The System

Το στέλεχος του ΠΑΣΟΚ ρίχνει τις γυροβολιές του με τον Παναγιωτακόπουλο, στο μαγαζί του Μητροπάνου. To άλλο μεγαλοστέλεχος καλεί τους εκατοντάδες φίλους του σε πολυτελές μπαρ της περιοχής του Παναθηναϊκού. Την επόμενη ημέρα οι φωτογραφίες κυριαρχούν ως πολιτικό lifestyle στα έντυπα. Ο Χρήστος Παπουτσής εκδηλώνει με αυτό τον τρόπο τη λαϊκότητά του. Πέντε ημέρες μετά ο ίδιος εμφανίζεται στη Βουλή και προβαίνει στην άνευ προηγουμένου επίθεση κατά του υφυπουργού Φίλιππου Σαχινίδη. Το ύφος του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ είναι εκείνο του ιδιοκτήτη. Ο κ. Παπουτσής διεκδικεί ιδιοκτησιακά δικαιώματα στο κόμμα του, στην πολιτική παράδοση της Κεντροαριστεράς, στη λογική συγκρότηση της κυβέρνησης, στον τρόπο έκφρασης του κάθε κυβερνητικού στελέχους. Αυτά συμβαίνουν την Παρασκευή. Το Σάββατο, ο Γιώργος Παπανδρέου σε έξαλλη κατάσταση ακούει με προσοχή τον Χάρη Παμπούκη, υπουργό του επί της Επικρατείας, να του εξιστορεί το συμβάν. Συζητείται σε έντονο ύφος το ενδεχόμενο να του επιβληθεί ποινή και μάλιστα άμεσα. Εξετάζεται και το ενδεχόμενο διαγραφής του. Ο Χρήστος Παπουτσής ανασκευάζει. Τα παίρνει πίσω. Το ζήτημα παραμένει, αλλά προς στιγμή την έχει σκαπουλάρει.

Σάββατο βράδυ και ο Χάρης Παμπούκης πληροφορείται το περιεχόμενο της συγκλονιστικής συνέντευξης του Κώστα Σκανδαλίδη σε εφημερίδα της Κεντροδεξιάς. Ο άνθρωπος που ηγείται της ανύπαρκτης αντιπολίτευσης στον Δήμο της Αθήνας, ζητά αλλαγή πολιτικής. Πασχίζει, χωρίς να πείθει κανέναν, να εκφράσει την αριστερή συνείδηση του μέσου Πασόκου. Του διαμηνύεται πως εξετάζεται το ενδεχόμενο διαγραφής του. Ανασκευάζει αμέσως. Τα παίρνει κι αυτός όλα πίσω.   

Και τα δύο στελέχη του ΠΑΣΟΚ διασώζονται για δύο σημαντικούς λόγους. Ο ένας έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο Γ. Παπανδρέου βρισκόταν στο εξωτερικό και είχε σοβαρότερα θέματα να ασχοληθεί. Κι ο δεύτερος με τη δημοσιοποίηση της είδησης περί της σημαντικής επενδύσεως στον Αστακό με αραβικά κεφάλαια από το Κατάρ. Ο κ. Παπουτσής και ο κ. Σκανδαλίδης, ως εκφραστές ενός ΠΑΣΟΚ που η πλειοψηφία της κοινωνίας θέλει να ξεχάσει, απομεινάρια ενός μηχανισμού που οδήγησε με μαθηματική ακρίβεια στη συστημική αποστέωση του κόμματος και των πολιτικών του, το μόνο που μπορούν να διεκδικήσουν είναι να μην ασχολείται κανείς μαζί τους. Προφανώς και υπάρχουν σοβαρότερα ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία από τον εγωπαθή ψυχισμό δύο στελεχών που αντιλαμβάνονται τη σύγχρονη άσκηση πολιτικής ως λαϊκίστικη γυμναστική και ευκαιρία αυτοπροβολής. Και τα δύο στελέχη συμπεριφέρθηκαν με λογική προβοκάτσιας, σε χρονική στιγμή που τα ανακλαστικά από τη λήψη των κυβερνητικών μέτρων λειτουργούσαν εν θερμώ.

