Στην εθνική προσπάθεια που θα απαιτηθεί για την Εθνική Ανασυγκρότηση μετά τη λήξη και του τετάρτου μνημονίου των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, θα πρέπει να συμμετάσχουν κα μάλιστα ενεργά όλοι οι Έλληνες. Όλες οι δημιουργικές δυνάμεις του Ελληνισμού.
Οποιοδήποτε στοιχειωδώς σοβαρό τέτοιο πρόγραμμα πρέπει να περιλαμβάνει συγκεκριμένα μέτρα και κίνητρα για τη σταδιακή παλιννόστηση όλων αυτών των συμπατριωτών μας που ζουν και εργάζονται στο εξωτερικό και ειδικά αυτούς που έφυγαν τα χρόνια της κρίσης. Η Μεταμνημονιακη Ελλάδα πρέπει να κάνει το παν για να εξασφαλίσει την κινητοποίηση και την παραγωγική αξιοποίηση των γνώσεων, των εμπειριών, των επαγγελματικών τους ταλέντων και των χρηματοδοτικών τους δυνατοτήτων.
Ο ελληνισμός είχε ανέκαθεν, στο βάθος των αιώνων, μια μεγάλη διεθνή παρουσία. Τα τελευταία, όμως, χρόνια βιώνουμε μια πρωτόγνωρη κατάσταση που φτάνει τα όρια της εθνικής τραγωδίας, μια που δεκάδες χιλιάδες νέοι επιστήμονες και επαγγελματίες, θύματα της κρίσης, της τεράστιας έλλειψης αξιοκρατίας και της απαράδεκτα υψηλής ανεργίας, εγκαταλείπουν μαζικά τη χώρα. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι πέρα από το τεράστιο ψυχολογικό και συναισθηματικό κόστος γι’ αυτούς και τις οικογένειές τους, δημιουργείται μια τεράστια απώλεια ανθρώπινου κεφαλαίου και ένα ανυπολόγιστο κόστος για την εθνική οικονομία.
Αποτελεί ύψιστη εθνική ανάγκη να λειτουργούν μόνιμες στέρεες γέφυρες επικοινωνίας και συνεργασίας με αυτούς τους ανθρώπους και με τις σημαντικές ελληνικές κοινότητες στο εξωτερικό (Ευρώπη, Αμερική, Αυστραλία και αλλού). Οι ευρύτεροι δεσμοί τους με την πατρίδα, πέραν των οικογενειακών που υπάρχουν ούτως η άλλως, πρέπει να διατηρούνται ζωντανοί με κάθε τρόπο.
Μια χώρα που έχει 10 εκ. κάτοικους εντός των εθνικών της συνόρων και άλλους τόσους εκτός, δεν έχει την πολυτέλεια να αγνοεί το 50% των ανθρώπων της. Αν μάλιστα η αξιολόγηση γίνει και με ποιοτικά κριτήρια, σε πολλούς τομείς οι Έλληνες της διασποράς ενδεχομένως να υπερτερούν, Το ειδικό βάρος των Ελλήνων επιστημόνων διεθνώς είναι δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με το μέγεθος της χώρας μας.
Αν και πληθυσμιακά αποτελούμε λιγότερο από το 0,2% του παγκόσμιου πληθυσμού, ανάμεσα στους κορυφαίους επιστήμονες το ποσοστό των Ελλήνων πλησιάζει το 3%. Όμως, από αυτούς, μόνο ένας στους επτά (14%) έζησε, ή ζει στην Ελλάδα. Οι υπόλοιποι σταδιοδρόμησαν στο εξωτερικό (86%), όπου γεννήθηκαν αρκετοί, ενώ ακόμη περισσότεροι έφυγαν από την Ελλάδα ως μετανάστες.
Εξίσου σημαντική προτεραιότητα πρέπει να αποτελεί και η πολιτική εκπροσώπηση και η άσκηση όλων των πολιτικών δικαιωμάτων αυτών των Ελλήνων και Ελληνίδων. Πρέπει η ελληνική πολιτεία να αναλάβει άμεσα όλες τις απαραίτητες νομοθετικές και εν καιρώ συνταγματικές πρωτοβουλίες που θα αναβαθμίζουν και θα ουσιαστικοποιούν τις σχέσεις της Ελλάδας με την Ελληνική Διασπορά στο επίπεδο της συμμετοχής των μελών της στις εκλογικές διαδικασίες της χώρας, στους εκλογικούς καταλόγους της οποίας είναι γραμμένα τα ονόματά τους.
Προφανώς η κατάτμηση της Β΄ Εκλογικής Περιφέρειας Αθηνών είναι ευπρόσδεκτη πρωτοβουλία. Η παροχή δικαιώματος ψήφου όμως στους Έλληνες που ζουν, σπουδάζουν ή δραστηριοποιούνται επαγγελματικά στο εξωτερικό αποτελεί αδιαπραγμάτευτη εθνική υποχρέωση προς όλους αυτούς. Οποιαδήποτε υπεκφυγή είναι εκ του πονηρού.
Πώς είναι δυνατόν να προσβλέπουμε στην επιστροφή τους στη πατρίδα ή στο ζωντανό και έμπρακτο ενδιαφέρον τους για πρόοδό της, εάν δεν τους παρέχουμε καν τη δυνατότητα να παραμένουν ενεργοί πολίτες;
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
11°
