Ποιος είπε ότι η κυβέρνηση, μετά τον ανασχηματισμό, δεν… (ξανα)γράφει ιστορία, σβήνοντας μάλιστα κεφάλαια που έχει γράψει σε παρελθόντα χρόνο; Σε νευραλγικά υπουργεία όπου σημειώθηκε αλλαγή φρουράς μετά τον πρόσφατο ανασχηματισμό, άλλαξαν σχεδόν τα πάντα σε ό,τι αφορά πρακτικές και πολιτικές που εφάρμοσαν –ακόμα και νομοθέτησαν!– οι πρώην υπουργοί. Μια στροφή εντυπωσιακή, δείγμα και αυτό της προσπάθειας να «παραγραφούν» τα τραύματα που προκλήθηκαν στην κυβέρνηση –αλλά και το πρωθυπουργικό προφίλ– ιδιαίτερα από την επανεκλογή της ΝΔ, τον Σεπτέμβριο του 2007.
Πρόσφατα, με την «απόδραση Νο 2» των Παλαιοκώστα - Ρετζάι από τις φυλακές, είδαμε εμβρόντητοι κυβερνητικά στελέχη να επιρρίπτουν ευθύνες για μέτρα που δεν εφαρμόστηκαν, στον προ... τριετίας αρμόδιο υπουργό Αν. Παπαληγούρα. Αλλά αυτό είναι ο τελευταίος κρίκος μιας πρωτότυπης αλυσίδας ιδιότυπων οβιδιακών μεταμορφώσεων των νέων υπουργών.
Την Πέμπτη, 5 Φεβρουαρίου, μια συνέντευξη του υπουργού Οικονομίας Γιάννη Παπαθανασίου σηματοδοτούσε το «δεύτερο (πολιτικό) θάνατο» του Γιώργου Αλογοσκούφη. Δεν έφτανε η αιφνιδιαστική απομάκρυνση του πρώην υπουργού από τον πρωθυπουργό το πρωί της 7ης Ιανουαρίου με τον ανασχηματισμό, ήρθε ο κ. Παπαθανασίου να ξηλώσει μέτρα που αποτελούσαν τον ακρογωνιαίο λίθο των οικονομικών επιλογών της κυβέρνησης. Το αφορολόγητο όριο εισοδήματος για τους επαγγελματίες επανήλθε, το ΕΤΑΚ άλλαξε και τα περίφημα τεκμήρια διαβίωσης, που αναστάτωσαν τη ζωή των πολιτών το περασμένο φθινόπωρο, καταχωνιάστηκαν. Η οικονομική πολιτική είχε μετατραπεί αναμφισβήτητα στην αχίλλειο πτέρνα της κυβέρνησης αλλά και του πρωθυπουργού, καθώς την ώρα που ξεσπούσε η κρίση ο κ. Καραμανλής, και από το βήμα της Βουλής, διαβεβαίωνε την κοινή γνώμη ότι η ελληνική οικονομία αντέχει. Με αυτή τη «φιλοσοφία» άνοιξε ο ασκός του Αιόλου με τα τεκμήρια τον Σεπτέμβριο – που, μαζί με το «τσουνάμι» του Βατοπεδίου έπληξαν καίρια την κυβέρνηση. Ο ανασχηματισμός έγινε το κατάλληλο «όχημα» για τη ριζική απάλειψη μιας ολόκληρης εποχής, που σφραγίστηκε με την ηχηρή απομάκρυνση του Γ. Αλογοσκούφη – αν και αυτό δεν έλυσε το γόρδιο δεσμό της οικονομίας μας, ιδιαίτερα των απίστευτα υψηλών χρεών του δημοσίου.
Η αλλαγή φρουράς στο Υπουργείο Παιδείας επιφύλασσε ακόμα πιο μεγάλες εκπλήξεις. Η έλευση του Άρη Σπληλιωτόπουλου στην ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, στη θέση του Ευρ. Στυλιανίδη, έφερε στο προσκήνιο μια ασυνήθιστη μορφή διαλόγου. Ο νέος υπουργός παρέλαβε ένα υπουργείο που βρισκόταν σε επικίνδυνο σημείο στασιμότητας. Οι ταραχές του περασμένου Δεκεμβρίου και οι μαζικές διαδηλώσεις μαθητών και φοιτητών είχαν επιφέρει τη ρήξη στις σχέσεις με το Υπουργείο Παιδείας, με το διάλογο να είναι πλέον ανέφικτος σε όλα τα επίπεδα. Ο πρώην υπουργός, σε μία από τις πρώτες συναντήσεις τη νέα χρονιά με τον κ. Καραμανλή, επιχείρησε να ανασύρει τη συζήτηση για τον τρόπο εισαγωγής στα ΑΕΙ – αλλά αυτό δεν στάθηκε αρκετό. Η κυβέρνηση έβγαινε λαβωμένη από την αναμέτρηση του Δεκεμβρίου. Ο Άρης Σπηλιωτόπουλος δήλωσε ότι ξεκινά διάλογο… tabula rasa με κάθε ενδιαφερόμενο. Εδώ και περίπου δύο μήνες βρίσκεται σε εξέλιξη μια πρόσκληση διαλόγου από μηδενική βάση και ένα μπαράζ συναντήσεων με όλους τους εκπαιδευτικούς και πανεπιστημιακούς φορείς. Τόσες συναντήσεις όσες δεν έγιναν ένα χρόνο πριν. Η στροφή ήταν εμφανής, όπως και η προσπάθεια να εμφανιστεί αναβαπτισμένη η κυβερνητική πολιτική στην Παιδεία.
Στο Υπουργείο Ανάπτυξης, ο νέος υπουργός Κωστής Χατζηδάκης προχώρησε στην ανατροπή του σχεδιασμού για τη χρήση λιθάνθρακα στην παραγωγή ηλεκτρισμού, απευθύνοντας παράλληλα μια πρόσκληση διαλόγου με τα κόμματα και τις οικολογικές οργανώσεις. Κι όμως λίγους μήνες πριν, ο πρώην υπουργός Χρ. Φώλιας προωθούσε με κάθε επισημότητα το «πακέτο» του λιθάνθρακα, παρά το θόρυβο που είχε ξεσπάσει. Θιασώτης του διαλόγου εμφανίστηκε και ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Σωτ. Χατζηγάκης, που κήρυξε την έναρξη εθνικού διαλόγου για τη γεωργία – θέση που απλώς δεν υπήρχε στην ατζέντα των προκατόχων του και όχι αβάσιμα, καθώς ελέω των αυστηρών προδιαγραφών της κοινοτικής Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) τα περιθώρια εθνικής πολιτικής είναι περίπου μηδαμινά.
Όλα αυτά τα «θαύματα» συντελέστηκαν σε δύο μόλις μήνες. Αυτές οι μεταμορφώσεις εκφράζουν, κατά πολλούς, την αγωνία της κυβέρνησης να κάνει λίφτινγκ στο τραυματισμένο από τα δικά της λάθη προφίλ. Να «παραγράψει» πολιτικές ευθύνες επιεικών ατυχών επιλογών και να πείσει ότι μπορεί να κινηθεί σε άλλη κατεύθυνση. Δεν έπεισε...
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
12°