 

2 προβοκάτσιες με διαφορετική κουκούλα

Ήταν η ημέρα που στο Σύνταγμα, κάποιοι σαραντάρηδες, αμετανόητα μέλη γκρουπούσκουλου (κάποιοι θεσμικοί μίλησαν και για συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά κυκλοφόρησε διάψευση), ξυλοφόρτωναν τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ με τη λογική της πρόκλησης και δημιουργίας  συγκρουσιακού κλίματος εν όψει των επερχόμενων κινητοποιήσεων. Παρά τη διάψευση ωστόσο, και επειδή η Αθήνα είναι μικρό χωριό, πώς να το κάνουμε, πρόκειται για ένα περιστατικό που εκφράζει ενδεχομένως τη λογική της τακτικής του Αλέκου Αλαβάνου και τις ανύπαρκτες κοινωνικά, αλλά υπαρκτές δομικά, αριστερίστικες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ με τη γνωστή σταλινική λογική της μεθοδευμένης προβοκάτσιας. Την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ αποσυντίθεται, οι φράξιες που τον συγκροτούν ψάχνουν απεγνωσμένα εφαλτήριο. Ο Αλαβάνος, επίσης, ακόμη και με νεοεκδιδόμενη εφημερίδα. Μόνο διά της εντάσεως στους δρόμους της Αθήνας ενδεχομένως να επιβιώσουν.  Η λογική αυτή αποκαλείται μεθόδευση εκτροπής.

Παρασκευή και λίγα μέτρα πιο πάνω, μπροστά από τη Βουλή, ένας άνδρας των ΜΑΤ ψέκαζε από απόσταση τριάντα εκατοστών τον Μανώλη Γλέζο. Ο αστυνομικός συνειδητά ψέκασε έναν άνθρωπο 88 ετών, συρρικνωμένο από τα χρόνια, με κατάλευκα μαλλιά. Πόσο να φοβήθηκε αυτό το φασιστοειδές άραγε; Πόσο τον κατατρομοκράτησε η φιγούρα ενός αποστεωμένου γέροντα; Αν ο Μανώλης Γλέζος δεν άντεχε, τότε ο Γιώργος Παπανδρέου από την Ουάσινγκτον θα κατευθυνόταν ενδεχομένως στην Παταγονία για να εγκατασταθεί. Το έχει συνειδητοποιήσει αυτό ο υπουργός κ. Μιχάλης Χρυσοχοΐδης; Αντιλαμβάνεται πως υπό τις παρούσες συνθήκες μία σπίθα τέτοιου βεληνεκούς είναι ικανή να εκτρέψει τα πάντα; Ο αρμόδιος υπουργός αναλαμβάνει την ευθύνη ως προς το ενδεχόμενο μιας τέτοιας εκτροπής;

 

Τα συστημικά συνδικάτα

Σήμερα, Πέμπτη 11 Μαρτίου, οι συνδικαλιστικοί φορείς ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, αμφότερες συστημικές δομές ενός κρατικού συνδικαλισμού, καλούν τους πολίτες σε μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις. Στην ουσία και οι δύο φορείς επιχειρούν να λειτουργήσουν στο πλαίσιο του πολιτικού θεάματος, προφασιζόμενοι ότι ακολουθούν διεκδικητική πολιτική γραμμή, αλλά με συγκεκριμένο και άμεσο στόχο την αφομοίωση και στη συνέχεια την εκτόνωση της κοινωνικής οργής. Αυτός είναι ο ρόλος του καθεστωτικού συνδικαλισμού.

