (που δεν μπορεί να ξεκόψει με την εξουσία γιατί θα βρεθεί εύκολα στην θέση του Τζοχατζόπουλου)...
Και οι μεταρρυθμιστές, οι κεντρώοι, οι σοσιαλδημοκράτες, οι ανανεωτικοί της αριστεράς, οι φιλοευρωπαίοι οικολόγοι βρεθήκαμε ανάμεσα στην Σκύλα και την Χάρυβδη - και σιγά σιγά («ανεπαισθήτως»...) ταυτιστήκαμε με την Σκύλα.
Από τις ενστάσεις μας για τους φαιοκόκκινους του ΣΥΡΙΖΑ περάσαμε στην ταύτιση του όλου ΣΥΡΙΖΑ με τα άκρα και την ΧΑ.
Από τις προειδοποιήσεις για τα ρίσκα και την ανευθυνότητα της αντιμνημονιακής ρητορικής του ΣΥΡΙΖΑ περάσαμε στην συλλήβδην καταγγελία του ως δύναμη της δραχμής και της εξόδου από την ΕΕ.
Και από τις ενστάσεις μας για την συντεχνιακή δημοσιοϋπαλληλική αντίληψη των συνδικαλιστών του (λες και των άλλων κομμάτων είναι καλύετροι) περάσαμε στην επίσης γενική καταγγελία κάθε κινήματος και κάθε διαδήλωσης ακόμα.
Η δεξιά μας έκανε αυτό που ήθελε να μας κάνει: συνενόχους δια πράξεων ή παραλείψεων στην οριζόντια κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους και την επιβίωση επί των ερειπίων των κρατικοδίαιτων ελιτ που υπηρετεί - τίποτα το φιλελεύθερο, τίποτα υπέρ της επιχειρηματικότητας και της παραγωγικής ανασυγκρότησης, τίποτα υπέρ ενός κράτους αποδοτικού με αξιολόγηση υπαλλήλων και υπηρεσιών. Μόνο μαχαίρι και φόρους.
Κι εμείς εκεί, να λέμε «προτιμώ την μπλέ καταστροφή από την κόκκινη»... Περαστικά μας!
Όταν το πρωτογενές πλεόνασμα -που παράγεται εδώ άπαξ με την μέθοδο της καταστροφής και όχι της ανάκαμψης- θα μας επιτρέψει να απαλλαγούμε από τα επιτόκια της ΕΕ (2,5%) και να πάρουμε της αγοράς (6, 5,5; ποιος ξέρει) με μια κατεστραμμένη μηχανή και τους βορειοευρωπαίους απαλλαγμένους από τις ενοχλητικές πιέσεις για ευρωπαϊκή ενοποίηση και αμοιβαιοποίηση του χρέους, ίσως καταλάβουμε την ανοησία να υπηρετούμε την προσωπική ατζέντα του στρατηλάτη του μακεδονικού Σαμαρά.
Οι κυβερνήσεις είχαν κάθε λόγο να μετατρέψουν τους αγρότες σε δημόσιους υπάλληλους και οι αγρότες στην πλειονότητά τους δέχθηκαν πρόθυμα αυτόν τον ρόλο
15°
