Δεν ξέρω αν το γνωρίζατε από πριν, αν το μάθατε το σαββατοκύριακο από την ανάρτηση της Ελληνικής της Αστυνομίας ή αν ακόμα δεν έχετε ιδέα, αλλά η ΕΛ.ΑΣ. έχει έναν σκύλο που τον λένε Αδόλφο. Ή για να είμαι πιο ακριβής, «Adolf». Έναν σκύλο που έχει το όνομα που έχουν διαγράψει όλοι οι άνθρωποι που πιστεύουν ότι ο ναζισμός θα ήταν απλώς μια πολύ κακή και ηλίθια ιδέα, αν δεν ήταν η αιτία για τα μεγαλύτερα εγκλήματα που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα. Ένα όνομα που κάνει όποιον έχει διαβάσει έστω και λίγο ιστορία (και δεν έχει υποστεί κάποια σοβαρή εγκεφαλική βλάβη) να ανατριχιάζει. Εκτός, όπως φαίνεται, αν ανήκει στην υπερήφανη ΕΛ.ΑΣ.
Δεν αμφισβητώ ούτε τις ικανότητες ούτε, πολύ περισσότερο, το χαριτωμένο του φανερά συμπαθούς σκύλου. Στο κάτω-κάτω η ελεεινότητα των διπόδων δεν είναι δικιά του ευθύνη και μάλλον είναι ο μόνος που δεν μπορεί να συνδέσει το όνομα Άντολφ με τίποτα πέρα από τον εαυτό του. Σε αντίθεση με τους Ούγγρους νονούς του που σίγουρα κάτι θα τους θύμιζε το όνομα Αδόλφος και απλώς έτυχε αυτό που τους θύμιζε να τους είναι ευχάριστο. Τουλάχιστον όσο ευχάριστο μοιάζει να είναι και για τους ανθρώπους της Ελληνικής Αστυνομίας οι οποίοι αφού τον δέχτηκαν ως δωράκι από την Ουγγρική την Αστυνομία, σκέφτηκαν πως ένα σκυλί με αυτό το όνομα είναι ό,τι ακριβώς χρειάζεται η ΕΛ.ΑΣ. προκειμένου να διαφημίσει τη δράση της στα μέσα της κοινωνικής της δικτύωσης.
Δεν ξέρω τι ακριβώς έχουν στο μυαλό οι διαχειριστές του λογαριασμού, αλλά, αν εξαιρέσω τους ψηφοφόρους της Χρυσής της Αυγής, το όνομα Αδόλφος προκαλεί αποστροφή. Και σε αντίθεση με άλλα ονόματα, υπάρχει μόνο ένας που έρχεται στο νου όταν το ακούμε. Ένας που, για όλο τον πολιτισμένο κόσμο, είναι η ενσάρκωση του απόλυτου κακού. Είναι τόσο μεγάλο το ταμπού με αυτό το όνομα που μέχρι και θεατρικό γράφτηκε για να περιγράψει τα κωμικοτραγικά που συμβαίνουν όταν ένας Γάλλος έχει την κακή ιδέα να κάνει πλάκα σε κάτι φίλους του και να τους πει ότι θα βαφτίσει το παιδί του Αδόλφο (μετά έγινε και ταινία, είναι το Le Prenom του 2012 και ναι, είναι πολύ καλό, να το δείτε).
Μπορεί το όνομα Γιώργος να ήταν του δικτάτορα Παπαδόπουλου, αλλά Γιώργους ξέρουμε πολλούς. Μπορεί το όνομα Ιωσήφ να φέρνει ανατριχίλες λόγω Στάλιν και Γκέμπελς, αλλά περισσότερο φέρνει στο νου βιβλικά πρόσωπα. Μπορεί το όνομα Άρης να παραπέμπει στον Βελουχιώτη, αλλά Άρης είναι και ο θεός του πολέμου. Το όνομα Αδόλφος παραπέμπει μόνο σε ένα πρόσωπο και γι αυτό είναι ένα όνομα το οποίο εξαφανίστηκε μαζί με αυτόν που το έκανε διάσημο σε όλο τον πλανήτη. Από τότε, το να πεις ένα σκυλί Άντολφ κάνει τόσο σαφείς τις προθέσεις και τις ιδέες σου, όσο το να το πεις Μάο ή Στυλιανό Παττακό.
