Ο Γιώργος Παπανδρέου με άρθρο του στην εφημερίδα «Τα Νέα», με αφορμή την 3η Σεπτέμβρη ακτινογραφεί τα 44 χρόνια από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ επισημαίνοντας ότι ήταν γόνιμα χρόνια την Ελλάδα. Όπως αναφέρει έγιναν πολύ σημαντικές κατακτήσεις αλλά και λάθη, παραλείψεις, πισωγυρίσματα, ακόμη και επιλογές που πλήγωσαν τον ελληνικό λαό ή ναρκοθέτησαν τη Δημοκρατία.
Σύμφωνα με τον πρώην πρωθυπουργό, η Ελλάδα βρέθηκε στις 25 πλουσιότερες χώρες του κόσμου και στον πυρήνα της Ευρώπης ωστόσο υπήρξαν και υπάρχουν ευθύνες του πολιτικού συστήματος, και προφανώς μερίδιο που αναλογεί και στους πολίτες για τις επιλογές που έκαναν.
«Η αλήθεια πληγώνει, αλλά και απελευθερώνει. Χωρίς αυτήν δεν υπάρχει μέλλον», τονίζει ο κ. Παπανδρέου και προσθέτει ότι «είναι υποχρέωση όλων, η νηφάλια συζήτηση για αυτήν την πρώτη μετά τον πόλεμο ειρηνική, δημοκρατική και εποικοδομητική περίοδο. Όπως και η ψύχραιμη προσέγγιση όλων των επιμέρους κεφαλαίων της, αν επιθυμούμε να πορευτούμε στο μέλλον όπως αξίζει στους Έλληνες και όχι όπως βολεύει ορισμένους».
Ο κ. Παπανδρέου υποστηρίζει ότι «ο Ανδρέας και το ΠΑΣΟΚ, έγραψαν ιστορία. Την ιστορία του τόπου από τη Μεταπολίτευση και μετά. Άλλαξαν τη μοίρα του τόπου. Έγραψαν γραμμή-γραμμή το κεφάλαιο μιας ολόκληρης εποχής. Δεν μπορέσαμε όμως να σπάσουμε τότε το σύστημα που συντηρεί αντιλήψεις, νοοτροπίες και συμπεριφορές, συντηρητικές, πελατειακές. Ένα σύστημα, που διαβρώνει τα πολιτικά χρώματα, ξεθωριάζοντας τα σύνορα μεταξύ πολιτικών δυνάμεων. Σύστημα που αλώνει τα πάντα. Κράτος, διοίκηση, αυτοδιοίκηση, θεσμούς, δικαιοσύνη. Με συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, πίσω από κλειστές πόρτες. Τρανό παράδειγμα και η σημερινή συμμαχία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ».
Όσο για τη σημερινή προοπτική και το μήνυμα της 3ης Σεπτέμβρη ο πρώην πρωθυπουργός υπογραμμίζει: «Οι προοδευτικές δυνάμεις σήμερα, οφείλουν να προχωρήσουν την Αλλαγή και να αναμετρηθούν με το τέρας του πελατειασμού. Που μας κρατά πολιτικά, οικονομικά, ψυχολογικά εξαρτημένους. Όποιο χρώμα, και όποια πολιτική ταμπέλα και αν φέρει. Οτιδήποτε άλλο, είναι κατώτερο των περιστάσεων.
Θα έπρεπε να είναι αυτονόητο ότι στην πολύ κρίσιμη φάση όπου βρισκόμαστε, η χώρα έχει απόλυτη ανάγκη από εθνική συνεννόηση. Εθνική συνεννόηση όμως, δεν σημαίνει κατάργηση των διαχωριστικών γραμμών μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων. Το αντίθετο. Γιατί, μόνον έτσι μπορεί να υπάρξουν αξιόπιστες και χρήσιμες για τη χώρα προγραμματικές συμφωνίες. Στρατηγικός μας αντίπαλος δεν μπορεί να είναι άλλος από τη Δεξιά και τη συντήρηση.
Όσο για την ΕΕ, η συντηρητική Ευρώπη έχει και αυτή μεγάλες ευθύνες. Πώς διαχειρίστηκε την κρίση του 2008, της ευρωζώνης το 2010, των προσφύγων;
Η προώθηση της δημοκρατικής συμμετοχής, της λογοδοσίας, της καταπολέμησης των ανισοτήτων, της υπεράσπισης των κοινωνικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων, της οικοδόμησης μιας διαφορετικής Ευρώπης, πρέπει να γίνει πραγματικότητα.
Δεν μπορεί όμως, αν δεν δημιουργηθεί μια πλατιά συμμαχία των προοδευτικών πολιτών. Η συμμαχία αυτή, αφορά τους πολίτες, τις κινήσεις, τις πρωτοβουλίες. Όχι τις λεγόμενες “αριστερές” ηγεσίες.
Ο εναγκαλισμός με ακροδεξιές δυνάμεις, η υιοθέτηση ενός απολίτικου τακτικισμού και η ενεργός στήριξη της πελατειακής λογικής, ακυρώνουν την επιδίωξη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, η σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων να επιτευχθεί στο δικό της γήπεδο.
Γι’ αυτό σήμερα, το μεγάλο στοίχημα, είναι οι ενεργοί πολίτες να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση της προοδευτικής αλλαγής. Οι προοδευτικοί πολίτες είναι πολλοί. Βρίσκονται σε πολλά μετερίζια. Και αυτές οι δυνάμεις, μαζί με τις δικές μας δυνάμεις, έχουν και την ευθύνη να δώσουν τις επωφελείς για τη χώρα και το χώρο διεξόδους. Κανείς δεν περισσεύει. Υπάρχουν πολίτες, στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς και του Κέντρου, που αναγνωρίζουν την ανάγκη μιας “τομής”. Αλλά εμείς έχουμε καθήκον να οριοθετήσουμε πολιτικά, το πρόσημο του εγχειρήματος της ΑΛΛΑΓΗΣ. Και έχουμε καθήκον όλοι να συσπειρωθούμε σε αυτήν τη νέα προσπάθεια.
Δεν έχουμε ανάγκη από ηττημένα κόμματα και πολίτες. Είναι όμως εθνική ανάγκη να ηττηθούν οι ιδέες και οι πρακτικές της συντήρησης. Και ο διάλογος να γίνει από μια υγιή βάση.
Ο καθένας, ας αναλάβει τις ευθύνες του. Χρειάζεται αλλαγή της χώρας για την οριστική έξοδο από την κρίση. Αλλαγή δομική. Αλλαγή προοδευτική».
10°