Τουλάχιστον ας λειτουργούσαν όπως οι αντίστοιχοι φορείς της Γαλλίας ή της Γερμανίας, είτε ακόμη και της Ιταλίας. Ας διαπραγματεύονταν εντός του πλαισίου του συστήματος που εξυπηρετούν τους όρους μιας σωστότερης, εντιμότερης και δικαιότερης διασποράς των μέτρων λιτότητας στον κοινωνικό ιστό. Δεν το πράττουν με σοβαρότητα και αποτελεσματικότητα για έναν και μοναδικό λόγο. Οι συνδικαλιστές στη χώρα αυτή συγκροτούν ξεχωριστή κοινωνική ομάδα που λειτουργεί στη βάση ιδιοτελών συμφερόντων. Όπως δηλαδή στην περίπτωση της εθελουσίας εξόδου από τον ΟΤΕ ή την Ολυμπιακή, ή την περίπτωση του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς και την Cosco. Στην ουσία, λειτουργούν ως ιδιαίτερη ομάδα άσκησης πίεσης για ίδιο όφελος και ενίσχυση της ιδιότυπης εξουσίας τους, με χαρακτήρα διεκπεραιωτικό και όχι στρατηγικό, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις πραγματικές και εφικτές διεκδικήσεις του κοινωνικού συνόλου. Οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ δεν είναι ΠΑΣΟΚ. Είναι κομμάτι του ΠΑΣΟΚ που λειτουργεί αυτόνομα, ενίοτε σε διάσταση με την κυβερνητική πολιτική, αν θίγονται τα μικροσυμφέροντα της δικής τους εξουσίας και άρα του ελέγχου που ασκούν στις εξελίξεις. Πρόκειται για νομενκλατούρα με τη σταλινική της έννοια σε συνθήκες παρηκμασμένης σοσιαλδημοκρατίας.

Ο χαρακτήρας διαρκούς συνδιαλλαγής των συνδικάτων με τους τρίτους παράγοντες που εμπλέκονται σε βασικές λειτουργίες της κοινωνίας, όπως στην Παιδεία ή στην Υγεία, δημιουργούν το πλαίσιο που επιτρέπει τη συστημική διαφθορά αλλά και την προστασία των διαπλεκόμενων προσώπων. Σε αυτό το διαχρονικό κατεστημένο με τη λαϊκιστική φρασεολογία περί στήριξης των λαϊκών συμφερόντων, απευθυνόταν από το βήμα της Βουλής ο Χρήστος Παπουτσής. Αυτό το «βαθύ ΠΑΣΟΚ» σε συμμαχία με τη «βαθιά Ρηγίλλη» της ΔΑΚΕ αποτελεί τον πυρήνα της διαπλοκής που ευαισθητοποιείται τάχα με τα σκληρά μέτρα λιτότητας. Μόλις προχθές, αυτός ο πυρήνας του «βαθέος κράτους» κατάφερνε να καταλήξει στην προκλητική εθελούσια έξοδο από τον ΟΤΕ και με τις ευλογίες του κ. Βουρλούμη, ή στο «νοικοκύρεμα» όπως το αποκάλεσαν στην Ολυμπιακή.

Κανείς δεν γνωρίζει αν ο Γιώργος Παπανδρέου είναι αποφασισμένος να συγκρουστεί με τους βαθείς πυρήνες του «βαθέος κράτους» που συνεργάζονται με τα ακόρεστα συμφέροντα των «νταβατζήδων». Όλα δείχνουν πως όχι, εκτός εάν ο πρωθυπουργός αιφνιδιάσει. Η ελπίδα, λένε, πεθαίνει τελευταία αν δεν έχει εκτελεσθεί από την πρώτη στιγμή. Θα ήταν η μόνη «εκτροπή» που θα πρόσφερε προοπτική σε μία κοινωνία που σκοντάφτει καθημερινά στα αυτονόητα, γιατί δεν έχει το κουράγιο να υψώσει το ανάστημά της διεκδικώντας το ελάχιστο. Την εντιμότητα.   

n.georgiadis1@yahoo.com