Οι παλιοί μαρξιστές θα το έλεγαν επιτομή του καιροσκοπισμού, αλλά στο Μαξίμου έχουν πάψει προ καιρού να ασχολούνται με «λεπτομέρειες»... Η συνύπαρξη του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ-ή για την ακρίβεια του Αλέξη Τσίπρα με τον Πάνο Καμμένο-μοιάζει κατά καιρούς να περνάει από σαράντα κύματα, αλλά στο τέλος είναι ο ίδιος ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ- εκπροσωπώντας τον πρωθυπουργό-που ξεκαθαρίζει ότι η κυβερνητική συμμαχία δεν κινδυνεύει λόγω της...Ορθοδοξίας.
Το Μαξίμου δεν θορυβήθηκε από τις διαφωνίες του κ. Καμμένου για τις δηλώσεις του προέδρου της Βουλής κ. Βούτση (ο οποίος είχε αναφέρει σε συνέντευξή του ότι η Ελλάδα είναι ένα «σύγχρονο κράτος και όχι «Ταλιμπάν» της Ορθοδοξίας»). Μπορεί να υπήρξαν οι συνήθεις-πλέον-γκρίνιες στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτές πλέον «αφομοιώνονται» εύκολα από την κυβερνητική ομάδα. Βοηθά σε αυτό η κάθε τόσο ανακινούμενη συζήτηση περί προσέγγισης του ΠΑΣΟΚ από τον ΣΥΡΙΖΑ, στον όνομα της καταπολέμησης της «νεοφιλελεύθερης ΝΔ».
«Δεν μπορεί η παράταξη που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου να γίνει δεκανίκι της πιο σκληρής νεοφιλελεύθερης πολιτικής του κ. Μητσοτάκη. Η μόνη επιλογή της πρέπει να είναι ένα μεγάλο ριζοσπαστικό αντινεοφιλελεύθερο μέτωπο σε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ» δήλωσε ο υπουργός Ναυτιλίας κ. Κουρουμπλής, με αφορμή το θόρυβο που ξεσηκώθηκε γύρω από το άρθρο του κ. Κώστα Λαλιώτη.
Η άρνηση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης να συμπράξει με το ΣΥΡΙΖΑ προσωποποιήθηκε από τον κ. Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλο με ασυνήθιστα σκληρή γλώσσα: «Το ΠΑΣΟΚ, η Δημοκρατική Συμπαράταξη έχει μια επιλογή, τη δεύτερη θέση στις προσεχείς εκλογές. Προϋπόθεση, καμιά συνεργασία με πολιτικούς τυχοδιώκτες τύπου κ. Κουρουμπλή»!
Μια στο καρφί και μια στο πέταλο συνεπώς από τον ΣΥΡΙΖΑ, που ασκείται επιδιδόμενος σε κινήσεις ενός πολιτικά ιδιότυπου εκκρεμούς: Από τη μια παραμένει σταθερός στη συνεργασία του με τους ΑΝΕΛ, από την άλλη κλείνει το μάτι στη Δημοκρατική Συμπαράταξη για κάθε ενδεχόμενο.
Σε κάθε μια από τις περιπτώσεις αυτές, ο ΣΥΡΙΖΑ παρέχει απλόχερα ένα δώρο και μια προσφορά: το δώρο αφορά τον κ. Καμμένο που με τις αιχμές του υπέρ της Ορθοδοξίας, επιχειρεί να συγκρατήσει τη συμπιεσμένη δημοσκοπικά βάση των οπαδών του, σε περίπτωση που υπάρξει εκλογικό απρόοπτο.
Η προσφορά απευθύνεται προς το ΠΑΣΟΚ, τόσο με την προβολή της περιλάλητης «αριστερής ατζέντας»-από την κρατικοποίηση του ΟΑΣΘ μέχρι τις ρυθμίσεις στα Πανεπιστήμια-όσο και τη συντήρηση της φιλολογίας για εσωτερικό διχασμό της Δημοκρατικής Παράταξης, σε αυτούς που βλέπουν προοπτική συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ (Λαλιώτης) και άλλους, που υψώνουν απαγορευτικό σε κάθε τέτοια προοπτική (Βενιζέλος).
Η αναζωπύρωση της φιλολογίας για διαφορετικές τάσεις μέσα στον κυβερνητικό συνασπισμό- με αφορμή τις τοποθετήσεις Βούτση και Καμμένου-έδωσαν τη δυνατότητα στη ΝΔ να εμφανίζει μια αισθητή διαφοροποίηση στην κριτική της. Την ώρα που ορισμένοι στη ΝΔ ζητούσαν το κόμμα να «επενδύσει» στις διχογνωμίες η Πειραιώς εμφάνισε τις διαφοροποιήσεις αυτές ως «εικονική πραγματικότητα» και επέμεινε στη γραμμή ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ είναι, πλέον, δύο όψεις του ίδιου νομίσματος: «Οι πάντες αντιλαμβάνονται ότι, μαζί με τον κ. Βούτση, παίζουν θέατρο και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να συνεχίσουν να κάθονται στις καρέκλες τους».
Παράλληλα η ΝΔ επιχείρησε να αλλάξει την πολιτική ατζέντα της τρέχουσας επικαιρότητας-που εξαντλήθηκε για μέρες με το πρόβλημα της κλήρωσης για τους σημαιοφόρους του Δημοτικού-και εστίασε εκ νέου στη συζήτηση που έρχεται τον προσεχή Σεπτέμβριο για την υπόθεση του Noor 1: «Του συνιστούμε να ασχοληθεί περισσότερο τις επόμενες ημέρες-ενόψει της συζήτησης στη Βουλή- με την απολογία που πρέπει να ετοιμάσει για τις αλλεπάλληλες επικοινωνίες του με τον ισοβίτη κρατούμενο για εμπόριο ναρκωτικών». Το τι αποτέλεσμα θα φέρει αυτή η στρατηγική της ΝΔ, θα φανεί τις προσεχείς εβδομάδες.
Δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια από την ανοικτή «διαπαιδαγώγηση» της κοινωνίας στην παρανομία και στον χρηματισμό. Η κυβέρνηση έχει ευθύνη και πρέπει να την αναλάβει
13°
