Ξεκίνησε σαν αστείο αλλά, όπως συχνά συμβαίνει τελευταία με τα αστεία, έχει γίνει κυβερνητική πολιτική: Το νέο όνομα της απειλητικής υπερδύναμης που σήμερα επισήμως ονομάζεται Π.Γ.Δ. της Μακεδονίας θα εξακολουθήσει να έχει τον όρο Μακεδονία, αλλά θα υφίσταται και θα χρησιμοποιείται (το όνομα) μόνο στη γλώσσα της χώρας φόβητρο. Δεν θα μεταφράζεται στα ελληνικά, δεν θα μεταφράζεται στα αγγλικά, πιθανότατα δεν θα μεταφράζεται και στα σουαχίλι. Θα υπάρχει μόνο στα σλαβομακεδονικά, σκοπιανά, αλβανοβουλγάρικα ή όπως διάολο λέγεται η γλώσσα που μιλούν οι μπαμπούλες του βορρά.
Τα παραπάνω δεν τα εβγάλα από το μυαλό μου καθώς με πρόλαβε ο μεγάλος σατιρικός Νικόλας Κοτζιάς ο οποίος, καθόλου εμμέσως και με εξαιρετική σαφήνεια, είπε πως αυτή θα ήταν μια επιθυμητή λύση. Δεν το είπε για αστείο ή τουλάχιστον δεν φάνηκε να το λέει για αστείο, αν και ένα χαρακτηριστικό των μεγάλων κωμικών είναι ότι λένε τα αστεία τους παραμένοντας απολύτως σοβαροί.
Εγώ δεν μπορώ να φανταστώ με ποιον τρόπο μπορεί να εμποδιστεί η μετάφραση ενός ονόματος, αλλά ίσως αυτή η αδυναμία της φαντασίας μου να είναι μία απο τις αιτίες που ποτέ δεν θα αποκτήσω την εξουσία ενός Κοτζιά. Από την άλλη μπορώ εύκολα να φανταστώ το γιατί μια τέτοια μετάφραση θα είναι εντελώς άχρηστη. Κυρίως επειδή όλες οι υπόλοιπες χώρες του πλανήτη και οι κάτοικοι του θα κάνουν ό,τι κάνουν οι χώρες και οι κάτοικοι του πλανήτη αιώνες τώρα: Θα αδιαφορήσουν για την επίσημη ονομασία, είτε είναι Μakedonija, είτε GornaMakedonija, είτε Κουκουρουσουπίτσα και θα συνεχίσουν (δυστυχώς) να τη λένε όπως την έμαθαν χάρη στα συλλαλητήρια του 1992 και τον Αντώνη Σαμαρά: Μακεδονία. Με τον ίδιο τρόπο που (ευτυχώς) όλοι οι κάτοικοι του πλανήτη λένε τη χώρα μας Greece που θυμίζει αρχαιότητα και όχι Hellas που θυμίζει κόλαση.
Σε κάθε περίπτωση και επειδή θέλω να βοηθήσω την ελληνική κυβέρνηση να διαπραγματευτεί με τον ίδιο γελ... με τον ίδιο αποτελεσματικό τρόπο που το κάνει τρία χρόνια τώρα, θα δώσω μια συμβουλή στο επιτελείο του σπουδαίου διανοητή που έχουμε την τύχη να ηγείται του υπουργείου Εξωτερικών αλλά και στον ίδιο τον διανοητή. Επειδή σε ένα όνομα σ’ αυτή τη γλώσσα που μιλάνε στη χώρα-τέρας ο όρος Μακεδονία δεν μπορεί να κρυφτεί και θα κάνει μπαμ, είναι πολύ προτιμότερο να συμφωνηθεί ένα όνομα στα κινέζικα. Ένα όνομα που θα γράφεται μόνο με ιδεογράμματα. Οι Φυρομιανοί θα λένε πως τα ιδεογράμματα σχηματίζουν τη λέξη Μακεδονία και οι Έλληνες θα λένε πως το όνομα της ΠΓΔΜ είναι πλέον Τσιν Τσαν Τσον.
Το αποτέλεσμα της πρότασής μου θα θυμίζει τα τατουάζ με τα κινέζικα ιδεογράμματα που κάνουν διάφοροι συνάνθρωποι σε διάφορες χώρες του κόσμου. Οι ίδιοι περήφανεύονται επειδή νομίζουν πως στο σώμα τους θα είναι για πάντα χαραγμένη η φράση «Αυτός που ξέρει όλες τις απαντήσεις δεν έχει ακούσει όλες τις ερωτήσεις» του Κομφούκιου και οι Κινέζοι που τους βλέπουν διασκεδάζουν γιατί διαβάζουν τη φράση «Δίνω κώλο για ένα πιάτο νουντλς». Στο τέλος -και αυτό είναι το σημαντικότερο- και οι μεν και οι δε μένουν ευχαριστημένοι. Όπως ακριβώς μπορούμε να μείνουμε ευχαριστημένοι και εμείς και οι Πρωηνγιουγκοσλαβικοδημοκρατικομακεδόνες γείτονες μας. Και μπράβο μας.
13°
