Ας ξεκινήσουμε ανάποδα. Ναι, πολλά από αυτά που υποστήριξε ο Σίμος Κεδίκογλου στο, θρυλικό πλέον, κείμενο που συνόδεψε το κλείσιμο της ΕΡΤ, είναι σωστά. Όντως, η Ελληνική Ραδιοφωνία Τηλεόραση αποτελούσε μια «χαρακτηριστική περίπτωση μοναδικής αδιαφάνειας και απίστευτης σπατάλης»
Μέχρι εκεί όμως. Τα, όποια, δίκια της κυβέρνησης (πιο σωστά της Νέας Δημοκρατίας) σταματούν εδώ. Το γεγονός είναι πως ένα μεσημέρι, ο λαός μιας χώρας άκουσε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο της κυβέρνησής του (= ενός πολιτικού κόμματος που δεν έχει την πλειοψηφία στη βουλή) να ανακοινώνει πως η κρατική τηλεόραση επρόκειτο να κλείσει το ίδιο βράδυ! Κάτι παρόμοιο δεν θα συνέβαινε ούτε σε αφρικανικές ή λατινοαμερικάνικες χούντες περασμένων δεκαετιών.
Λογικά, ξέσπασε κατακραυγή η οποία πέρασε σε χρόνο dt τα ελληνικά σύνορα. Με λαύρα πρωτοσέλιδα σε γαλλικές εφημερίδες και επίσημη αντίδραση μέχρι και από την EBU. Τις μέρες που γινόταν όλο αυτό το πανηγύρι βρισκόμουν στα Σκόπια κι ένας ντόπιος ταξιτζής με ρώτησε με σπασμένα ελληνικά: «Γιατί κλείσατε τελεβιζιόν;». Τα σχόλια δικά σας…
Στα πάτρια εδάφη, ο (πολύς) κόσμος που συγκεντρώθηκε οργισμένος μπροστά από το ραδιομέγαρο ήταν όλων των πολιτικών πεποιθήσεων και δεν προερχόταν (κατά τα ειωθότα) από των κύκλο των συνήθων υπόπτων «εθνοπατριωτών» ή «επαναστατών» (άλλο βέβαια αν σύντομα ξεκίνησε μια λυσσαλέα προσπάθεια καπελώματος). Κάτι τέτοιο –δυστυχώς– δεν συναντάται συχνά στην πατρίδα μας και πραγματικά πρόκειται για μεγάλο επίτευγμα του Σαμαρά και της παρέας του.
Η Τρικομματική, που κούτσα κούτσα έδειχνε να έχει την κατάσταση under control, σείστηκε συθέμελα και το φάσμα των –καταστροφικών τη συγκεκριμένη στιγμή για τη χώρα-– εκλογών έκανε απειλητικά την εμφάνισή του.
Θα μπορούσε να συνεχίσει να υπάρχει η ΕΡΤ με την τρέχουσα μορφή της; Προφανώς όχι. Χρειάζεται ουσιαστική εξυγίανση; Ασφαλώς, ναι. Κάτι τέτοιο όμως μπορεί να γίνει μόνο ήρεμα και μεθοδικά, με διαφάνεια και σοβαρότητα, με αξιολόγηση βήμα βήμα όλων των υπαλλήλων. Και κυρίως: Με την ΕΡΤ ανοιχτή. Όχι με λουκέτα, όχι με ΜΑΤ.
Κάποιοι υποστήριξαν πως ο Σαμαράς έκανε επιτέλους αυτό που έπρεπε να γίνει εδώ και χρόνια. Με μια αποφασιστική κίνηση έβαλε τέλος σε μια γάγγραινα δεκαετιών. Είναι όμως έτσι; Γιατί θαρρώ πως ο πρωθυπουργός προέβη στη συγκεκριμένη κίνηση απλώς επειδή δεν είχε κατορθώσει να συγκεντρώσει τον αριθμό των 2.000 απολυμένων που απαιτούσε η Τρόικα. Με άλλα λόγια, οι επίορκοι και οι κοπανατζήδες κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου τη στιγμή που οι υπάλληλοι της ΕΡΤ τρέχουν και δεν φτάνουν. Καμία αποτελεσματικότητα, λοιπόν. Μάλλον ατολμία, αδυναμία, ανικανότητα.
