Απογοητευτικά για την κοινωνική πολιτική, που εφαρμόζεται στην Ελλάδα είναι τα στοιχεία της έκθεσης του London School of Economics (LSE) «Κοινωνικές Δαπάνες στην Ελλάδα: Υπάρχει περιθώριο δίκαιης ανακατανομής».
Την έκθεση παρουσίασε ο Καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής Υγείας του LSE, κ. Πάνος Καναβός, στο Free Thinking Zone. Τη συζήτηση που ακολούθησε πλαισίωσαν οι τομεάρχες τομεάρχες Υγείας Σάκης Παπαδόπουλος (ΣΥΡΙΖΑ), Εύη Χριστοφιλοπούλου (ΔΗΜ. ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ), ο αναπληρωτής Τομεάρχης Υγείας Ιάσων Φωτήλας (ΝΔ) και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος για θέματα Υγείας Γιώργος Μαυρωτάς (ΠΟΤΑΜΙ).
Η έκθεση συγκρίνει τις κοινωνικές δαπάνες της Ελλάδας (Άμυνα, Παιδεία, Έρευνα, Υγεία, Μεταφορές, Τοπική Αυτοδιοίκηση κ.α) με εκείνες χωρών του Ευρωπαϊκού Βορρά και Νότου και παρουσιάζει τον τρόπο τον οποίο επιλέγει να κατανείμει κάθε χώρα τους κοινωνικούς της πόρους.
Στην παρουσίαση των κύριων σημείων της «Έκθεσης LSE» ο κ. Καναβός τόνισε ότι φαίνεται να είναι τέτοιες οι εξελίξεις της επόμενης δεκαετίας, που σε τομείς-κλειδιά άσκησης κοινωνικής πολιτικής - όπως είναι η Υγεία - απαιτείται να επιτευχθεί από σήμερα έστω και η ελάχιστη συναίνεση, σε βασικά ζητήματα και με σταθερότητα να οικοδομηθεί μια σταθερή πολιτική, εφόσον η χώρα αποφασίσει πως θα κατανείμει με περισσότερο ορθολογισμό και συνοχή τους πόρους που διαθέτει.
«Στην περίπτωση της Υγείας», τόνισε, «η Ελλάδα ξοδεύει κοντά στο 5% του ΑΕΠ, ενώ οι άλλες χώρες από 7% έως 9%, ενώ οι ανάγκες για επένδυση στην Υγεία θα συνεχίσουν να μεγαλώνουν την επόμενη δεκαετία και ενώ ο πληθυσμός της Ελλάδας, αλλά και της Ευρώπης, συνεχίζει να γερνάει... Πρέπει να δούμε πώς θα καλύψουμε αυτό το κενό», σημείωσε. Μεγάλο μέρος της Έκθεσης καταλαμβάνει το πεδίο της Κοινωνικής Ασφάλισης (Συντάξεις, Πρόνοια, Κοινωνικά Επιδόματα). Στο πεδίο αυτό βλέπουμε πως η Ελλάδα καταβάλλει αναλογικά το μεγαλύτερο ποσοστό συντάξεων (περίπου 15% του ΑΕΠ) χωρίς να επενδύει σε επιπλέον κοινωνικό κράτος όπως είναι τα κοινωνικά, οικογενειακά επιδόματα. Αντίθετα, για παράδειγμα η Δανία, διαθέτει ένα ποσοστό περίπου 25% του ΑΕΠ για Κοινωνική Ασφάλιση, αλλά με το μείγμα συντάξεων- πρόνοιας – επιδομάτων να είναι πολύ διαφορετικό από αυτό της Ελλάδας. Εντυπωσιακό ήταν το παράδειγμα της Ελλάδας, η οποία αποτελεί την τελευταία χώρα σε επενδύσεις κοινωνικής στέγασης, ενώ όλες οι υπόλοιπες χώρες επενδύουν ως και περίπου 2% του ΑΕΠ τους.
Στη συνέχεια, τον λόγο πήραν οι εκπρόσωποι των κομμάτων, οι τοποθετήσεις των οποίων στον επίμαχο τομέα της Υγείας, συνέκλιναν σε 4 βασικούς πυλώνες δράσης, δημιουργώντας ένα βασικό πυρήνα συναίνεσης, παρά τις επιμέρους διαφορές που καταγράφηκαν.
Πιο συγκεκριμένα οι 4 εκπρόσωποι των κομμάτων συμφώνησαν:
Στην ανάγκη δόμησης μιας Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, ικανής να ανακόψει τη σημερινή κατάσταση με την υπερφόρτωση της Δευτεροβάθμιας Φροντίδας Υγείας.
Την προώθηση των Κλινικών Μελετών στην Ελλάδα, μέσω της απελευθέρωσης του σχετικού νομοθετικού πλαισίου και της άρσης γραφειοκρατικών εμποδίων. Το πεδίο αυτό μπορεί να αποφέρει περίπου €250 εκ σε ετήσια βάση στο σύστημα Υγείας.
Ότι η κλειστή φαρμακευτική δαπάνη των €1.945 δις δεν είναι πλέον αρκετή για την κάλυψη του πληθυσμού της χώρας και πως πρέπει να αναζητηθούν οι τρόποι – σε συνεννόηση με την Τρόικα – ώστε αυτή να ανέβει στα ~€2,3 δις που είναι το θεμιτό για την Ελλάδα.
Ότι η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών Υγείας προς τους πολίτες από τα Νοσοκομεία της χώρας πρέπει να βελτιωθεί.
