To ότι η κυβέρνηση του Αλέκση είναι ένα κατασκεύασμα από τα πιο τρελά σατιρικά όνειρα, φαντάζομαι το έχουμε όλοι εμπεδώσει. Ακόμα κι οι συμπολίτες που κερδίζουν, που έχουν λαμβάνειν από τη διατήρηση του Αλέκση στην εξουσία, καταλαβαίνουν πως είναι μια κυβέρνηση που μοιάζει να έχει φτιαχτεί αποκλειστικά και μόνο για τη γελοιοποίηση της πολιτικής και της εξουσίας. Προφανώς δεν μπορούν να το πουν δημοσίως, καθώς θα ήταν αντιεπαγγελματικό, αλλά το καταλαβαίνουν.
Κανονικά μια τέτοια κυβέρνηση δεν θα μπορούσε πια να εκπλήξει κανέναν με τη φαιδρότητά της, αλλά ο Αλέκσης και οι υπουργοί του καταφέρνουν, για άλλη μια φορά, να κάνουν αυτό που μοιάζει αδύνατο, δυνατό. Αποδεικνύουν ότι το βαρέλι της αυτογελοιοποίησης δεν έχει πάτο και είναι ικανοί να βυθίζονται συνεχώς όλο και βαθύτερα, προσπαθώντας, ίσως, να φτάσουν εκεί που δεν ακούγονται τα γέλια του κοινού που παρακολουθεί τις κωμικές επιδόσεις τους.
Αυτή τη φορά η σατιρική έμπνευση της Πρώτης Φοράς Αριστεράς έρχεται από το δημοψήφισμα στην ΠΓΔ της Μακεδονίας, το οποίο έδωσε την ευκαιρία στο Υπουργείο των Εξωτερικών να εκδώσει ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία «η Ελλάδα παραμένει δεσμευμένη στη Συμφωνία των Πρεσπών» και στον υπουργό της Άμυνας (ο οποίος αρνείται πως υπάρχει συμφωνία) να τουιτάρει ότι «το δημοψήφισμα είναι άκυρο» και ότι «το 68% των πολιτών ακύρωσε τη συμφωνία» (στην οποία σύμφωνα με το ΥΠΕΞ η Ελλάδα παραμένει δεσμευμένη αλλά σύμφωνα με τον ΥΠΕΘΑ δεν υπάρχει).
Φυσικά κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι σημαίνει «άκυρο δημοψήφισμα» όταν μιλάμε για δημοψήφισμα που τυπικά είχε συμβουλευτικό χαρακτήρα και κανείς δεν ξέρει αν ο άνθρωπος με τις πολλές στολές μιλάει για οφσάιντ ή για χέρι. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι εννοεί ο Επίσημος Ψεύτης της κυβέρνησης, όταν λέει πως η άποψη του Καμμένου είναι «νομική ερμηνεία» (εκτός φυσικά από αυτούς που εμπιστεύονται τη νομική αυθεντία του υπουργού της Άμυνας). Όλοι όμως μπορούν να καταλάβουν ότι όταν σε μια κυβέρνηση ο υπουργός των Εξωτερικών και ο υπουργός της Άμυνας έχουν –δημοσίως- όχι απλώς διαφωνίες, αλλά εντελώς αντιφατικές εκτιμήσεις για την πραγματικότητα, έχουμε να κάνουμε μάλλον με επιθεωρησιακό νούμερο παρά με συγκροτημένη ομάδα διακυβέρνησης χώρας.
Σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του πλανήτη αυτή η διαφωνία θα ήταν αφορμή ένας από τους δύο υπουργούς να πει αντίο στην αναπαυτική υπουργική καρέκλα (στη δικιά μας περίπτωση αυτός μάλλον θα ήταν ο υπουργός Στρατιωτικών Στολών, ο οποίος αμφισβητεί ακόμα και όσα η κυβέρνηση θεωρεί δεδομένα) είτε επειδή ο πρωθυπουργός δεν θα ήταν ένα φοβισμένο ανθρωπάκι και θα τον έδιωχνε είτε επειδή ο ίδιος θα είχε αξιοπρέπεια και θα έφευγε.
Φυσικά η Ελλάδα διαφέρει από τα άλλα μέρη του πλανήτη και το ίδιο και η κυβέρνησή της. Μια κυβέρνηση αρχομανών που καθόλου δεν ενδιαφέρονται για το αν εξευτελίζονται ή γελοιοποιούνται, καθώς ούτε το ένα ούτε το άλλο τους στερεί το μόνο για το οποίο νοιάζονται: την εξουσία. Στο κάτω-κατω ξέρουν ότι και όσοι τους ψηφίσουν στις επόμενες εκλογές δεν θα το κάνουν για τη σοβαρότητα ή τις ικανότητες ή την αποτελεσματικότητά τους. Θα τους ψηφίσουν είτε γιατί με την ψήφο τους ικανοποιούν ψυχολογικές ανάγκες είτε (κι αυτοί είναι οι περισσότεροι) γιατί έχουν λαμβάνειν από διορισμούς και επιδόματα. Και κάποιον που τον ψηφίζεις επειδή εξαγοράζει την ψήφο σου, τον ψηφίζεις με ακόμα μεγαλύτερη χαρά, αν μπορεί ταυτόχρονα να σε κάνει και να γελάς. Και μπράβο του.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
10°