Η λίστα δε που κυκλοφόρησε με τους εξωφρενικούς μισθούς συγκεκριμένων δημοσιογράφων της (ακόμη και αν υποθέσουμε πως είναι αυθεντική) δεν δίνει κανένα άλλοθι στην αψυχολόγητη απόφαση της κυβέρνησης. Όλοι αυτοί παντελόνιασαν τα λεφτά και την έχουν κοπανίσει προ πολλού. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ είναι πλέον χαμηλόμισθοι. Κάποιοι από αυτούς και απλήρωτοι.
Γιατί έδρασε έτσι ο Σαμαράς; Ορισμένοι υποστήριξαν πως συνειδητοποίησε πως οι αριθμοί δεν βγαίνουν (η απόφαση για το κλείσιμο της ΕΡΤ ήρθε μόλις 24 ώρες μετά το ναυάγιο της συμφωνίας με την Gazprom) και αποφάσισε να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια, αφήνοντας την «βόμβα» να σκάσει στα χέρια κάποιου άλλου. Ας ελπίσουμε πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει – αν και κάπως έτσι κινήθηκε και ο προηγούμενος ομοϊδεάτης του πρωθυπουργός στο πρόσφατο παρελθόν.
Άλλοι θεώρησαν πως επιχείρησε κίνηση-ματ, ποντάροντας τόσο στο μένος που τρέφει ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού για τα «κρατικοδίαιτα τρωκτικά της ΕΡΤ» όσο και στην εξαφάνιση της ειδικής εισφοράς για την τηλεόραση. Δεν τον έχω για τόσο αφελή. Είμαι σίγουρος πως γνωρίζει πολύ καλά πως στο Ελλάντα τα κόζα αλλάζουν από την μία στιγμή στην άλλη. Πρώτοι στον αγώνα για την διατήρηση της ΕΡΤ έτρεξαν όλοι αυτοί που φωνάζανε «Κλείστε τις τηλεοράσεις» και κάνανε like σε facebookικές σελίδες τύπου «Δεν πληρώνω ΕΡΤ». Η δε εισφορά ωχριά μπροστά στον πανικό που έσπειρε η ανακοίνωση του Σίμου. Πλέον κάθε Δημόσιος Υπάλληλος της χώρας ξυπνά με το φόβο πως το βράδυ της ίδιας μέρας μπορεί να πέσει για ύπνο άνεργος.
Τι μέλει γενέσθαι; Όλα θα παιχτούν τη Δευτέρα το απόγευμα, όταν θα γίνει η συνάντηση των τριών αρχηγών της Τρικομματικής. Θεωρώ πως, αν ο Σαμαράς δεν επιθυμεί εκλογές, η ΕΡΤ θα ξανανοίξει και θα τεθεί επί τάπητος ένα ηπιότερο αλλά και αποτελεσματικότερο σχέδιο εξυγίανσής της. Αυτό είναι και το καλύτερο (ίσως το μόνο καλό) σενάριο.
Το θέμα πάντως είναι πως τόσο η Τρικομματική όσο και τα νεύρα του απλού κόσμου δέχτηκαν μια γερή σφαλιάρα. Η εικόνα του παντοδύναμου και σοβαρού πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, ράγισε. Μήπως να γινόταν ούτως ή άλλως κάνα poke σε κάποιον πρωθυπουργό κοινής αποδοχής;
Το πρόβλημα δεν είναι στην ποιότητα της δημοκρατίας και στους θεσμούς, αλλά στην εφαρμογή των νόμων που έχει θεσπίσει η δημοκρατία και στον διάχυτο λαϊκισμό μιας μεγάλης μερίδας του πολιτικού μας συστήματος