Συνεπώς, είναι μάλλον βέβαιο ότι οι Ούγγροι αστυνομικοί που βάφτισαν τον σκύλο δεν ήταν και οι πιο φανατικοί αντιναζιστές κι αυτό που μένει να καταλάβουμε είναι τι ακριβώς είναι οι Έλληνες συνάδελφοι τους. Και να καταλάβουμε και τι στο καλό έχουν πάθει όλοι αυτοί οι συμπολίτες που προσπαθούν να υπερασπιστούν αυτά που δεν σηκώνουν υπεράσπιση.
Καταλαβαίνω πως όταν ένα σκυλί έχει μάθει να ακούει σ’ ένα όνομα δεν μπορείς να το αλλάξεις. Τίποτα όμως δεν σε υποχρεώνει να δεχτείς για δώρο ενα σκυλί που το λένε Αδόλφο και πολύ περισσότερο να διαφημίζεις τις δραστηριότητες του μέσω του επίσημου λογαριασμού της ΕΛ.ΑΣ. Ακόμα κι αν θέλεις να φτιάξεις την εικόνα σου, ο σκύλος, απαλλαγμένος από το βάσανο της ματαιοδοξίας, καθόλου δεν θα ενοχληθεί αν δεν γραφτεί το φρικαλέο όνομα του.
Δηλαδή, αν οι Ούγγροι αστυνομικοί δεν ήταν φιλοναζί αλλά κεμαλιστές και είχαν βαφτίσει το σκυλί Ατατούρκ, οι Έλληνες συνάδελφοι τους θα έπρεπε όχι απλώς να το δεχτούν ως δώρο αλλά να τουιτάρουν και τα κατορθώματα του; Το ίδιο αν ήταν κομμουνιστές και είχαν βαφτίσει το σκυλί Στάλιν (το παραμύθι σύμφωνα με το οποία το Αδόλφος είναι μικρό όνομα και όχι επίθετο θα ίσχυε μόνο αν όταν ακούμε το όνομα «Αδόλφος» μας έρχονται και άλλα προσωπα στο νου πέρα από τον αιμοσταγή παράφρονα); Το ίδιο αν το είχαν βαφτίσει Παπαχρόνη. Ή Μπρέιβικ ή Τσαουσέσκου ή Κουφοντίνα;
Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, για να το πω όσο πιο απλά μπορώ, όσοι, δικαίως, θα ανατριχιάζατε στην ιδέα να μπείτε στο Τουίτερ και να δείτε ένα τουίτ της ΕΛ.ΑΣ. που θα λέει «Την πρώτη θέση στις καρδιές κατέκτησε ο αστυνομικός Κουφοντίνας» θα πρέπει να ανατριχιάζετε και στη φράση «Την πρώτη θέση στις καρδιές κατάκτησε ο αστυνομικός Άντολφ».
Το γιατί οι υπεύθυνοι της ΕΛ.ΑΣ. δεν ανατριχιάζουν, είναι ένα ερώτημα που δεν χρειάζεται πολύ σκέψη για να απαντηθεί. Αν αναλογιστούμε την μακρά δημοκρατική παράδοση της Ελληνικής Αστυνομίας, καταλήγουμε στο ότι στην ΕΛ.ΑΣ. κάθε φορά που ακούν το όνομα Αδόλφος το πρώτο πρόσωπο που τους έρχεται στο νου δεν είναι ο Χίτλερ, αλλά ο ιδρυτής της adidas. Ο Άντι ο Ντασλερ. Και ποιός μπορεί να ενοχληθεί που ένα σκυλί έχει το όνομα του Ντάσλερ; Νομίζω κανείς και μπράβο του.
14°
